Η κοίλη Γη είναι θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Γη είναι κούφια-κοίλη και περιέχει στο κέντρο της ένα κενό, το οποίο είναι διαμπερές και συγκοινωνεί με την επιφάνεια από τους δύο πόλους και φιλοξενεί υπόγεια ατμόσφαιρα και θάλασσες, ενώ διαμορφώνει υπόγεια βουνά και ηπείρους που κατοικούνται από μη ανθρώπινα όντα, ο πυρήνας της Γης δεν υπάρχει και ο μανδύας περιορίζεται αναμεσα στην πάνω και κάτω επιφάνεια.
Η λέξη κοίλη προέρχεται απο την λέξη κοίλωμα.
Πολλοί λαοί στο παρελθόν πίστευαν σε μια κοίλη Γη. Οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν εκεί τον Άδη, το βασίλειο των νεκρών, οι σκανδιναβικοί λαοί τον Σβαρταλφχάιμ, έναν από τους εννέα κόσμους όπου ζούσαν οι Σκοτεινοί Νάνοι, οι αρχαίοι Εβραίοι την Σεχόλ, έμπνευση για τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους για τη μετά θάνατον ζωή, στην οποία οι ψυχές τιμωρούνται ή ανταμείβονται. Οι λεπτομέρειες της «εσωτερικής Γης» αναπτύσσονται κυρίως στη λογοτεχνία της Καμπάλα.
17ος αιώνας
Το 1692 ο Έντμουντ Χάλεϊ έγραψε μια εργασία που δημοσιεύθηκε στο Philosophical Translation of the Royal Society of London. Στην εργασία αυτή ανέπτυσσε την ιδέα της κοίλης Γης, χρησιμοποιώντας επιστημονικές γνώσεις. Υποστήριξε ότι η Γη ήταν μια κούφια σφαίρα που την αποτελούσε ένα κέλυφος πάχους 800 χιλιομέτρων και μέσα της περιείχε άλλα δύο ομόκεντρα κελύφη, καθώς και ένα κεντρικό σφαιρικό πυρήνα. Τα κελύφη αυτά είχαν τις διαμέτρους των πλανητών Αφροδίτη και Άρη ενώ η κεντρική σφαίρα ήταν όση ο Ερμής. Με αυτό τον τρόπο προσπάθησε να δικαιολογήσει τις εσφαλμένες τιμές για τη σχετική πυκνότητα της Γης που είχε υπολογίσει ο Ισαάκ Νεύτωνας στο Principia (1687).
Ο Χάλεϊ υποστήριξε ότι τα κελύφη αυτά χώριζαν ατμόσφαιρες και καθένα από αυτά είχε τους δικούς του μαγνητικούς πόλους. Τα κελύφη αυτά περιστρέφονταν με διαφορετικές γωνιακές ταχύτητες. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούσε να εξηγήσει τις ανωμαλίες του γήινου μαγνητικού πεδίου όπως τις κατέγραφαν οι πυξίδες της εποχής. Επιπλέον, υποστήριξε ότι οι εσωτερικές κοίλες σφαίρες τους ήταν κατοικημένες ή κατοικήσιμες και ότι φωτίζονταν από την ίδια ατμόσφαιρά τους, που λόγω της πίεσης ήταν φωτεινή. Επιπρόσθετα, ισχυρίστηκε ότι το βόρειο σέλας προερχόταν από διαρροή μιας τέτοιας φωτεινής ατμόσφαιρας.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.