Οι Αζτέκοι, στη γλώσσα Ναχουάτλ, ονόμαζαν αυτόν το σφαιρικό κόκκινο ή κίτρινο καρπό «tomatl». Οι Ισπανοί, οι οποίοι, ως γνωστόν εκπολίτισαν την Κεντρική και Νότια Αμερική με φωτιά και σίδερο, την είπαν «tomata» και την εισήγαγαν στην Ευρώπη στα μέσα του 16ου αιώνα. Στην Ελλάδα η ντομάτα ήρθε παρέα με την πατάτα το 1818, αλλά στην αρχή δεν την άγγιζαν, καθώς οι καρποί της τοματιάς θεωρούνταν δηλητηριώδεις και τοξικοί!
Οι Ιταλοί τώρα, την ονόμασαν «χρυσό μήλο», «pomo d’oro», καθώς στην Ιταλία κυκλοφορούσε η συγκεκριμένη πολικιλία, με τους κίτρινους ή πορτοκαλί καρπούς. Τέλος πάντων, όταν οι Έλληνες διαπίστωσαν πως η ντοματούλα κάνει καλό, τρώγεται ωμή, ή μαγειρεμένη σε σάλτσες, την αγάπησαν τόσο πολύ, που η λέξη άρχισε να απλώνεται σημασιολογικά.
«Θα σε πάρουν με τις ντομάτες», σημαίνει θα σε αποδοκιμάσουν έντονα, θα σε ντροπιάσουν, εάν βέβαια δεν σου πετάξουν κυριολεκτικά ντομάτες ή και άλλα ώριμα λαχανικά για να σε κάνουν ρόμπα.
Περισσότερες ιστορίες λέξεων εδώ.