Στη γνωστή κατεύθυνση της ένταξης των παιδιών με ειδικές ανάγκες ή ακόμα και με βαριές αναπηρίες στα κοινά σχολεία κινείται το νομοσχέδιο για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που έχει δημοσιεύσει το υπουργείο Παιδείας.
Οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή όχι μόνο δε λύνουν τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν στον ευαίσθητο αυτό χώρο, αλλά εισάγουν και πλευρές που ρίχνουν το μπαλάκι της Ειδικής Αγωγής στις ήδη τρομερά επιβαρυμένες οικογένειες των ΑμΕΑ.
Για παράδειγμα, λέει χαρακτηριστικά το νομοσχέδιο ότι «η κατ΄ οίκον διδασκαλία (σ.σ. για τις περιπτώσεις που αυτή προβλέπεται) δεν παρέχεται υποχρεωτικά από εκπαιδευτικό ΕΑΕ παρά μόνο εάν γνωματεύσει σχετικά το ΚΕΔΔΥ». Δηλαδή, αν δε γνωμοδοτήσει το ΚΕΔΔΥ, το βάρος πέφτει στην οικογένεια.
Και σε άλλο σημείο προβλέπεται ότι «η υποστήριξη του μαθητή στο γενικό σχολείο μπορεί να υλοποιείται και από ειδικό βοηθό που εισηγείται και διαθέτει η οικογένεια του μαθητή κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή και του Συλλόγου διδασκόντων της σχολικής μονάδας».
Όμως, η εμπειρία λέει ότι οι ειδικοί βοηθοί και γενικότερα το προσωπικό στήριξης που θα έπρεπε να υπάρχει στα κοινά σχολεία για τους μαθητές με ειδικές ανάγκες μπορεί να κάνουν μήνες να οριστούν ή να περάσουν ολόκληρες χρονιές χωρίς καν να στείλει το κράτος τέτοιο προσωπικό σε κάποια σχολεία.
Η ρύθμιση, λοιπόν, του νομοσχεδίου ανοίγει το δρόμο για να αναλάβουν οι οικογένειες των ΑμΕΑ και αυτό το βάρος…