Λαϊκή παράδοση για τον έλατο
Για τα κλωνιά του έλατου, που είναι πατώματα πατώματα, η λαϊκή παράδοση λέει:
Κάποτε ο Χριστός γύριζε διψασμένος στα ψηλά βουνά. Ο γιδάρης και ο αγελαδάρης που είχαν εκεί τα κοπάδια τους, αρνήθηκαν να πεταχτούν ως την πηγή να του φέρουν λίγο νερό. Κι ο Χριστός τους καταράστηκε μαζί με τα γίδια και τα γελάδια τους.
Ένας προβατάρης όμως που συνάντησε πιο πέρα έτρεξε πρόθυμα να τον υπηρετήσει κι ο Χριστός τον ευλόγησε κι αυτόν και το κοπάδι του. Αφού λοιπόν ξεδίψασε, συνέχισε το δρόμο του. Πιο πέρα όμως συνάντησε το σατανά, που κουβαλούσε στον ώμο του ένα μακρύ μαδέρι.
Μόλις είδε το Χριστό, ο σατανάς σταμάτησε, έστησε όρθιο το δοκάρι και του είπε:
- Ανέβα, αν μπορείς, στην κορφή του και τότε θα πιστέψω στη δύναμή σου.
Ο Χριστός κάρφωσε γύρω από το δοκάρι οριζόντιες σκαλωσιές και πατώντας πάνω σ' αυτές ανέβηκε. Τότε έγινε το θαύμα. Το ξερό δοκάρι βλάστησε κι έγινε ένα πανώριο δέντρο... ο έλατος.
Το δοκάρι έγινε ο κορμός του κι οι σκαλωσιές τα πλάγια κλωνάρια του. Στην κορφή του έμπηξε ο Χριστός ένα σμαραγδένιο σταυρό.