ΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΕΙΔΗ, ΣΥΝΤΑΞΗ, ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ

ΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΕΙΔΗ, ΣΥΝΤΑΞΗ, ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ

Α. ΕΙΔΗ ΜΕΤΟΧΩΝ

ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ

Γνωρίσματα:

1.    Εκφέρεται συνήθως με άρθρο.

2.    Δεν έχει άρθρο:

-   όταν το υποκείμενο της προηγείται,

-  όταν το όνομα που προσδιορίζει η μτχ. δεν έχει άρθρο: π.χ. σύνειμι ἄνθρωποις δυναμένοις ἀναλίσκειν.

- Όταν η μετοχή είναι παθητικού παρακειμένου ή ενεστώτα : π.χ. ᾪκουν πόλεις καλῶς τετειχεσμένας καί οἰκουμένας.

-Όταν έχει παρενθετική ή επεξηγηματική θέση .Π.χ Ἒπεμψαν Νίκανδρον, σύμμαχον ὄντα…

3.   Συχνά χρησιμοποιείται και ως ουσιαστικό, όταν παραλείπεται το ουσιαστικό που προσδιορίζεται από αυτήν. Από αυτή τη χρήση μερικές ουσιαστικοποιημένες μτχ. κατάντησαν να χρησιμοποιούνται σχεδόν πάντα σαν ουσιαστικά: ὁ ἂρχων, οἱ λέγον­τες, ὁ διώκων (= ο κατήγορος), ὁ φεύγων (= ο κατηγορούμενος, ο εξόριστος), οἱ προσή­κοντες (= οι συγγενείς), ό νικῶν (= ο νικητής), οἱ τεκόντες (= οι γονείς), οἱ θανόντες (= οι νεκροί) …

4.   Συχνά το ουδέτερο επιθετικής μτχ., κυρίως ενεστώτα ή παρακειμένου, τίθεται αντί ουσιαστικού αφηρημένης έννοιας: το παρόν, το μέλλον, το δεδιός (= ο φόβος), το θαρσοῦν (= το θάρρος), το προσῆκον, το συμφέρον, το νοσοῦν (= η αρρώστια), το λυσιτελοῦν (= η ωφέλεια)…

5.   Μεταφράζεται με αναφορική πρόταση (συνήθως), με μετοχή ή με επίθετο ή μένει αμετάβλητη (π.χ. το παρόν). *

6.   Παίρνει άρνηση

ι)   οὐ, όταν φανερώνει κάτι το συγκεκριμένο,

ϋ)  μή, όταν φανερώνει κάτι το αόριστο ή υποτιθέμενο. Σ’ αυτή την περίπτωση η με­τοχή είναι επιθετική (ή αναφορική) – υποθετική και ισοδυναμεί με αναφορικοϋποθετική πρόταση.

7. Η επιθετική μετοχή έχει θέση επιθέτου ή ουσιαστικού και γι’ αυτό συντακτικώς  μπορεί να είναι:

α)  υποκείμενο                                    β)    αντικείμενο

γ)  παράθεση                                       δ)    επεξήγηση

ε)  επιθετικός προσδιορισμός                         στ)   κατηγορούμενο (πάντοτε έναρθρη)

ζ)   κατηγορηματικός προσδ.              η)    ετερόπτωτος προσδιορισμός

(πάντοτε άναρθρη)                              θ)    δοτική προσωπική

ι)   εμπρόθετος προσδιορισμός

*Όταν η επιθετική μτχ. είναι επιθετικός προσδιορισμός, αποτελεί με το προσδιοριζόμενο μια έννοια, ενώ, όταν είναι παράθεση, προσδίδει στο προσδιοριζόμενο απλώς ένα γνώρισμα και γι¹ αυτό μπορεί να αφαιρεθεί χωρίς να βλάψει το νόημα.

** Μια επιθετική μετοχή μπορεί να ισοδυναμεί και με αναφορική – τελική ή αναφ. συμπερασματική ή αναφ. αιτιολογική πρόταση.

 

ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ

Γνωρίσματα:

1. Αναφέρεται στο υποκείμενο ή το αντικείμενο του ρηματικού τύπου από τον οποίο εξαρτάται.

2.Είναι πάντοτε χωρίς άρθρο, όπως και όλες οι άλλες μετοχές εκτός από την επιθετική.

3.Χρησιμεύει ως κατηγορούμενο ή κατηγορηματικός προσδιορισμός του υποκειμένου ή του αντικειμένου του ρήματος.

4.   Συντάσσεται με τα εξής ρήματα:

α)   εἰμί, γίγνομαι, ὑπάρχω (η μτχ. με το ρήμα αποτελούν περίφραση),

β)    τυγχάνω, λανθάνω, φθάνω, διάγω, διατελῶ, διαγίγνομαι, διαμένω, διαβιῶ, διατρίβω, φαίνομαι, φανερός εἰμί, δῆλος εἰμί, οἲχομαι… (τα ρήματα αυτά μπορούν να μεταφραστούν με επιρρήματα και η μτχ. με ρήμα),

γ)    έναρξης ή λήξης: ἄρχω, ἄρχομαι, παύω, παύομαι, λήγω, διαλείπω …,

δ)   ανοχής, καρτερίας, καμάτου: ἀνέχομαι, καρτερῶ, ὑπομένω, περιορῶ (= αδια­φορώ), κάμνω,ἀπαγορεύω (= κουράζομαι),

ε)   ψυχικού πάθους*: ἀγανακτῶ, ἤδομαι, χαίρω, ὀργίζομαι, θαυμάζω, οἰκτείρω, αἰσχύνομαι, βαρέως ἤ χαλεπῶς φέρω, μεταμέλομαι…

*    Από τα ρήμ. αυτά η μτχ. είναι κατηγορηματική, όταν δηλώνει τράξη σύγχρονη και βρίσκεται σε χρόνο ενεστώτα, και αιτιολογική, όταν δηλώνει πράξη προτερόχρονη, όταν δηλ. αυτό που δηλώνει το ρήμα είναι συνέπεια αυτού που δηλώνει η μτχ. Και βρίσκεται σε χρόνο Αόριστο ή Παρακείμενο.

στ) δείξης, αγγελίας, ελέγχου: δείκνυμι, άγγέλλω, δηλῶ, άποφαίνω, παρέχω (= πα­ρουσιάζω), ἐλέγχω, ἐξελέγχω, φανερός - δῆλος εἰμί, ἔοικα …,

ζ)    αίσθησης, γνώσης, μάθησης, μνήμης: αισθάνομαι, ὁρῶ, ἀκούω, πυνθάνομαι, εὑρίσκω, γιγνώοκω οἶδα, έπίσταμαι, ἀγνοῶ, μανθάνω, άλίσκομαι, ἐντυγχάνω, μέμνημαι, ἐπιλανθάνομαι…,

η)   εὖ ή κακῶς ποιῶ, ἀδικῶ, χαρίζομαι, νικῶ, ἡττῶμαι,

θ)   πλησμονής, επάρκειας, απόλαυσης, κορεσμού: κορέννυμαι, ἐμπίμπλαμαι, με­στός ή πλήρης εἰμί….

5.Η κατηγορηματική μτχ. των απρόσωπων ρημάτων ή εκφράσεων βρίσκεται σε αιτια­τική ουδετέρου, φαινομενικά απόλυτη, π.χ. ἑώρα ἀδύνατον ὄν βίᾳ ἑλεῖν τήν πόλιν.

6.Η κατηγορηματική μτχ. μπορεί να παραλείπεται, όταν είναι του εἰμί ή όταν εννοείται εύκολα.

7.   Τα ρήμ. ἀκούω και αἰσθάνομαι συντάσσονται και ως εξής:

ι)   με γενική + κατηγορηματική μτχ.,

ii)  με αιτιατική + κατηγορηματική μτχ. και

iii) με αιτιατική + ειδικό απαρέμφατο.

8. Μερικά ρήματα συντάσσονται άλλοτε με κατηγορηματική μτχ. και άλλοτε με απα­ρέμφατο, οπότε διαφοροποιείται και το νόημα τους:

9. Πολύ σπάνια μια κατηγορηματική μτχ. συνοδεύεται από το ὡς, όταν αυτή χρησι­μοποιείται αντί ειδικής πρότασης: π.χ. δηλοῖς ὡς τι σημανῶν νέον, (σχήμα ανακό­λουθο).

 

ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΗ

α) Χρονική

Γνωρίσματα:

1. Βρίσκεται σε όλους τους χρόνους (εκτός από μέλλοντα), συνήθως όμως στον αόριστο.

2.  Ισοδυναμεί με χρονική πρόταση.

3. Συχνά συνοδεύεται από τα χρονικά επιρρήματα: εὐθύς, ἂμα, μεταξύ, ἔτι, αὐτίκα, ἢδη, τότε, ἐνταῦθα (= τότε), εἶτα, ἔπειτα, ἐξαίφνης, ἂρτι, μετά ταῦτα ….

* Όταν υπάρχουν αυτά τα επιρρήματα, δε σημαίνει απαραίτητα ότι η μτχ. είναι χρονική.

4. Η χρονική μτχ. ενεστώτα δηλώνει κατά κανόνα το σύγχρονο και του αορίστου συνή­θως το προτερόχρονο και σπανιότερα το σύγχρονο.

5. Οι μετοχές ἀρχόμενος, τελευτῶν, διαλείπων ή διαλιπών, χρονίζων, ἀνύσας (+ προ­στακτική), όταν είναι χρονικές και αναφέρονται στο υποκείμενο της πρότασης, τότε μεταφράζονται αντίστοιχα: στην αρχή, στο τέλος, ύστερα από λίγο ή αργότερα, ύστε­ρα από καιρό, γρήγορα.

6.  Δέχεται άρνηση οὐ ή μη.

β) Αιτιολογική

Γνωρίσματα:

1. Ισοδυναμεί με αιτιολογική πρόταση.

2.  Συχνά συνοδεύεται από τα μόρια:

ί)   ἂτε (δή), οἷον (δή), οἷα (δή): αιτία πραγματική,

ϋ)   ὡς: αιτία υποκειμενική (= με την ιδέα ότι…, επειδή κατά τη γνώμη μου …),

ϋι) ὣσπερ: αιτία υποτιθέμενη ή ψευδής (= επειδή τάχα …, σαν να …).

3.    Αιτιολογικές είναι συνήθως οι μετοχές:

α) των δοξαστικών ρημάτων (δοκῶν, νομίζων, ἡγούμενος, οἰόμενος, κρίνων, ὑπολαμβάνων, ἐλπίζων, πιστεύων…),

β) των ρημ. ψυχικού πάθους και όσων δηλώνουν φόβο: ἀγανακτῶν, ἀχθόμενος, , ἀπορῶν, δείσας…),

γ) των γνωστικών (γιγνώσκων, εἰδώς, ἐννοήσας, ἐπισταμένος …),

δ) από ρήματα ψυχικού πάθους (δες και κατηγορηματική μτχ.),

ε) των αισθητικών ρημάτων (ὁρῶν, αίσθανόμενος).

4. Οι αιτιολογικές μτχ. τί βουλόμενος, τι παθών, τι μαθών σε ευθείες ερωτήσεις μεταφράζονται με το «τι», «γιατί». Όταν υπάρχει δυνητική έγκλιση, οι μτχ. αυτές είναι υποθετικές.

5.  Συχνά μετά την αιτιολογική μτχ. ακολουθούν οι εκφράσεις: οὓτω, δια τοῡτο, διά

ταῦτα

6.Η αιτιολογική μτχ. μετά τους εμπρόθετους της αιτίας «διά τοῦτο», «ἔνεκα ταῦτα»,

«ἐκ τούτου» είναι επεξήγηση.

γ) Τελική

Γνωρίσματα:

1. Ισοδυναμεί με τελική πρόταση.

2. Βρίσκεται κατά κανόνα σε χρόνο, μέλλοντα και πολύ σπάνια σε ενεστώτα (από το ρή­μα«πέμπω», όταν δηλώνει σκοπό που διαρκεί).

3. Εξαρτάται συνήθως από ρήματα που δηλώνουν κίνηση ή ενέργεια, εκλογή ή προσφο­ρά.

4. Η τελική μτχ. μπορεί να συνοδεύεται από το ως, συνήθως όταν δεν εξαρτάται από ρήματα κίνησης ή ενέργειας.

5.  Παίρνει άρνηση μή.

δ) Τροπική

Γνωρίσματα :

1. Συνήθως βρίσκεται σε χρόνο ενεστώτα, σπάνια σε αόριστο.

2. Οι μετοχές ἂγων, ἔχων, φέρων από ρήματα κίνησης είναι τροπικές και μπορούν ναμεταφραστούν με την πρόθεση: με + αιτιατική (π.χ. Ἧκε φύλαξ ἂγων Άντιγόνην = … με την Αντιγόνη).

3.   Ορισμένες τροπικές μετοχές αποδίδονται με τροπικά επιρρήματα: χαίρων (= ατι­μώρητα), λαθών (= κρυφά), φέρων (= με ορμή, βιαστικά)…

4.    Παίρνει άρνηση ου και τότε μεταφράζεται με το «χωρίς να …».

ε) Υποθετική

Γνωρίσματα:

1.Ισοδυναμεί με υποθετική πρόταση και γι’ αυτό η ανάλυση της είναι ανάλογη με την απόδοση και το νόημα.

2. Βρίσκεται σε όλους τους χρόνους εκτός από μέλλοντα.

3. Υποθετικές είναι συνήθως οι μετοχές που προσδιορίζουν:

α) δυνητική έγκλιση (οριστική, ευκτική, απαρέμφατο, μετοχή + ἂν),

β) μέλλοντα ή προστακτική,

γ) απρόσωπο ρήματα,

δ) ρηματικά επίθετα σε -τός,

4.Όταν η υποθετική μτχ. εκτός από προϋπόθεση δηλώνει και χρόνο, είναι χρονικοϋπο-θετική και αναλύεται συνήθως σε: ὅταν, ὁπόταν, ἐπάν, έπειδάν + υποτακτική ή ὅτε, ὁπότε + ευκτική επαναληπτική.

5. Παίρνει άρνηση μή. Τις περισσότερες φορές η μτχ. με άρνηση μή είναι υποθετική.

στ) Εναντιωματική

Γνωρίσματα:

1.Ισοδυναμεί με εναντιωματική πρόταση και σχηματίζει υποθετικό λόγο.

2.Δηλώνει εναντίωση, δηλαδή σχέση λογικής αντίθεσης με το ρηματικό τύπο από τον οποίο εξαρτάται (είμαι γενναίος – ηττώμαι: γενναῖοι ὄντες ἤττηθησαν). Ανάμεσα στην έννοια της μετοχής και του ρήματος υπάρχει κάτι το ασυμβίβαστο.

3 Συχνά η εναντιωματική μτχ. συνοδεύεται από τα μόρια: καί, καίπερ, μηδέ (χωρίς να συνδέουν τη μτχ.), καίπερ, καίτοι, ὅμως (συνήθως μετά από τη μτχ.), καί ταῦτα, εἶτα καίἔπειτα (στην αρχή ευθείς ερώτησης), πάνυ.

4. Οι αιτιατικές απόλυτες ἐξόν, ἐνόν, προσῆκον, δοκοῦν, προσταχθέν, οἶον τ’ ὄν … και  η φάσκων είναι συνήθως εναντιωματικές.

 

 

Β. ΣΥΝΗΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΕΤΟΧΗ

 

1.Συνημμένη λέγεται η επιρρηματική μτχ., όταν το υποκείμενο της είναι συντακτικός όρος (υποκείμενο, αντικείμενο, δοτ. προσωπική κ.λπ.) της πρότασης στην οποία ανήκει,

α) Η επιρρηματική μτχ. σε ονομαστική πτώση είναι συνημμένη με το υποκείμενο του ρήματος.

β)   Συνημμένη μπορεί να είναι η μτχ. των προσωπικών ρημάτων και βρίσκεται σε οποια­δήποτε πτώση.

 

2.Απόλυτη λέγεται η επιρρηματική μτχ., όταν το υποκείμενο της είναι μόνο υποκείμενο της μτχ. και δεν έχει άλλη συντακτική θέση στην πρόταση. Η απόλυτη μτχ. βρίσκεται σε πτώση:

α)   γενική, όταν το ρήμα είναι προσωπικό,

β)   αιτιατική,

i) όταν το ρήμα είναι απρόσωπο ή απρόσωπη έκφραση (σε ουδέτερο γένος ενικού αριθμού). και είναι συνήθως εναντιωματική και

ii) σπανιότερα, όταν το ρήμα είναι προσωπικό (τότε η μτχ. συνοδεύεται από το ὡς ή ὣσπερ και είναι πάντα αιτιολογική),

γ)    ονομαστική, πολύ σπάνια (σχήμα ανακόλουθο).

* Σε ορισμένες περιπτώσεις η επιρρηματική μτχ., ενώ έπρεπε να είναι συνημμένη, αφού το υποκείμενο της είναι όρος της πρότασης, μπορεί να τεθεί ως απόλυτη (για έμφαση) π.χ.Διαβεβηκότος ἤδη Περικλέους… ἠγγέλθη αὐΤῷ ὅτι… (αντί: διαβεβηκότι Περικλεῖ…).

5.  Δύο μετοχές δε συνδέονται:

-όταν είναι διαφορετικού είδους,

- όταν η μία προσδιορίζει την άλλη (μπορεί να είναι και οι δύο ίδιου είδους),

-  όταν δεν προσδιορίζουν την ίδια λέξη,

-  όταν υπάρχει ασύνδετο σχήμα.

 

 

Γ. ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ

 

Για να αναλυθεί μια μετοχή σε δευτερεύουσα πρόταση:

1. Διαπιστώνεται το είδος της μετοχής (επιθετική, χρονική ..,). Από αυτό εξαρτάται ο υπο­τακτικός σύνδεσμος (ή αναφορική  αντωνυμία) που θα χρησιμοποιηθεί και η έγκλιση, σύμφωνα με τον τρόπο εκφοράς των δευτερευουσών προτάσεων.

2.Το υποκείμενο της μτχ. δίνει το πρόσωπο και τον αριθμό του ρήματος. Φυσικά, όταν η μτχ. γίνεται πρόταση, το υποκείμενο μπαίνει πάντοτε σε ονομαστική.

3. Από το χρόνο που εξαρτάται η μτχ. (αρκτικό ή ιστορικό) επηρεάζεται η μετατροπή της οριστικής ή υποτακτικής σε ευκτική του πλάγιου λόγου.

4. Η μτχ. ενεστώτα και παρακειμένου από ιστορικό χρόνο ισοδυναμεί με παρατατικό ή υπερσυντέλικο, αντίστοιχα.

5.Αν η μτχ. αναλυθεί σε δευτερεύουσα πρόταση με υποτακτική ή ευκτική, διατηρεί το χρόνο της.

6.Οι μετοχές μέλλοντα και αορίστου διατηρούν το χρόνο τους σε οποιαδήποτε έγκλιση και αν αναλυθούν.

7.Η μετοχή αορίστου, όταν αναφέρεται στο παρελθόν γίνεται οριστική· όταν αναφέρεται στο μέλλον, γίνεται υποτακτική ή ευκτική (χρονικοϋποθετική μτχ.).

8. Οι υποθετικές, χρονικοϋποθετικές, αναφορικοϋποθετικές και οι ενα^τιωματικές μετο­χές αναλύονται στις αντίστοιχες προτάσεις με βάση την απόδοση και το νόημα.

9.  Οι τροπικές μετοχές δεν αναλύονται σε προτάσεις.

10.Αν αναλύσουμε μια τελική μτχ. (κανονικά δεν αναλύεται), τότε θα πρέπει να αλλάξει ο χρόνος της μτχ. και να χρησιμοποιηθεί η υποτακτική αορίστου (ή: όπως + οριστ. μέλλο­ντα).

11.Η κατηγορηματική μτχ. μπορεί να αναλυθεί σε ειδική πρόταση με οριστική ή δυνητική έγκλιση (αν συνοδεύεται από το δυνητικό αν), όταν είναι του πλάγιου λόγου κρίσης (από ρήμ. γνωστικά, αισθητικά, δείξης, αγγελίας).

Ανάλυση μετοχών

1. Επιθετική μετοχή

Αναλύεται σε αναφορική πρόταση – με αναφορικές αντωνυμίες.

Π.χ. οἱ ἀκούοντες à ἐκεῖνοι οἳ ἀκούουσι(ν)

Ὁ λάμπων ἥλιος à ἐκεῖνος ὅς λάμπει

2. Κατηγορηματική  μετοχή

Όταν αναλύεται, βάζουμε ὅτι + ρήμα

Π.χ. φαίνομαι ἄρξων ταῦτα à φαίνομαι ὅτι ἄρξω ταῦτα

3. Επιρρηματική μετοχή

α. Χρονική

Αναλύεται με ὄτε, ἐπεί , ἐπειδή + ρῆμα

Π.χ. συγκαλέσαντες à ἐπεί συνεκάλεσαν

β. Αιτιολογική

1) αν έχει: ἄτε(δή), οἶον(δή), οἴα(δή) αναλύεται με ὅτι + ρήμα

2) αν έχει: ὡς,  αναλύεται με ὡς + ρήμα

3) αν δεν έχει τίποτε, αναλύεται απλά σε ἐπεί, ἐπειδή + ρήμα

γ. Τελική

Αναλύεται με ἲνα + υποτακτική αορίστου

Π.χ. ποιήσοντες à ἴνα ποιήσωσι

δ. Υποθετική

Αναλύεται με βάση την απόδοση, που είναι το ρήμα της πρότασης

Π.χ. Ποιούντες κακόν, φεύξονται à ἐάν ποιῶσι κακόν, φεύξονται

ε. Εναντιωματική

Αναλύεται με: εἰ και οριστική ενεστώτα ή πρτ.

στ. Τροπική

Δεν αναλύεται σε δευτερεύουσα πρόταση, γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχη τροπική.

Μερικοί βασικοί κανόνες για τις μετοχές

1.    Μια μτχ μέλλοντα είναι ΠΑΝΤΑ τελική

2.    Το ὡς συνοδεύει μια αιτιολογική μτχ με υποκειμενική αιτιολογία (μτφ επειδή τάχα) ή μια τελική μτχ όταν δεν εξαρτάται από ρήμα κίνησης (ή το ὥσπερ)

3.    Μια μτχ που έχει άρθρο ή που ξεκάθαρα προηγείται το Υ της είναι επιθετική (ή αναφορική)

4.    Μια μτχ δίπλα σε οριστική μέλλοντα ή δίπλα σε δυνητική έγκλιση (δυν. Ευκτική ή δυνητική οριστική) είναι υποθετική.

5.    Αν έχει δίπλα της το καίτοι, καίπερ, ὅμως  είναι εναντιωματική

6.    Μια μτχ όταν εξαρτάται από ψυχικού πάθους ρήμα = κατηγορηματική [εφόσον βρίσκεται σε ενεστώτα], όταν όμως προέρχεται από ψυχικού πάθους ρήμα = αιτιολογική

 

Μετάφραση Μετοχών

1.    Επιθετικές: Με αναφορική πρόταση (ο οποίος/που)

2.    Κατηγορηματικές: να, ότι ,που

3.    Επιρρηματικές: (α) Τροπικές: -οντας / -ώντας. Καθώς

(β) Αιτιολογικές: επειδή

(γ) Χρονικές: αφού, όταν

(δ) Τελικές: για να

(ε) Υποθετικές: εάν, αν

(στ) Εναντιωματικές: αν και, ενώ

 

Να αναλύσετε τις παρακάτω μετοχές σε δευτερεύουσες προτάσεις

1.    Κῦρος συλλέξας στράτευμα ἐπολιόρκει Μίλητον

2.    Δίκαια δράσας συμμάχους τούς θεούς ἕξεις

3.    Ὁ μή ἀδικῶν οὐδενός δεῖται νόμου

4.    Ἕλληνες ὄντες κατά τῆς Ἑλλάδος μάχονται

5.    Ἔπλεον πολεμήσοντες

6.    Οὗτος ἀφίκετο ἄρξων

7.    Τισσαφέρνης ἐπιορκήσας πολεμίους τούς θεούς ἐκτήσατο

8.    Φοβούμενοι τήν ὁδόν, ὅμως συνηκολούθησαν

9.    Μεγάλα πυρά ἐγένετο ἄτε πολλῆς ὕλης οὔσης

10.Λαβόντες τά ὄπλα παρῆσαν εἰς Σάρδεις

11.Ἄρχεσθαι μαθών ἄρχειν ἐπιστήσει

12.Ὁ μέντοι Ἀγησίλαος ἐκείνους καίπερ ὁρῶν οὐκ ἐδίωκεν

13.Ἡττηθέντων ἡμῶν οὐδείς ἄν ληφθείη

14.Οἱ στρατιῶται ἐπισιτισμοῦ δεόμενοι διά τοῦτο ἀθυμοῦσι

15.Ἀποπλεῖ οἴκαδε καίπερ χειμῶνος ὄντος

 

Να χαρακτηρίσετε τις παρακάτω μετοχές

1.    Προμηθεύς κλέψας τό πῦρ τῶν θεῶν τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκεν

2.    ὀλίγοι ὄντες ἐνίκησαν

3.    Ἀρταξέρξου βασιλεύοντος Κῦρος ἐπί Σοῦσα ἐστράτευσεν

4.    Ἀθηναῖοι παρεσκευάζοντο ὡς ταῦτα πράξοντες

5.    τούτων οὕτως ἐχόντων βούλομαι σοί συμβουλεῖν

6.    δίκην μεγίστην δώσετε ἀδίκως φονεύσαντες τόν ἄνδρα τοῦτον

7.    Αἵ πόλεις αἱ δημοκρατούμεναι τοῖς νόμοις κειμένοις διοικοῦνται

8.    Οὗτοι ἢκουον  τήν χώραν δῃουμένην

9.    Ἔχαιρεν ἀκούων ταῦτα

10.Οἱ Ἀθηναῖοι οὐκ ἀνείχοντο ἀκούοντες τῶν ἀντιλεγόντων

11.Ταῦτα δέ ποιήσαντες ἐς τάς Ἀθήνας ἔπεμπον ἄγγελον

12.Λέγει ὡς ὑβριστής εἰμί ὥσπερ μέλλων ἀληθῆ λέγειν

13.Οἱ Ἕλληνες παρεσκευάζοντο ὡς δεξόμενοι αὐτόν

14.Δίκαια δράσας συμμάχους ἕξεις θεούς

15.Οὐδέν ἐρῶ ἔχων εἰπεῖν

16.Αἰσχύνοιντο ἄν μή ἀποδίδοντες χάριτος

17.Οἱ Ἀθηναῖοι εἰς Ἰωνίαν ὕστερον ὡς οὔχ ἱκανῆς οὔσης τῆς Ἀττικῆς ἀποικίαν ἐξέπεμψαν

18.Πολλάκις πλεονεκτῆσαι ὑμῖν ἐξόν οὐκ ἠθελήσατε

19.Σύνειμι ἀνθρώποις δυναμένοις ἀναλίσκειν

20.Νῦν μέν δειπνεῖτε, δειπνήσαντες δέ ἀπελαύνετε

21.Ὁ δέ Ἀγησίλαος καί μάλα βουλόμενος ἀπάγειν τό στράτευμα, ὅμως ἐκεῖ κατέμεινε

22.Οἱ Θηβαῖοι ἀνεχώρησαν ἐκ τῆς γῆς οὐδέν ἀδικήσαντες

23.Ἔλεγεν ὅτι οὐ πόλεμον ποιησόμενοι ἤκοιεν, ἀλλά ἐπιδείξοντες ὅτι φίλοι εἰσίν

24.Βουλόμενοι αὐτόν ἀποκτεῖναι πέμπουσι τήν Σαλαμινίαν ναῦν.

    25.Ἀφικόμενος εἰς Δελφους ἔθυσε τῷ Θεῷ.



Πέτρος Μυλωνάς