O Ζαν Μορέας
Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος ή γνωστότερος με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ζαν Μορεάς -Jean Moréas-, (15 Απριλίου 1856-Παρίσι 30 Μαρτίου 1910) ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Έγραψε ποιήματα στα ελληνικά και τα γαλλικά αλλά είναι περισσότερο γνωστός για την συνεισφορά του στα γαλλικά γράμματα με το ψευδώνυμο Ζαν Μορεάς.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Αδαμάντιου Παπαδιαμαντόπουλου και της Σκέυως Γιουρδή, εγγονής του ναυάρχου Εμμανουήλ Τομπάζη και της Ξανθής Σαχίνη. Σπούδασε νομικά στη Γερμανία και τη Γαλλία. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του στο Παρίσι είχε ενταχθεί στους λογοτεχνικούς κύκλους της πόλης. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα συμμετείχε έντονα στην πνευματική ζωή: ενεπλάκη στη φιλολογική διαμάχη Ροΐδη – Βλάχου και το 1878 δημοσίευσε τη μοναδική ελληνόφωνη ποιητική του συλλογή, Τρυγόνες και Έχιδναι. Το 1880 εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι και σταδιοδρόμησε στα γαλλικά γράμματα ως εκπρόσωπος του συμβολισμού. Τα κυριότερα ποιήματά του στα γαλλικά ήταν οι 6 τόμοι με τίτλο Στροφές (Stances). Πέθανε στο Παρίσι το 1910.
Έργα
- Les Syrtes, 1884
- Cantilènes, 1886
- Le Pèlerin passionné, 1891
- Stances, 1899
- Contes de la vieille France, 1904
- Iphigénie, 1904
- En rêvant sur un album de dessins, 1911
