Το μυστήριο με το συμβάν στο Ρόσγουελ και το αγνώστου ταυτότητος αντικείμενο που εντοπίστηκε

Σαν σήμερα, 7 Ιουλίου του 1947 έγινε ένα γεγονός που ακόμα και σήμερα είναι αντικείμενο έντονης φημολογίας και αμφισβήτησης. Το e-didaskalia.blogspot.gr κάνει μια ιστορική αναδρομή στα γεγονότα και σας παρουσιάζει μια συναρπαστική ιστορία:

Η εφημερίδα Roswell Daily Record της 8^ης Ιουλίου 1947, δημοσιεύει την ανάκτηση "Ιπτάμενου Δίσκου".

Το Συμβάν του Ρόσγουελ αφορά την ανάκτηση υλικού κοντά στην περιοχή του Ρόσγουελ, Νέο Μεξικό, ΗΠΑ, την 7^η Ιουλίου 1947 και έχει γίνει αντικείμενο έντονης φημολογίας και αμφισβήτησης. Υπάρχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις για το τι πραγματικά συνέβη και θερμή διαμάχη για το ποιες αποδείξεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρει ότι το αντικείμενο που ανέκτησε ήταν ένα υψίστης μυστικότητας ερευνητικό μπαλόνι το οποίο συνετρίβη.

Πολλοί υποστηρικτές των ΑΤΙΑ (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα) ή UFO πιστεύουν ότι τα συντρίμμια ανήκαν σε εξωγήινο σκάφος που κατέπεσε στη περιοχή και ότι η ανάκτηση του σκάφους συγκαλύφθηκε από τον στρατό. Το περιστατικό έχει αναχθεί σε παγκοσμίως γνωστό και από τα πλέον δημοφιλή στη λαϊκή κουλτούρα και για κάποιους το Ρόσγουελ είναι συνώνυμο με τα ΑΤΙΑ. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον διαφημισμένα περιστατικά ΑΤΙΑ.

Ιστορικό

Την 8^η Ιουλίου 1947, η RAAF (Roswell Army Air Field) εξέδωσε δελτίο τύπου δηλώνοντας ότι προσωπικό του 509th Bomb Group ανέκτησε τα συντρίμμια ενός "ιπτάμενου δίσκου" σε ράντζο κοντά στο Ρόσγουελ, πυροδοτώντας το έντονο ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Αργότερα την ίδια μέρα, ο Στρατηγός διοικητής της Eighth Air Force δήλωσε ότι στην πραγματικότητα, ένα μετεωρολογικό μπαλόνι είχε ανακτηθεί από προσωπικό της RAAF και όχι "ιπτάμενος δίσκος". Ακολούθησε συνέντευξη τύπου, αναδεικνύοντας χαλάσματα φερόμενα ότι ανήκαν στο κατεστραμμένο αντικείμενο, τα οποία έδειχναν να επαληθεύουν την περιγραφή του μετεωρολογικού μπαλονιού.

Η υπόθεση ξεχάστηκε γρήγορα και αγνοήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, ακόμα και από ερευνητές των ΑΤΙΑ, για περισσότερο από 30 χρόνια. Τότε, το 1978 ο ειδικός των ΑΤΙΑ, Stanton T. Friedman κάλεσε σε συνέντευξη τον Ταγματάρχη Jesse Marcel, ο οποίος είχε αναμειχθεί στην αρχική ανάκτηση των χαλασμάτων το 1947. Ο Marcel εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο στρατός είχε συγκαλύψει την ανάκτηση ενός εξωγήινου σκάφους. Η ιστορία του διαδόθηκε στους κύκλους των ΑΤΙΑ, προβαλλόμενη σε ντοκιμαντέρ για ΑΤΙΑ εκείνης της εποχής. Τον Φεβρουάριο του 1980, η εφημερίδα The National Enquirer διεξήγαγε τη δική της συνέντευξη με τον Marcel, προσελκύοντας εθνική και παγκόσμια προσοχή για το συμβάν του Ρόσγουελ.

Επιπρόσθετες μαρτυρίες και αναφορές προέκυψαν κατά τα επόμενα χρόνια. Προστέθηκαν σημαντικές νέες λεπτομέρειες, ανάμεσα στις οποίες και ισχυρισμοί για μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό την ανάκτηση εξωγήινου σκάφους καθώς και εξωγήινων όντων, σε 11 τοποθεσίες συντριβής, καθώς και υποτιθέμενο εκφοβισμό μαρτύρων. Το 1989 ο πρώην εργολάβος κηδειών Glenn Dennis έφερε στην επιφάνεια λεπτομερή λογαριασμό, ισχυριζόμενος ότι αυτοψίες εξωγήινων όντων έλαβαν χώρα στη βάση του Ρόσγουελ.

Σε απάντηση στις παραπάνω αναφορές και μετά από ερωτήσεις του Κογκρέσου, το Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας ξεκίνησε διερεύνηση και οδήγησε το Γραφείο της Γραμματείας Πολεμικής Αεροπορίας (SECAF) να διεξάγει εσωτερική έρευνα. Το αποτέλεσμα περιλήφθηκε σε δύο αναφορές. Η πρώτη, με χρονολογία έκδοσης 1995, κατέληγε ότι το ανακτηθέν το 1947 υλικό ήταν πιθανώς συντρίμμια ενός μυστικού κυβερνητικού προγράμματος με την ονομασία "Project Mogul".

Η δεύτερη αναφορά, με χρονολογία έκδοσης 1997, κατέληγε ότι οι αναφορές για περισυλλογή πτωμάτων εξωγήινων όντων πιθανώς προέρχονταν από ακουσίως ταραγμένες αναμνήσεις στρατιωτικών ατυχημάτων κατά τα οποία προσωπικό είχε τραυματιστεί ή σκοτωθεί και στην ανάκτηση ανθρωπόμορφων ομοιωμάτων κατά την διεξαγωγή στρατιωτικών προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα "High Dive" το οποίο έλαβε χώρα την δεκαετία του '50 καθώς επίσης και σε φάρσες από διάφορους μάρτυρες και υποστηρικτές των ΑΤΙΑ.

Οι ψυχολογικές επιδράσεις από την πίεση χρόνου και της σύγχυσης σχετικά με το πότε συνέβησαν τα γεγονότα δικαιολογούσε την διαφωνία με τις διερευνώμενες χρονολογίες. Αυτές οι αναφορές απορρίφθηκαν από τους υποστηρικτές των ΑΤΙΑ ως παραπληροφόρηση ή απλά ως αβάσιμες. Ωστόσο σημαντικός αριθμός ερευνητών των ΑΤΙΑ απέρριψαν την πιθανότητα το συμβάν να αφορά κάποιο εξωγήινο σκάφος.

Αναφορές της εποχής για το ανακτηθέν υλικό

Την 14^η Ιουλίου 1947 ο William "Mac" Brazel πρόσεξε κάποια περίεργα χαλάσματα καθώς εργαζόταν στο ράντσο Foster όπου ήταν επιστάτης, περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια του Ρόσγουελ. Η παραπάνω ημερομηνία αποτελεί σημείο διαφωνίας ωστόσο επαναλαμβάνεται σε ορισμένες αναφορές και συγκεκριμένα σε τηλεγράφημα, που στάλθηκε λίγες ώρες αφού η υπόθεση ξεκίνησε, με παραλήπτη τον σερίφη George Wilcox (στον οποίο απευθύνθηκε ο Brazel αρχικά). Ωστόσο η αρχική αναφορά της RAAF ανέφερε ότι η εύρεση έγινε "κάποια στιγμή την περασμένη εβδομάδα" υπονοώντας ότι ο Brazel βρήκε τα χαλάσματα στις αρχές Ιουλίου. Ο Brazel είπε στην Roswell Daily Record ότι ο ίδιος και ο γιος του είδαν "μια μεγάλη περιοχή με λαμπερά συντρίμμια από λάστιχο, αλουμινόχαρτο, κάποιο είδος ανθεκτικού χαρτιού και βέργες". Δεν έδωσε σημασία αλλά επέστρεψε στις 4 Ιουλίου με τον γιο, την κόρη και την σύζυγό του για να μαζέψουν τα χαλάσματα. Την επόμενη μέρα, ο Brazel άκουσε τις αναφορές για "ιπτάμενους δίσκους" και αναρωτήθηκε αν αφορούσαν αυτό που ανακάλυψε. Στις 7 Ιουλίου είδε τον σερίφη Wilcox και του "ψυθίρισε εμπιστευτικά" ότι μπορεί να έχει βρει έναν ιπτάμενο δίσκο. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Wilcox είπε ότι ο Brazel ανέφερε την εύρεση του αντικειμένου στις 6 Ιουλίου.

Ο σερίφης Wilcox κάλεσε τη RAAF. Ο ταγματάρχης Jesse Marcel και "ένας άντρας με πολιτικά" συνόδευσαν τον Brazel πίσω στο ράντσο και συλλέχθηκαν περισσότερα κομμάτια από τα συντρίμμια. "Περάσαμε δύο ώρες το απόγευμα της Δευτέρας [7 Ιουλίου] ψάχνοντας για επιπλέον κομμάτια της μετεωρολογικής συσκευής" είπε ο Marcel. "Βρήκαμε μερικά ακόμα μπαλώματα αλουμινόχαρτου και λάστιχου". Στη συνέχεια προσπάθησαν να επανασυναρμολογήσουν το αντικείμενο αλλά ο Brazel είπε ότι δεν τα κατάφεραν. Ο Marcel πήρε τα χαλάσματα στην RAAF το επόμενο πρωί.
Όπως περιγράφει η Roswell Daily Record (έκδοση 9^ης Ιουλίου 1947):

"Το μπαλόνι το οποίο ανύψωνε το αντικείμενο, εάν αυτό λειτουργούσε κατ' αυτόν τον τρόπο, πρέπει να ήταν 12 πόδια (3,65 μέτρα) μακρύ, υπολόγισε ο Brazel βασιζόμενος στο μέγεθος του δωματίου στο οποίο καθόταν. Το λάστιχο ήταν γκρίζο στο χρώμα του καπνού και διασκορπισμένο σε μία περιοχή με διάμετρο περίπου 200 γιάρδες (183 μέτρα). Όταν τα χαλάσματα μαζεύτηκαν, το αλουμινόχαρτο, το χαρτί, η ταινία και οι ράβδοι σχημάτισαν ένα δέμα μήκους 3 ποδιών (90 εκατοστών) και πάχους 7 ή 8 ιντσών (18 ή 20 εκατοστών), ενώ το λάστιχο σχημάτισε ένα δέμα μήκους 46 με 48 εκατοστών και πάχους 18 εκατοστών. Υπολόγισε ότι όλα τα συντρίμμια ζύγιζαν συνολικά 5 λίβρες (2,25 κιλά). Δεν υπήρχε σημάδι κάποιου μετάλλου στην περιοχή το οποίο θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως μηχανή και κανένα ίχνος οποιουδήποτε είδους προπέλας. Ωστόσο ένα χάρτινο πτερύγιο ήταν κολλημένο σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτου. Δεν βρέθηκε κείμενο πουθενά επάνω στο όργανο, αν και υπήρχαν γράμματα σε κάποια κομμάτια. Σημαντική ποσότητα σελοφάν και κάποιας ταινίας με λουλούδια τυπωμένα στην επιφάνεια είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή. Επίσης, δεν βρέθηκαν νήματα ή καλώδια, αλλά υπήρχαν οπές στο χαρτί που υποδείκνυαν ότι κάποιου είδους σύνδεση είχε χρησιμοποιηθεί."

Τέλεξ σταλμένο σε γραφείο του FBI από το γραφείο τους στο Ντάλας του Τέξας, περιέχει μείζονος σημασίας κείμενο από την Eighth Air Force την 8^η Ιουλίου:

"Ο ΔΙΣΚΟΣ ΕΧΕΙ ΣΧΗΜΑ ΕΞΑΓΩΝΟΥ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΤΑΝ ΑΠΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕ ΚΑΛΩΔΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΕΙΧΕ ΔΙΑΜΕΤΡΟ ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΠΟΔΙΩΝ. Ο ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ CURTAN ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΥΨΟΜΕΤΡΟΥ ΜΕ ΚΑΤΟΠΤΡΟ ΡΑΝΤΑΡ, ΑΛΛΑ Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ WRIGHT FIELD ΔΕΝ ΕΙΧΕ [ακατάληπτο κείμενο] ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ."

Δελτία Τύπου

Μετεωρολογικό μπαλόνι

Νωρίς την Τρίτη, 8 Ιουλίου, η RAAF εξέδωσε δελτίο τύπου:

"Οι πολλές φήμες σχετικά με τον ιπτάμενο δίσκο έγιναν πραγματικότητα χθες όταν το γραφείο πληροφοριών του 509th Bomb Group της Eighth Air Force, Roswell Army Air Field, ήταν αρκετά τυχερό να φέρει στην κατοχή του έναν δίσκο με την συνεργασία ενός από τους τοπικούς κτηνοτρόφους και το γραφείο του Σερίφη της επαρχίας Chaves. Το ιπτάμενο αντικείμενο κατέπεσε σε ράντσο κοντά στο Ρόσγουελ κάποια στιγμή την προηγούμενη εβδομάδα. Μη έχοντας τηλεφωνική εγκατάσταση, ο κτηνοτρόφος αποθήκευσε τον δίσκο μέχρι να μπορέσει να επικοινωνήσει με το γραφείο του σερίφη, ο οποίος στην συνέχεια ειδοποίησε τον ταγματάρχη Jesse A. Marcel του 509th Bomb Group Intelligence Office. Αμέσως έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες και ο δίσκος μεταφέρθηκε στο σπίτι του κτηνοτρόφου. Επιθεωρήθηκε στη RAAF και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ανώτερα επιτελεία."

Ο συνταγματάρχης William H. Blanchard της 509^ης, επικοινώνησε με τον στρατηγό Roger M Ramey της Eighth Air Force στο Fort Worth του Τέξας ο οποίος διέταξε να μεταφερθεί το αντικείμενο στην Στρατιωτική Αεροπορική Βάση του Fort Worth. Στη Βάση, ο Εντεταλμένος Αξιωματικός Irving Newton επιβεβαίωσε την προκαταρκτική γνώμη του Ramey, αναγνωρίζοντας το αντικείμενο ως μετεωρολογικό μπαλόνι με τον αετό του. Ένα ακόμα δελτίο τύπου εκδόθηκε τότε, αυτή τη φορά από τη βάση του Fort Worth, περιγράφοντας το αντικείμενο ως μετεωρολογικό μπαλόνι.

Αρκετές φωτογραφίες εκδόθηκαν εκείνη την μέρα στο Fort Worth, με χαλάσματα φερόμενα ως ανήκοντα στο αντικείμενο. Τα χαλάσματα έμοιαζαν να επιβεβαιώνουν τις αναφορές για μετεωρολογικό μπαλόνι με αετό. Ο στρατηγός Ramey, ο συνταγματάρχης Thomas J. Dubose και ο ταγματάρχης Marcel εμφανίζονταν επίσης στις φωτογραφίες. Ο Brazel ωστόσο, σε συνέντευξη στην Roswell Daily Record και στο Associated Press απέρριψε τον ισχυρισμό του στρατού ότι πρόκειται για μετεωρολογικό μπαλόνι. Αναφερόμενος σε περιγραφές αρκετών μετεωρολογικών μπαλονιών που είχε βρει στο παρελθόν στο ράντσο είπε: "Είμαι σίγουρος πως αυτό που βρήκα δεν ήταν μετεωρολογικό μπαλόνι".

Νέες μαρτυρίες - αναφορές για εξωγήινους

Το 1978, ο πρώην πυρηνικός φυσικός και συγγραφέας Stanton T. Friedman κάλεσε σε συνέντευξη τον Jesse Marcel, τον μόνο άνθρωπο που είναι γνωστό ότι συνόδευσε τα χαλάσματα του Ρόσγουελ από το σημείο που βρέθηκαν στο Fort Worth. Στα 15 χρόνια που είχαν μεσολαβήσει, ο Marcel, οι αναφορές και άλλοι, ανέδειξαν το Ρόσγουελ από ξεχασμένο περιστατικό στην μάλλον διασημότερη υπόθεση UFO όλων των εποχών.

Έως τις αρχές του 1990, ερευνητές των UFO όπως οι Friedman, William Moore, Karl T. Pflock και η ομάδα των Kevin D. Randle και Donald R. Schmitt, είχαν πάρει συνέντευξη από εκατοντάδες ανθρώπους που είχαν, ή ισχυρίζονταν πως είχαν σχέση με τα γεγονότα του Ρόσγουελ το 1947. Επιπλέον, εκατοντάδες έγγραφα αποκτήθηκαν μέσω αιτήσεων της Δράσης για Ελευθερία της Πληροφορίας, και ορισμένα προφανώς από διαρροές από μέσα, όπως τα αμφιλεγόμενα έγγραφα Majestic 12.

Τα συμπεράσματά τους ήταν ότι τουλάχιστον ένα εξωγήινο σκάφος κατέπεσε στην περιοχή του Ρόσγουελ, ότι εξωγήινοι - κάποιοι πιθανώς ακόμη ζωντανοί - συλλέχθηκαν και ότι μία μαζική επιχείρηση συγκάλυψης οποιασδήποτε πληροφορίας για το συμβάν έλαβε χώρα.

Πολυάριθμα βιβλία, άρθρα, τηλεοπτικές εκπομπές, ακόμη και μία ταινία, έφεραν στο περιστατικό του 1947 φήμη και θόρυβο, τόσο ώστε έως τα μέσα της δεκαετίας του 90, ισχυρές πλειοψηφίες σε δημοσκοπήσεις, όπως το CNN/Time poll, πίστευαν ότι εξωγήινοι είχαν επισκεφτεί τη Γη και συγκεκριμένα ότι εξωγήινοι είχαν προσγειωθεί στο Ρόσγουελ και ότι η Αμερικάνικη Κυβέρνηση συγκάλυπτε το γεγονός. Κανείς δεν ξέρει αν και ακολούθησε στρατιωτική ανακοίνωση, η οποία ανέφερε ότι τα συντρίμμια ανήκουν τελικά σε μετεωρολογικό μπαλόνι. Ωστόσο, οι ιστορίες που θέλουν αξιωματικούς να παραγγέλνουν φέρετρα για παιδιά και η δυσπιστία του κόσμου στην ανακοίνωση ήταν αρκετές και να μετατρέψουν το Ρόζγουελ σε πρωτεύουσα των ΑΤΙΑ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με βάση την ιστορία της πόλης, παρουσιάζει η επίσκεψη στο τοπικό μουσείο. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να δει τα γεγονότα του Ρόζγουελ σε χρονολογική σειρά, ξεκινώντας με εκθέματα εφημερίδων αλλά και έγγραφα ανθρώπων που υποστήριξαν προσωπική επαφή με εξωγήινους. Παρατηρώντας όλα τα εκθέματα του μουσείου, μπορεί κάποιος να καταλάβει γιατί οι ιστορίες γύρω από το συμβάν είναι τόσο αντικρουόμενες και οι πληροφορίες συγκεχυμένες: Τα εκθέματα παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο που μπλέκουν την πραγματικότητα με τη φαντασία. Μεταξύ των εκθεμάτων θα δει κάποιος πολλά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν σε ντοκιμαντέρ ή ταινίες φαντασίας σχετικά με το περιστατικό. Είναι περίεργο ωστόσο το ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι απήχθησαν κάποια στιγμή από τους εξωγήινους, έδωσαν αργότερα την ίδια περιγραφή που ξέρουμε σήμερα για τα «μικρά πράσινα ανθρωπάκια με τα μεγάλα μάτια».