Είτε πλατσουρίζουμε στα ρηχά σαν τα μωράκια, είτε κολυμπάμε σαν το δελφίνι, το κολύμπι παραμένει το αγαπημένο σπορ του καλοκαιριού και για τους θαρραλέους και των υπολοίπων εποχών του έτους.
Οι σημερινές λέξεις κολύμπι, κολυμπώ, κολυμβητής κατάγονται από το ρήμα της αρχαίας ελληνικής κολυμβάω με αρχική σημασία βουτώ στο νερό. Εικάζεται προέλευση της λέξης από το όνομα άγριου πτηνού που κάνει βουτιές και ψαρεύει (κολυμβίς, ίσως η άγρια πάπια). Η σημερινή λέξη κολύμπι προήλθε από το αντίστοιχο ρήμα κολυμπώ, όπως και στις λέξεις κυνηγώ-κυνήγι (αναδρομικός σχηματισμός ο όρος στη γλωσσολογία).
Στην αρχαία ελληνική η λέξη κολυμβήθρα σήμαινε τον τόπο της κολύμβησης, ενώ το κολύμπι λεγόταν κόλυμβος. Από την εποχή των πρώτων χριστιανικών αιώνων η κολυμβήθρα σήμαινε το μεγάλο σκεύος όπου γινότανε η τελετή της βάπτισης των χριστιανών.
Επίσης, στην αρχαία ελληνική υπήρχε ο όρος κολυμβάς ελαία, δηλαδή ελιά που κολυμπάει στην άρμη, μια έκφραση που διατηρείται μέχρι σήμερα σε αρκετά ελαιοπαραγωγά μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη (κολυμπάδες) για να δηλώσει τον ίδιο τρόπο παρασκευής της ελιάς. Στην μεσαιωνική εκδοχή της ελληνικής έχουμε εκτός των άλλων και την λέξη κολυμβοπολεμώ, δηλαδή πασχίζω να κολυμπήσω.
Επίσης, στην αρχαία ελληνική υπήρχε ο όρος κολυμβάς ελαία, δηλαδή ελιά που κολυμπάει στην άρμη, μια έκφραση που διατηρείται μέχρι σήμερα σε αρκετά ελαιοπαραγωγά μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη (κολυμπάδες) για να δηλώσει τον ίδιο τρόπο παρασκευής της ελιάς. Στην μεσαιωνική εκδοχή της ελληνικής έχουμε εκτός των άλλων και την λέξη κολυμβοπολεμώ, δηλαδή πασχίζω να κολυμπήσω.
Περισσότερες σημασίες λέξεων εδώ.