Η διαβόητη τεχνική εκτέλεσης στα ζοφερά διάσημά της!
Δολοφόνοι, επίδοξοι φονιάδες, γκάγκστερ και οργισμένοι όχλοι έχουν επιστρατεύσει πληθώρα μεθόδων κατά καιρούς για να βγάλουν από τη μέση τα θύματά τους.
Όταν μάλιστα η τεχνική περιλαμβάνει ρίψη ανθρώπου από παράθυρο, τότε η πράξη μένει γνωστή ως εκπαραθύρωση και μετρά κι αυτή τη δική της πια ζωή!
Κι έτσι η Ιστορία έχει δυστυχήσει να δει ιστορικές εκπαραθυρώσεις που γέννησαν πολέμους, μαφιόζικες εκπαραθυρώσεις, ακόμα και λιντσαρίσματα που κατέληξαν σε εκπαραθύρωση, για τέτοια ποικιλία μιλάμε.
Μέχρι και εκπαραθυρωμένο πιάνο θα δούμε να φιγουράρει, το μόνο μη ανθρώπινο αντικείμενο της λίστας μας, καθώς η ιστορία του αξίζει σαφώς να αναφερθεί.
Κι αν κάποιους τους διώχνεις από την πόρτα και μπαίνουν από το παράθυρο, όπως λέει και ο λαός μας, εδώ θα μιλήσουμε για ανθρώπους που μπήκαν κανονικά από την πόρτα αλλά βγήκαν από τα παραθύρια…
Επίσκοπος Dom Martinho Annes
Ήταν το 1383 όταν πέθανε ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α’ της Πορτογαλίας χωρίς να αφήσει διάδοχη κατάσταση, κι έτσι η σύζυγός του Ελεονόρα Τέλες ντε Μενέζες κράτησε τον ρόλο του προσωρινού αντιβασιλέα. Είχε βέβαια ήδη κανονιστεί ο γάμος της κόρης τους, Βεατρίκη, με τον βασιλιά Ιωάννη Α’ της Καστίλης, καθώς έτσι θα ενώνονταν τα δύο στέμματα και θα επικρατούσε ειρήνη ανάμεσα στα δύο βασίλεια, αλλά μόνο έτσι δεν συνέβη. Οι πορτογάλοι ευγενείς αντιτάχθηκαν στην απόφαση της Ελεονόρας που θα έδινε τον θρόνο στον αντίπαλο βασιλιά και επικράτησε αναταραχή. Κι έτσι, τον Δεκέμβριο του 1383, ο νόθος αδερφός του Φερδινάνδου, Ιωάννης (αρχηγός του τάγματος της Αβίζ) ενορχήστρωσε τη δολοφονία του εραστή της βασίλισσας, κάτι που έφερε την παρέμβαση του Ιωάννη της Καστίλης και μια νέα περίοδος πολέμου εγκαινιάστηκε έτσι μεταξύ των δύο βασιλείων. Η ιστορία του επισκόπου Dom Martinho αρχίζει και τελειώνει εδώ: εκπαραθυρώθηκε το 1383 καθώς ο οργισμένος όχλος τον υποπτευόταν ότι συνωμοτούσε με τους εχθρούς. Φίλος καρδιακός καθώς ήταν της Ελεονόρας και σύμμαχος στις πολιτικές της, ο επίσκοπος συνάντησε τον θάνατο όταν εκπαραθυρώθηκε από τον βόρειο πύργο του καθεδρικού της Λισαβόνας…
Deng Pufang
Ο κινέζος ηγέτης και διάδοχος του Μάο, Ντενγκ Ξιαοπίνγκ, μπορεί να ήταν πιστός στον μεγάλο τιμονιέρη, κατηγορήθηκε ωστόσο για προδοσία στα ζοφερά χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης και παύτηκε από τα υψηλόβαθμα καθήκοντά του. Όσο για τον γιο του, Deng Pufang, έπεσε κι αυτός θύμα του μαοϊσμού, αν και εδώ κυριολεκτικά. Την ώρα που φοιτούσε λοιπόν στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο στο τμήμα φυσικής (1968), ο γιος του Ξιαοπίνγκ συνελήφθη από τους Κόκκινους Φρουρούς, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Αργότερα βρέθηκε εκπαραθυρωμένος από τον τρίτο όροφο και παρά τη σφοδρή πτώση, επιβίωσε, αν και πλέον ήταν παράλυτος. Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν η πράξη ήταν δολοφονική ή αυτοκτονική απόπειρα, καθώς ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό, αν και οι φήμες ενοχοποιούσαν το καθεστώς του Μάο για την τραγική υπόθεση του 1968. Όπως κι αν έχει, ο άτυχος άντρας επιβίωσε και μετατράπηκε στην ισχυρότερη φωνή στο εσωτερικό της Κίνας για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρίες…
Ναύαρχος Γκασπάρ ντε Κολινί
Το όνομα του Κολινί θα περνούσε στην Ιστορία από τον τραγικό του ρόλο ως αρχηγός των Ουγενότων στη σφαγή της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου στο Παρίσι (Αύγουστος 1572), εκεί που οι γάλλοι καθολικοί αποφάσισαν να απαλλαγούν από τον βραχνά των προτεσταντών Ουγενότων. Το σημείο αναφοράς των Γαλλικών Θρησκευτικών Πολέμων είδε τον ναύαρχο Κολινί να εκπαραθυρώνεται από την κρεβατοκάμαρά του, την ώρα μάλιστα που ανάρρωνε από την προηγούμενη απόπειρα δολοφονίας του μόλις δύο ημέρες πριν, από την οποία έχασε και ένα δάχτυλο. Αν και εδώ δεν ήταν η πτώση που τον σκότωσε, αλλά το ξίφος που του είχαν καρφώσει πριν τον εκπαραθυρώσουν, αλλά και το γεγονός ότι του έκοψαν το κεφάλι αμέσως μόλις προσγειώθηκε στο έδαφος (ναι, για τέτοιο μένος μιλάμε). Το ημερολόγιο έγραφε 24 Αυγούστου 1572 όταν εκπαραθυρώθηκε ο γάλλος πολιτικός και ναύαρχος, όχι βέβαια ότι αυτό θα ήταν το τέλος των περιπετειών του: η σορός του εντοπίστηκε από τον μανιασμένο καθολικό όχλο και ρίχτηκε κατόπιν στον Σηκουάνα. Έπειτα από τρεις μέρες σήψης, το πτώμα του μεταφέρθηκε στην αγχόνη και κρεμάστηκε!
Η (Πρώτη) Εκπαραθύρωση της Πράγας
Στην πρώτη ιστορική εκπαραθύρωση της Πράγας, ήταν στις 30 Ιουλίου 1419 όταν οι οπαδοί του ιεροκήρυκα Jan Zelivsky θα γίνονταν υπεύθυνοι για ένα τραγικό γεγονός που θα έδινε υπόσταση στους Πολέμους των Χουσιτών. Οι Χουσίτες (ή Ουσίτες) ήταν οπαδοί χριστιανικού κινήματος που ακολουθούσε τις διδασκαλίες του τσέχου μεταρρυθμιστή Γιαν Χους, πρόδρομος της Μεταρρύθμισης, ο οποίος είχε βρει μαρτυρικό θάνατο όταν συγκρούστηκε με τον Πάπα για μια σειρά τελετουργικών (τη λειτουργία στα τσεχικά και όχι στα λατινικά, για παράδειγμα). Οι διαδηλωτές του Zelivsky όργωσαν τους δρόμους της Πράγας ζητώντας την άμεση αποφυλάκιση μιας σειράς ηγετών των Χουσιτών που κρατούνταν αιχμάλωτοι στις φυλακές της πόλης. Οι αρχές όχι μόνο αρνήθηκαν, αλλά επέλεξαν και να πετούν πέτρες στο πλήθος από ψηλά. Ως αποτέλεσμα, ο όχλος των εξοργισμένων Χουσιτών, με τον στρατηγό Jan Zizka επικεφαλής, όρμησε στο δημαρχείο της Πράγας και εκπαραθύρωσε τους δημοτικούς συμβούλους. Όσοι μάλιστα επιβίωσαν της πτώσης, ποδοπατήθηκαν και ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από τους πιστούς που περίμεναν έξω από το μέγαρο…
Jan Masaryk
Παρά το γεγονός ότι πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα για τον μυστηριώδη θάνατο του τσεχοσλοβάκου υπουργού Εξωτερικών, δεν είναι λίγοι οι ιστορικοί που κάνουν λόγο για δολοφονία. Το πρωινό της 10ης Μαρτίου 1948, το πτώμα του υπουργού βρέθηκε στην αυλή του υπουργείου Εξωτερικών της Πράγας, κάτω ακριβώς από το παράθυρο του μπάνιου του (στον δεύτερο όροφο), φορώντας τις πιτζάμες του. Τότε το γεγονός θεωρήθηκε αυτοκτονία, το 2004 ωστόσο η επίσημη ετυμηγορία άλλαξε σε ανθρωποκτονία, κι αυτό ως αποτέλεσμα ανεξάρτητης αστυνομικής έρευνας. Ο Masaryk ήταν πρεσβευτής στη Βρετανία το 1925 και όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία το 1938, ο πρέσβης παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του, αν και αργότερα θα διοριζόταν στα υπουργικά καθήκοντά του από την εξόριστη κυβέρνηση της χώρας. Ο υπουργός παρέμεινε στη θέση του και μετά την απελευθέρωση, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν υποστηρικτής του κομμουνισμού. Τότε, δύο εβδομάδες μετά το πετυχημένο «κόκκινο» πραξικόπημα του Κλέμεντ Γκότβαλντ («Αναίμακτη Επανάσταση») , ο Masaryk -ένας από τους ελάχιστους μη κομμουνιστές πολιτικούς- ήταν νεκρός. Κάτω από το φως των σύγχρονων τεχνικών σήμανσης, ο Masaryk εκπαραθυρώθηκε από το μπάνιο του, κάτι που επιβεβαιώνεται και από εκθέσεις των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών. Κι έτσι η Πράγα μέτρησε 3 ιστορικές εκπαραθυρώσεις στα χρονικά της!
Βασίλισσα Ιεζαβέλ
Η πανούργα πριγκίπισσα των Φοινίκων και κόρη του βασιλιά της Σιδώνας παντρεύτηκε τον ισραηλίτη βασιλιά Αχαάβ σε μια πολιτική και οικονομική ένωση με αντίκτυπο και στα δύο βασίλεια. Είμαστε στον 9ο αιώνα π.Χ. και η βασίλισσα θέλησε να εισάγει τη λατρεία του Βάαλ στην επικράτεια των ισραηλιτών, κάνοντας τα πάντα για να το πετύχει: όχι μόνο μισούσε τον θεό των ιουδαίων, αλλά αποφάσισε να σκοτώσει και τους προφήτες του. Εννοείται ότι η Παλαιά Διαθήκη την απεικονίζει με τα μελανότερα των χρωμάτων, ως μια κακιά και πονηρή γυναίκα δηλαδή που έτρεψε σε φυγή ακόμα και τον προφήτη Ηλία! Μετά τον θάνατο του Αχαάβ λοιπόν, η Ιεζαβέλ αφέθηκε μόνη να αλωνίζει, έχοντας πια τους γιους της στο τιμόνι, αν και η μοίρα θα την προλάβαινε. Ο προφήτης Ηλίας κήρυξε αντάρτικο στη βασίλισσα και ξεπάστρεψε λέει όλους τους ιερείς του Βάαλ, γι’ αυτό και η Ιεζαβέλ ήθελε να τον σκοτώσει, κι έτσι τον καταδίωξε μέχρι την έρημο. Ο προφήτης έστειλε βέβαια τον πιστό μαθητή του Ελισαίο στο παλάτι της Ιεζαβέλ για να συναντήσει την κακόβουλη βασίλισσα, η οποία τον περίμενε στο παράθυρο κάνοντάς του τα γλυκά μάτια. Τότε ο Ελισαίος κάλεσε τους ευνούχους της να την εκπαραθυρώσουν και κατόπιν βάλανε τα άλογα να την ποδοπατούν, με το αίμα της να πιτσιλά τους τοίχους (έτσι αναφέρει η Βίβλος)…
Το λιντσάρισμα της Ραμάλα
Δύο Ισραηλινοί κατευθύνονταν σε στρατιωτική βάση στις 12 Οκτωβρίου 2000 όταν έστριψαν σε λάθος στροφή. Κι έτσι βρέθηκαν στη Ραμάλα της Δυτικής Οχθής, στο τμήμα που διοικείται από την Παλαιστινιακή Αρχή. Οι έφεδροι Vadim Norzich και Yossi Avrahami πιάστηκαν αιχμάλωτοι και φυλακίστηκαν κατόπιν στο αστυνομικό τμήμα της πόλης. Οι φήμες ότι οι δύο άντρες ήταν κατάσκοποι σύντομα εξαπλώθηκαν στην κοινωνία και ένα οργισμένο πλήθος μαζεύτηκε έξω από το τμήμα. Όχι πολύ αργότερα, ο όχλος όρμησε στα κρατητήρια, όπου ξυλοκόπησε και μαχαίρωσε τους Ισραηλινούς. Κι αυτό δεν ήταν το τέλος για τα αιμόφυρτα και άψυχα σώματα: το ένα βγήκε από την εξώπορτα κλοτσηδόν και το άλλο εκπαραθυρώθηκε από τον δεύτερο όροφο. Ο όχλος συνέχισε να κακοποιεί τις σορούς, ακρωτηριάζοντας τα πτώματα με πρωτοφανή αγριότητα, με το υλικό από το αποτρόπαιο γεγονός (βίντεο και φωτογραφίες) να ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά που δεν λέει να σβήσει…
Abe «Kid Twist» Reles
Γέννημα-θρέμμα του Μπρούκλιν, ο μαφιόζος «Kid Twist» ανήλθε σύντομα τα σκαλιά του οργανωμένου εγκλήματος γινόμενος ένας από τους καλύτερους εκτελεστές της διαβόητης οργάνωσης National Crime Syndicate’s Murder Inc. Η λατρεμένη του μέθοδος εκτέλεσης δεν ήταν άλλη από τον παγοθραύστη, τον οποίο περνούσε με μαεστρία ζηλευτή στον εγκέφαλο του θύματος μέσω του αυτιού του. Ο κακοποιός ξεκίνησε με μικροεγκλήματα και παραβατική συμπεριφορά πριν μετατραπεί σε φοβερό και τρομερό όνομα της Μαφίας, ο οποίος ξέκανε πολλά αφεντικά αντίπαλων οικογενειών. Το 1940 ωστόσο τον κάρφωσαν και έτσι μετατράπηκε σε πληροφοριοδότη της αστυνομίας, ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει την ηλεκτρική καρέκλα δηλαδή. Οι καταθέσεις του έφεραν πράγματι πολλούς από τους πρώην συντρόφους του πίσω από τα κάγκελα, από «νονούς» μέχρι και πρωτοπαλίκαρα, κάτι που δεν θα μπορούσε φυσικά να του συγχωρεθεί από τον νόμο της Μαφίας. Κι έτσι το πρωινό της 12ης Νοεμβρίου 1941, τη μέρα που θα κατέθετε κατά του «νονού» Albert Anastasia, το πτώμα του βρέθηκε πέντε ορόφους κάτω από το παράθυρο του ξενοδοχείου όπου διέμενε φρουρούμενος. Ο θάνατός του λογίστηκε αυτοκτονία, αλλά μόνο τέτοια δεν θα μπορούσε να είναι: το FBI ενοχοποίησε τους αστυνομικούς που τον φρουρούσαν, τα πορτοφόλια των οποίων ήταν ήδη παχυλότατα από δωροδοκίες, αν και δεν μπόρεσε ποτέ να το αποδείξει. Όσο για τον Τύπο, μιλούσε πια για τον «Kid Twist» ως το «καναρίνι που μπορούσε να κελαηδά αλλά όχι και να πετά»…
Η (Δεύτερη) Εκπαραθύρωση της Πράγας
Ήταν το 1671 όταν ο αρχιδούκας Φερδινάνδος Β’ της Αυστρίας χρίστηκε διάδοχος της Βοημίας. Ως καθόλου ανεκτικός καθολικός, δεν αναγνώρισε τα θρησκευτικά προνόμια και ελευθερίες που είχαν εκχωρήσει οι προκάτοχοί του στους προτεστάντες και τους Χουσίτες, κάτι που δεν τον έκανε καθόλου δημοφιλή στην κοινωνία. Τον Μάιο του 1618, ο βασιλιάς ξαπέστειλε δύο ακολούθους του στην Πράγα για να υπηρετήσουν ως διοικητικοί καθώς ο ίδιος έλειπε: ήταν πια βασιλιάς της Ουγγαρίας και σε λίγο ολόκληρης της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν είχε λοιπόν χρόνο για τοπικά κυβερνητικά καθήκοντα. Οι δύο βασιλικοί ακόλουθοι (αλλά και ο γραμματέας τους) σύρθηκαν ωστόσο σε δίκη-παρωδία από τους Χουσίτες, οι οποίοι τους κατηγόρησαν για παραβίαση θρησκευτικών ελευθεριών και τους εκπαραθύρωσαν από την καγκελαρία πριν προλάβουν να κάνουν κιχ! Το ημερολόγιο έγραφε 23 Μαΐου 1618 όταν έλαβε χώρα η διαβόητη Δεύτερη Εκπαραθύρωση της Πράγας, το γεγονός που πυροδότησε τον Τριακονταετή Πόλεμο και έριξε την Πράγα σε παρακμή. Αυτοί τη φορά ήταν όπως είπαμε οι προτεστάντες ηγέτες που εκπαραθύρωσαν τους καθολικούς απεσταλμένους της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παρά το μεγάλο ύψος, και οι τρεις άντρες επιβίωσαν της πτώσης, καθώς έπεσαν στα μαλακά μεν, αν και όχι στα καθαρά: κάτω από τον πύργο υπήρχε τάφρος με ακαθαρσίες αλόγων! Οι καθολικοί ισχυρίστηκαν αμέσως ότι ήταν ο Θεός που έσωσε τους άντρες από τα χέρια των μοχθηρών προτεσταντών…
Το πιάνο του Σοπέν
Μπορεί να παραβιάζουμε τη λίστα μας, αυτό ωστόσο δεν μπορούμε να μην το συμπεριλάβουμε! Γιατί εδώ έχουμε μια εκπαραθύρωση ελαφρώς διαφορετική. Ήταν στη διάρκεια της αποτυχημένης πολωνο-λιθουανικής εξέγερσης κατά του τσάρου τον Ιανουάριο του 1863 όταν ρώσοι στρατιώτες αποφάσισαν να ξεφορτωθούν το πιάνο του κορυφαίου συνθέτη από το παράθυρο του δευτέρου ορόφου της οικίας του στη Βαρσοβία! Ο Σοπέν ευτυχώς δεν ήταν εκεί να θρηνήσει το αγαπημένο του μουσικό όργανο, καθώς είχε εγκαταλείψει την Πολωνία το 1830 και είχε ήδη πεθάνει από φυματίωση (1849). Η εκπαραθύρωση ωστόσο του πιάνου του μεγάλου μουσουργού μόνο ενδεικτική μπορεί να είναι ενός κλίματος και μιας ολόκληρης εποχής. Το γεγονός ενέπνευσε μάλιστα τον πολωνό ποιητή Cyprian Norwid να γράψει ένα ποίημα για το γεγονός του ιπτάμενου πιάνου, το «Πιάνο του Σοπέν»!
Όταν μάλιστα η τεχνική περιλαμβάνει ρίψη ανθρώπου από παράθυρο, τότε η πράξη μένει γνωστή ως εκπαραθύρωση και μετρά κι αυτή τη δική της πια ζωή!
Κι έτσι η Ιστορία έχει δυστυχήσει να δει ιστορικές εκπαραθυρώσεις που γέννησαν πολέμους, μαφιόζικες εκπαραθυρώσεις, ακόμα και λιντσαρίσματα που κατέληξαν σε εκπαραθύρωση, για τέτοια ποικιλία μιλάμε.
Μέχρι και εκπαραθυρωμένο πιάνο θα δούμε να φιγουράρει, το μόνο μη ανθρώπινο αντικείμενο της λίστας μας, καθώς η ιστορία του αξίζει σαφώς να αναφερθεί.
Κι αν κάποιους τους διώχνεις από την πόρτα και μπαίνουν από το παράθυρο, όπως λέει και ο λαός μας, εδώ θα μιλήσουμε για ανθρώπους που μπήκαν κανονικά από την πόρτα αλλά βγήκαν από τα παραθύρια…
Επίσκοπος Dom Martinho Annes
Ήταν το 1383 όταν πέθανε ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α’ της Πορτογαλίας χωρίς να αφήσει διάδοχη κατάσταση, κι έτσι η σύζυγός του Ελεονόρα Τέλες ντε Μενέζες κράτησε τον ρόλο του προσωρινού αντιβασιλέα. Είχε βέβαια ήδη κανονιστεί ο γάμος της κόρης τους, Βεατρίκη, με τον βασιλιά Ιωάννη Α’ της Καστίλης, καθώς έτσι θα ενώνονταν τα δύο στέμματα και θα επικρατούσε ειρήνη ανάμεσα στα δύο βασίλεια, αλλά μόνο έτσι δεν συνέβη. Οι πορτογάλοι ευγενείς αντιτάχθηκαν στην απόφαση της Ελεονόρας που θα έδινε τον θρόνο στον αντίπαλο βασιλιά και επικράτησε αναταραχή. Κι έτσι, τον Δεκέμβριο του 1383, ο νόθος αδερφός του Φερδινάνδου, Ιωάννης (αρχηγός του τάγματος της Αβίζ) ενορχήστρωσε τη δολοφονία του εραστή της βασίλισσας, κάτι που έφερε την παρέμβαση του Ιωάννη της Καστίλης και μια νέα περίοδος πολέμου εγκαινιάστηκε έτσι μεταξύ των δύο βασιλείων. Η ιστορία του επισκόπου Dom Martinho αρχίζει και τελειώνει εδώ: εκπαραθυρώθηκε το 1383 καθώς ο οργισμένος όχλος τον υποπτευόταν ότι συνωμοτούσε με τους εχθρούς. Φίλος καρδιακός καθώς ήταν της Ελεονόρας και σύμμαχος στις πολιτικές της, ο επίσκοπος συνάντησε τον θάνατο όταν εκπαραθυρώθηκε από τον βόρειο πύργο του καθεδρικού της Λισαβόνας…
Deng Pufang
Ο κινέζος ηγέτης και διάδοχος του Μάο, Ντενγκ Ξιαοπίνγκ, μπορεί να ήταν πιστός στον μεγάλο τιμονιέρη, κατηγορήθηκε ωστόσο για προδοσία στα ζοφερά χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης και παύτηκε από τα υψηλόβαθμα καθήκοντά του. Όσο για τον γιο του, Deng Pufang, έπεσε κι αυτός θύμα του μαοϊσμού, αν και εδώ κυριολεκτικά. Την ώρα που φοιτούσε λοιπόν στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο στο τμήμα φυσικής (1968), ο γιος του Ξιαοπίνγκ συνελήφθη από τους Κόκκινους Φρουρούς, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Αργότερα βρέθηκε εκπαραθυρωμένος από τον τρίτο όροφο και παρά τη σφοδρή πτώση, επιβίωσε, αν και πλέον ήταν παράλυτος. Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν η πράξη ήταν δολοφονική ή αυτοκτονική απόπειρα, καθώς ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό, αν και οι φήμες ενοχοποιούσαν το καθεστώς του Μάο για την τραγική υπόθεση του 1968. Όπως κι αν έχει, ο άτυχος άντρας επιβίωσε και μετατράπηκε στην ισχυρότερη φωνή στο εσωτερικό της Κίνας για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρίες…
Ναύαρχος Γκασπάρ ντε Κολινί
Το όνομα του Κολινί θα περνούσε στην Ιστορία από τον τραγικό του ρόλο ως αρχηγός των Ουγενότων στη σφαγή της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου στο Παρίσι (Αύγουστος 1572), εκεί που οι γάλλοι καθολικοί αποφάσισαν να απαλλαγούν από τον βραχνά των προτεσταντών Ουγενότων. Το σημείο αναφοράς των Γαλλικών Θρησκευτικών Πολέμων είδε τον ναύαρχο Κολινί να εκπαραθυρώνεται από την κρεβατοκάμαρά του, την ώρα μάλιστα που ανάρρωνε από την προηγούμενη απόπειρα δολοφονίας του μόλις δύο ημέρες πριν, από την οποία έχασε και ένα δάχτυλο. Αν και εδώ δεν ήταν η πτώση που τον σκότωσε, αλλά το ξίφος που του είχαν καρφώσει πριν τον εκπαραθυρώσουν, αλλά και το γεγονός ότι του έκοψαν το κεφάλι αμέσως μόλις προσγειώθηκε στο έδαφος (ναι, για τέτοιο μένος μιλάμε). Το ημερολόγιο έγραφε 24 Αυγούστου 1572 όταν εκπαραθυρώθηκε ο γάλλος πολιτικός και ναύαρχος, όχι βέβαια ότι αυτό θα ήταν το τέλος των περιπετειών του: η σορός του εντοπίστηκε από τον μανιασμένο καθολικό όχλο και ρίχτηκε κατόπιν στον Σηκουάνα. Έπειτα από τρεις μέρες σήψης, το πτώμα του μεταφέρθηκε στην αγχόνη και κρεμάστηκε!
Η (Πρώτη) Εκπαραθύρωση της Πράγας
Στην πρώτη ιστορική εκπαραθύρωση της Πράγας, ήταν στις 30 Ιουλίου 1419 όταν οι οπαδοί του ιεροκήρυκα Jan Zelivsky θα γίνονταν υπεύθυνοι για ένα τραγικό γεγονός που θα έδινε υπόσταση στους Πολέμους των Χουσιτών. Οι Χουσίτες (ή Ουσίτες) ήταν οπαδοί χριστιανικού κινήματος που ακολουθούσε τις διδασκαλίες του τσέχου μεταρρυθμιστή Γιαν Χους, πρόδρομος της Μεταρρύθμισης, ο οποίος είχε βρει μαρτυρικό θάνατο όταν συγκρούστηκε με τον Πάπα για μια σειρά τελετουργικών (τη λειτουργία στα τσεχικά και όχι στα λατινικά, για παράδειγμα). Οι διαδηλωτές του Zelivsky όργωσαν τους δρόμους της Πράγας ζητώντας την άμεση αποφυλάκιση μιας σειράς ηγετών των Χουσιτών που κρατούνταν αιχμάλωτοι στις φυλακές της πόλης. Οι αρχές όχι μόνο αρνήθηκαν, αλλά επέλεξαν και να πετούν πέτρες στο πλήθος από ψηλά. Ως αποτέλεσμα, ο όχλος των εξοργισμένων Χουσιτών, με τον στρατηγό Jan Zizka επικεφαλής, όρμησε στο δημαρχείο της Πράγας και εκπαραθύρωσε τους δημοτικούς συμβούλους. Όσοι μάλιστα επιβίωσαν της πτώσης, ποδοπατήθηκαν και ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από τους πιστούς που περίμεναν έξω από το μέγαρο… Jan Masaryk
Παρά το γεγονός ότι πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα για τον μυστηριώδη θάνατο του τσεχοσλοβάκου υπουργού Εξωτερικών, δεν είναι λίγοι οι ιστορικοί που κάνουν λόγο για δολοφονία. Το πρωινό της 10ης Μαρτίου 1948, το πτώμα του υπουργού βρέθηκε στην αυλή του υπουργείου Εξωτερικών της Πράγας, κάτω ακριβώς από το παράθυρο του μπάνιου του (στον δεύτερο όροφο), φορώντας τις πιτζάμες του. Τότε το γεγονός θεωρήθηκε αυτοκτονία, το 2004 ωστόσο η επίσημη ετυμηγορία άλλαξε σε ανθρωποκτονία, κι αυτό ως αποτέλεσμα ανεξάρτητης αστυνομικής έρευνας. Ο Masaryk ήταν πρεσβευτής στη Βρετανία το 1925 και όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία το 1938, ο πρέσβης παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του, αν και αργότερα θα διοριζόταν στα υπουργικά καθήκοντά του από την εξόριστη κυβέρνηση της χώρας. Ο υπουργός παρέμεινε στη θέση του και μετά την απελευθέρωση, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν υποστηρικτής του κομμουνισμού. Τότε, δύο εβδομάδες μετά το πετυχημένο «κόκκινο» πραξικόπημα του Κλέμεντ Γκότβαλντ («Αναίμακτη Επανάσταση») , ο Masaryk -ένας από τους ελάχιστους μη κομμουνιστές πολιτικούς- ήταν νεκρός. Κάτω από το φως των σύγχρονων τεχνικών σήμανσης, ο Masaryk εκπαραθυρώθηκε από το μπάνιο του, κάτι που επιβεβαιώνεται και από εκθέσεις των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών. Κι έτσι η Πράγα μέτρησε 3 ιστορικές εκπαραθυρώσεις στα χρονικά της!
Βασίλισσα Ιεζαβέλ
Η πανούργα πριγκίπισσα των Φοινίκων και κόρη του βασιλιά της Σιδώνας παντρεύτηκε τον ισραηλίτη βασιλιά Αχαάβ σε μια πολιτική και οικονομική ένωση με αντίκτυπο και στα δύο βασίλεια. Είμαστε στον 9ο αιώνα π.Χ. και η βασίλισσα θέλησε να εισάγει τη λατρεία του Βάαλ στην επικράτεια των ισραηλιτών, κάνοντας τα πάντα για να το πετύχει: όχι μόνο μισούσε τον θεό των ιουδαίων, αλλά αποφάσισε να σκοτώσει και τους προφήτες του. Εννοείται ότι η Παλαιά Διαθήκη την απεικονίζει με τα μελανότερα των χρωμάτων, ως μια κακιά και πονηρή γυναίκα δηλαδή που έτρεψε σε φυγή ακόμα και τον προφήτη Ηλία! Μετά τον θάνατο του Αχαάβ λοιπόν, η Ιεζαβέλ αφέθηκε μόνη να αλωνίζει, έχοντας πια τους γιους της στο τιμόνι, αν και η μοίρα θα την προλάβαινε. Ο προφήτης Ηλίας κήρυξε αντάρτικο στη βασίλισσα και ξεπάστρεψε λέει όλους τους ιερείς του Βάαλ, γι’ αυτό και η Ιεζαβέλ ήθελε να τον σκοτώσει, κι έτσι τον καταδίωξε μέχρι την έρημο. Ο προφήτης έστειλε βέβαια τον πιστό μαθητή του Ελισαίο στο παλάτι της Ιεζαβέλ για να συναντήσει την κακόβουλη βασίλισσα, η οποία τον περίμενε στο παράθυρο κάνοντάς του τα γλυκά μάτια. Τότε ο Ελισαίος κάλεσε τους ευνούχους της να την εκπαραθυρώσουν και κατόπιν βάλανε τα άλογα να την ποδοπατούν, με το αίμα της να πιτσιλά τους τοίχους (έτσι αναφέρει η Βίβλος)…
Το λιντσάρισμα της Ραμάλα
Δύο Ισραηλινοί κατευθύνονταν σε στρατιωτική βάση στις 12 Οκτωβρίου 2000 όταν έστριψαν σε λάθος στροφή. Κι έτσι βρέθηκαν στη Ραμάλα της Δυτικής Οχθής, στο τμήμα που διοικείται από την Παλαιστινιακή Αρχή. Οι έφεδροι Vadim Norzich και Yossi Avrahami πιάστηκαν αιχμάλωτοι και φυλακίστηκαν κατόπιν στο αστυνομικό τμήμα της πόλης. Οι φήμες ότι οι δύο άντρες ήταν κατάσκοποι σύντομα εξαπλώθηκαν στην κοινωνία και ένα οργισμένο πλήθος μαζεύτηκε έξω από το τμήμα. Όχι πολύ αργότερα, ο όχλος όρμησε στα κρατητήρια, όπου ξυλοκόπησε και μαχαίρωσε τους Ισραηλινούς. Κι αυτό δεν ήταν το τέλος για τα αιμόφυρτα και άψυχα σώματα: το ένα βγήκε από την εξώπορτα κλοτσηδόν και το άλλο εκπαραθυρώθηκε από τον δεύτερο όροφο. Ο όχλος συνέχισε να κακοποιεί τις σορούς, ακρωτηριάζοντας τα πτώματα με πρωτοφανή αγριότητα, με το υλικό από το αποτρόπαιο γεγονός (βίντεο και φωτογραφίες) να ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά που δεν λέει να σβήσει…
Abe «Kid Twist» Reles
Γέννημα-θρέμμα του Μπρούκλιν, ο μαφιόζος «Kid Twist» ανήλθε σύντομα τα σκαλιά του οργανωμένου εγκλήματος γινόμενος ένας από τους καλύτερους εκτελεστές της διαβόητης οργάνωσης National Crime Syndicate’s Murder Inc. Η λατρεμένη του μέθοδος εκτέλεσης δεν ήταν άλλη από τον παγοθραύστη, τον οποίο περνούσε με μαεστρία ζηλευτή στον εγκέφαλο του θύματος μέσω του αυτιού του. Ο κακοποιός ξεκίνησε με μικροεγκλήματα και παραβατική συμπεριφορά πριν μετατραπεί σε φοβερό και τρομερό όνομα της Μαφίας, ο οποίος ξέκανε πολλά αφεντικά αντίπαλων οικογενειών. Το 1940 ωστόσο τον κάρφωσαν και έτσι μετατράπηκε σε πληροφοριοδότη της αστυνομίας, ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει την ηλεκτρική καρέκλα δηλαδή. Οι καταθέσεις του έφεραν πράγματι πολλούς από τους πρώην συντρόφους του πίσω από τα κάγκελα, από «νονούς» μέχρι και πρωτοπαλίκαρα, κάτι που δεν θα μπορούσε φυσικά να του συγχωρεθεί από τον νόμο της Μαφίας. Κι έτσι το πρωινό της 12ης Νοεμβρίου 1941, τη μέρα που θα κατέθετε κατά του «νονού» Albert Anastasia, το πτώμα του βρέθηκε πέντε ορόφους κάτω από το παράθυρο του ξενοδοχείου όπου διέμενε φρουρούμενος. Ο θάνατός του λογίστηκε αυτοκτονία, αλλά μόνο τέτοια δεν θα μπορούσε να είναι: το FBI ενοχοποίησε τους αστυνομικούς που τον φρουρούσαν, τα πορτοφόλια των οποίων ήταν ήδη παχυλότατα από δωροδοκίες, αν και δεν μπόρεσε ποτέ να το αποδείξει. Όσο για τον Τύπο, μιλούσε πια για τον «Kid Twist» ως το «καναρίνι που μπορούσε να κελαηδά αλλά όχι και να πετά»…
Η (Δεύτερη) Εκπαραθύρωση της Πράγας
Ήταν το 1671 όταν ο αρχιδούκας Φερδινάνδος Β’ της Αυστρίας χρίστηκε διάδοχος της Βοημίας. Ως καθόλου ανεκτικός καθολικός, δεν αναγνώρισε τα θρησκευτικά προνόμια και ελευθερίες που είχαν εκχωρήσει οι προκάτοχοί του στους προτεστάντες και τους Χουσίτες, κάτι που δεν τον έκανε καθόλου δημοφιλή στην κοινωνία. Τον Μάιο του 1618, ο βασιλιάς ξαπέστειλε δύο ακολούθους του στην Πράγα για να υπηρετήσουν ως διοικητικοί καθώς ο ίδιος έλειπε: ήταν πια βασιλιάς της Ουγγαρίας και σε λίγο ολόκληρης της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δεν είχε λοιπόν χρόνο για τοπικά κυβερνητικά καθήκοντα. Οι δύο βασιλικοί ακόλουθοι (αλλά και ο γραμματέας τους) σύρθηκαν ωστόσο σε δίκη-παρωδία από τους Χουσίτες, οι οποίοι τους κατηγόρησαν για παραβίαση θρησκευτικών ελευθεριών και τους εκπαραθύρωσαν από την καγκελαρία πριν προλάβουν να κάνουν κιχ! Το ημερολόγιο έγραφε 23 Μαΐου 1618 όταν έλαβε χώρα η διαβόητη Δεύτερη Εκπαραθύρωση της Πράγας, το γεγονός που πυροδότησε τον Τριακονταετή Πόλεμο και έριξε την Πράγα σε παρακμή. Αυτοί τη φορά ήταν όπως είπαμε οι προτεστάντες ηγέτες που εκπαραθύρωσαν τους καθολικούς απεσταλμένους της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παρά το μεγάλο ύψος, και οι τρεις άντρες επιβίωσαν της πτώσης, καθώς έπεσαν στα μαλακά μεν, αν και όχι στα καθαρά: κάτω από τον πύργο υπήρχε τάφρος με ακαθαρσίες αλόγων! Οι καθολικοί ισχυρίστηκαν αμέσως ότι ήταν ο Θεός που έσωσε τους άντρες από τα χέρια των μοχθηρών προτεσταντών…
Το πιάνο του Σοπέν
Μπορεί να παραβιάζουμε τη λίστα μας, αυτό ωστόσο δεν μπορούμε να μην το συμπεριλάβουμε! Γιατί εδώ έχουμε μια εκπαραθύρωση ελαφρώς διαφορετική. Ήταν στη διάρκεια της αποτυχημένης πολωνο-λιθουανικής εξέγερσης κατά του τσάρου τον Ιανουάριο του 1863 όταν ρώσοι στρατιώτες αποφάσισαν να ξεφορτωθούν το πιάνο του κορυφαίου συνθέτη από το παράθυρο του δευτέρου ορόφου της οικίας του στη Βαρσοβία! Ο Σοπέν ευτυχώς δεν ήταν εκεί να θρηνήσει το αγαπημένο του μουσικό όργανο, καθώς είχε εγκαταλείψει την Πολωνία το 1830 και είχε ήδη πεθάνει από φυματίωση (1849). Η εκπαραθύρωση ωστόσο του πιάνου του μεγάλου μουσουργού μόνο ενδεικτική μπορεί να είναι ενός κλίματος και μιας ολόκληρης εποχής. Το γεγονός ενέπνευσε μάλιστα τον πολωνό ποιητή Cyprian Norwid να γράψει ένα ποίημα για το γεγονός του ιπτάμενου πιάνου, το «Πιάνο του Σοπέν»!
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.