Βλέπουμε κεντρικούς δρόμους της πόλης, όπως η Αμαλίας, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου και η Πανεπιστημίου, με περισσότερα λεωφορεία και τρόλεϊ από αυτοκίνητα. Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, στην Πλάκα, βλέπουμε ελάχιστους τουρίστες, στα λιγοστά τουριστικά μαγαζιά. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα στη γωνία των οδών Μνησικλέους και Λυσίου, στην παλιά ταβέρνα του Κρητικού, που δύο ξένοι επισκέπτες απολαμβάνουν τα σταφύλια που τους πουλά πλανόδιος οπωροπώλης.
Στην πλατεία Συντάγματος, ένας πλανόδιος φωτογράφος με μια κλασσική, παλιά φωτογραφική μηχανή, τοποθετημένη σε κουτί, με φωτογραφίες-δείγματα της δουλειάς του να κοσμούν τη βιτρίνα του, απαθανατίζει έναν πιτσιρίκο που κάθεται στο παγκάκι.
Απίστευτες είναι και οι εικόνες από το Μικρολίμανο, στον Πειραιά, με ελάχιστα χαμηλά κτίρια, μεγάλο στόλο ψαράδικων αραγμένο στο λιμάνι, με απλωμένα τα δίχτυα τους στον προβλήτα, τις παραλίες του καθαρές και ελάχιστη εμπορική δραστηριότητα.
Στη Βουλιαγμένη αποτυπώνονται εικόνες από μια οργανωμένη ανοικτή παραλία με αρκετούς λουόμενους να ψήνονται στον ήλιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπήρχε ούτε μια ομπρέλα για προστασία από τον ήλιο, καθώς, εκείνη την εποχή, δεν μιλούσαμε ούτε για τρύπα του όζοντος, ούτε για καρκίνο του δέρματος και όλα αυτά τα τρομακτικά, που μας έκαναν, τα χρόνια που μεσολάβησαν, να βλέπουμε τον ήλιο περισσότερο ως εχθρό παρά ως φίλο που θα μας βοηθήσει να κάνουμε τροπικό μαύρισμα.
Γύρω από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου προσγειώνεται το αεροπλάνο που μεταφέρει την αποστολή της Pathe, δεν υπάρχει ούτε ένα κτίσμα και ο Υμηττός είναι ελεύθερος από οποιαδήποτε ανθρώπινη οικοδομική δραστηριότητα.
Περισσότερα θέματα για τα παλιά χρόνια εδώ.