Όταν θέλουμε να πούμε για τον χυμό, το πιο σωστό είναι στειμμένο.
Η λέξη "στείβω" προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό "στείβω" που σημαίνει «πατώ, συμπιέζω». Από το "στείβω" παράγονται λέξεις όπως "στειμμένη", "στείψιμο", "λεμονοστείφτης", κτλ.
στείβω < αρχαία ελληνική στείβω
Η λέξη "στίβω" προέρχεται από το ίδιο αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -ι- προκύπτει από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος. Από το "στίβω" παράγονται λέξεις όπως "στίβος", "στιβαρός" κτλ.
στίβω < αρχαία ελληνική στείβω · η γραφή με -ι- προέκυψε από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος
Η λέξη "στύβω" προέρχεται κι αυτή από το αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -υ- προκύπτει ύστερα από παρετυμολογία από το αρχαίο ελληνικό στύφω (σουφρώνω τα χείλια, επειδή δοκίμασα κάτι στυφό).
στύβω < αρχαία ελληνική στείβω (η γραφή με -υ- προέκυψε από παρετυμολογία: < αρχαία ελληνική στύφω)
Συνεπώς η πιο ορθή γραφή είναι "στείβω" με -ει- και ως εκ τούτου στειμμένο.
στείβω < αρχαία ελληνική στείβω
Η λέξη "στίβω" προέρχεται από το ίδιο αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -ι- προκύπτει από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος. Από το "στίβω" παράγονται λέξεις όπως "στίβος", "στιβαρός" κτλ.
στίβω < αρχαία ελληνική στείβω · η γραφή με -ι- προέκυψε από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος
Η λέξη "στύβω" προέρχεται κι αυτή από το αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -υ- προκύπτει ύστερα από παρετυμολογία από το αρχαίο ελληνικό στύφω (σουφρώνω τα χείλια, επειδή δοκίμασα κάτι στυφό).
στύβω < αρχαία ελληνική στείβω (η γραφή με -υ- προέκυψε από παρετυμολογία: < αρχαία ελληνική στύφω)
Συνεπώς η πιο ορθή γραφή είναι "στείβω" με -ει- και ως εκ τούτου στειμμένο.
Περισσότερα γλωσσικά λάθη εδώ.
Για το e-didaskalia.blosgpot.gr
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Για το e-didaskalia.blosgpot.gr
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Φιλόλογος