Ο σερ Έρνεστ Χένρι Σάκλετον (Ernest Henry Shackleton, 15 Φεβρουαρίου 1874 – 5 Ιανουαρίου 1922) ήταν εξερευνητής, Άγγλο-Ιρλανδικής καταγωγής, ο οποίος συμμετείχε σε τρεις εξερευνητικές αποστολές στην Ανταρκτική και αποτελεί μια από τις κύριες προσωπικότητες της λεγόμενης «ηρωικής εποχής των εξερευνήσεων» της ιστορίας της ηπείρου.
Γεννήθηκε στο χωριό Κιλκέα, κοντά στην πόλη Αθί της κομητείας του Κιλντέαρ, στην Ιρλανδία. Η οικογένεια του πατέρα του (Χένρι Σάκλετον - Henry Shackleton) ήταν Αγγλο-Ιρλανδικής καταγωγής, από την περιοχή του Γιορκσάιρ, ενώ η οικογένεια της μητέρας του (Εριέτα Λετίτια Σοφία Γκαβάν - Henrietta Letitia Sophia Gavan) Ιρλανδικής. Σε ηλικία 10 ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στο Λονδίνο, στο προάστιο Σίντενχαμ. Τρία χρόνια αργότερα εισήχθη στο κολέγιο αρρένων Dulwich College. Σε ηλικία 16 ετών αποφάσισε να ακολουθήσει μαθήματα στη ναυτιλία. Καθώς η οικογένειά του δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά σε σπουδές στο Βασιλικό Ναυτικό, επιλέγει να μαθητεύσει αρχικά στο ιστιοφόρο Hoghton Tower, της εταιρείας North Western Shipping Company. Το 1894 επέτυχε στις εξετάσεις για τον βαθμό του Ανθυποπλοίαρχου και επελέγη ως Τρίτος Αξιωματικός σε ατμόπλοιο. Το 1898 κατάφερε να φτάσει στον βαθμό του Πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού, έχοντας πια δυνατότητα να κυβερνήσει οποιοδήποτε πλοίο υπό βρετανική σημαία. Τότε εργάστηκε στην γραμμή Union-Castle Line, η οποία συνέδεε ταχυδρομικά το Σάουθαμπτον με το Κέιπ Τάουν.
Με την έναρξη του πολέμου των Μπόερ το 1899 μεταφέρθηκε στο μεταγωγικό πλοίο Tintagel Castle. Εκεί γνώρισε τον Σέντρικ Λονγκσταφ (Cedric Longstaff), ο πατέρας του οποίου, Λιούελιν Λόνγκσταφ (Llewellyn Wood Longstaff), ήταν ο κύριος χρηματοδότης της Εθνικής Βρετανικής Αποστολής Εξερεύνησης της Ανταρκτικής του 1901 (γνωστότερη ως αποστολή εξερεύνησης Discovery). Κατάφερε έτσι να προσχωρήσει ως τρίτος αξιωματικός στο εξερευνητικό πλοίο Discovery, υπό τον πλοίαρχο Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ. Η εκστρατεία είχε επιστημονικούς και εξερευνητικούς στόχους, ανάμεσά τους και ένα ταξίδι νότια, προς την κατεύθυνση του Νότιου Πόλου. Αυτή η πορεία, την οποία ανέλαβαν οι Σκοτ, Σάκλετον και Έντουαρντ Άντριαν Γουίλσον, τους οδήγησε μέχρι το γεωγραφικό πλάτος 82° 17' S, περίπου 530 μίλια (850 χλμ.) από τον Πόλο. Το ταξίδι της επιστροφής επέφερε τη σωματική κατάρρευση του Σάκλετον και την πρόωρη αποχώρηση του από την αποστολή.
Το 1907, αποφασισμένος να επανορθώσει για αυτό που ο ίδιος θεωρούσε προσωπική αποτυχία, ο Σάκλετον επέστρεψε στην Ανταρκτική ως επικεφαλής της αποστολής Nimrod. Τον Ιανουάριο του 1909, μαζί με τρεις συντρόφους του, επιχείρησαν μια νέα πορεία προς τον Νότιο Πόλο φτάνοντας μέχρι το γεωγραφικό πλάτος 88° 23′ S, σε απόσταση 180 χιλιομέτρων από τον στόχο τους, το οποίο αποτελούσε το κοντινότερο σημείο από τον Πόλο στο οποίο κατάφερε να φτάσει κάποια εξερευνητική αποστολή, μέχρι εκείνη την εποχή. Για το κατόρθωμά του αυτό, ο Σάκλετον χρίστηκε ιππότης μετά την επιστροφή του στην Βρετανία, από τον βασιλιά Εδουάρδο.
Ο αγώνας για την κατάκτηση του Νότιο Πόλου έληξε με νικητή τον Νορβηγό Ρόαλντ Αμούνδσεν στις 14 Δεκεμβρίου 1911. Έτσι ο Σάκλετον αποφάσισε πως οι προσπάθειές του έπρεπε να επικεντρωθούν πια σε αυτό που ονόμαζε το τελευταίο μεγάλο σκοπό των ταξιδιών της Ανταρκτικής: να διασχίσει την παγωμένη ήπειρο, από θάλασσα σε θάλασσα, περνώντας μέσω του Νότιου Πόλου. Η αποστολή αυτή, η ονομαζόμενη «Αυτοκρατορική Δια-Ανταρκτική Αποστολή Εξερεύνησης» (Imperial Trans-Antarctic Expedition), πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1914-1917. Παρά τις προετοιμασίες, η αποστολή υπήρξε αποτυχημένη. Η καταστροφή ήρθε όταν το πλοίο του, Endurance, παγιδεύτηκε στον πάγο, ο οποίος άρχισε σιγά-σιγά να το συνθλιβεί. Μέσω μιας σειράς ηρωικών κατορθωμάτων ο Σάκλετον κατάφερε να εξασφαλίσει την απόλυτη απόδραση, επιτυγχάνοντας να απεγκλωβίσει το σύνολο των μελών του πληρώματος χωρίς την ελάχιστη απώλεια. Το κατόρθωμά του αυτό, αν και δεν έγινε από την αρχή αποδεκτό, απέφερε στον Σάκλετον με τα χρόνια την ηρωική εικόνα που απολαμβάνει στις μέρες μας, θεωρούμενος από το κοινό της χώρας ως μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Βρετανίας όλων των εποχών.
Το 1921 επέστρεψε στην εξερεύνηση της Ανταρκτική, ως επικεφαλής της επιστημονικής αποστολή Σάκλετον-Ρόβετ (Shackleton–Rowett Expedition), με το πλοίο Quest. Πριν το πλοίο καταφέρει να φτάσει στην Ανταρκτική, και ενώ βρισκόταν στη Νότιο Γεωργία, ο Έρνεστ Σάκλετον απεβίωσε από καρδιακό επεισόδιο. Μετά από απαίτηση της συζύγου του, Έμιλι, θάφτηκε εκεί.
Για πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, η κυριαρχία της μορφής του Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ και τα γεγονότα του θανάτου του επισκίασαν αυτή του Σάκλετον, ο οποίος παρέμενε ξεχασμένος. Μετά την δεκαετία του 1970, όμως, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες σημαντικές αμφισβητήσεις για τις ικανότητες του Σκοτ, το κοινό στις δύο πλευρές του Ατλαντικού άρχισε πάλι να ανακαλύπτει τον Σάκλετον, αυξάνοντας σταδιακά την φήμη του και την ηρωική του εικόνα.
Περισσότερες βιογραφίες εδώ.