Όταν ο μαθητής μαθαίνει τα πρώτα γράμματα και τους αριθμούς, θεωρούμε δεδομένο ότι το διάβασμα στο σπίτι, γίνεται κοντά σε κάποιον μεγάλο. Καλό είναι αυτός να είναι ένας από τους δυο γονείς και όχι κάποιος τρίτος. Το παιδί χρειάζεται ισχυρή συναισθηματική στήριξη και ο πιο κατάλληλος για να την προσφέρει είναι ο γονιός του. Πολλοί γονείς εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να αποφύγουν την εργασία αυτή, όπως ότι δεν έχουν υπομονή ή χρόνο, ότι δεν γνωρίζουν επαρκώς τη νέα γνώση κ.α. Μόνο αν η εργασία του γονιού είναι τέτοια που δεν του αφήνει καθόλου ελεύθερο χρόνο, δικαιολογείται η ανάθεση της εργασίας αυτής σε κάποιον τρίτο. Αυτός που αναλαμβάνει την εργασία αυτή, η οποία είναι δύσκολη (πολλές φορές δημιουργεί εντάσεις ή και απογοητεύσεις, πολλές φορές όμως προσφέρει και ικανοποιήσεις), θα πρέπει να είναι ένας από τους δυο γονιούς.Δεν γίνεται τη μια ημέρα το διάβασμα να γίνεται με τη βοήθεια της μητέρας και την άλλη με του πατέρα. Αυτό διότι αλλιώς θα τα πει ο ένας και αλλιώς ο άλλος. Αυτό σε συνδυασμό με τη ευαίσθητη ηλικία του μικρού μας μαθητή, θα του δημιουργήσει σύγχυση στο μυαλό με δυσάρεστα αποτελέσματα. Θα πρέπει ο γονιός να συνεργάζεται στενά με το δάσκαλο της τάξης. Όχι μόνο να ρωτά για την πρόοδο του παιδιού του αλλά και για τον τρόπο διδασκαλίας. Δεν πρέπει άλλα να λέει ο δάσκαλος στην τάξη μέσα και διαφορετικά να ακούει ο μαθητής στο σπίτι επισημαίνουν οι επιστημονικοί συνεργάτες του Κέντρου Μελέτης Δημοτικού Άλφα Με Τόνο.
Πρέπει να έχουμε μεγάλη υπομονή. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η εκμάθηση των πρώτων γραμμάτων και αριθμών δεν είναι μια εύκολη πράξη. Ιδιαίτερα προσεχτικοί θα πρέπει να είμαστε απέναντι στα παιδιά που δυσκολεύονται περισσότερο από άλλα παιδιά. Σημαντικό ρόλο στη προσπάθεια μας θα πρέπει να έχουν οι επιβραβεύσεις. Συχνά να λέμε «μπράβο, πολύ ωραία, θαυμάσια κ.α.». Τα λάθη θα τα αντιμετωπίζουμε με σταθερότητα και δεν θα τα παραβλέπουμε. Θα παροτρύνουμε το μικρό μαθητή μας να διορθώνει μόνος του το λάθος. Ποτέ δεν του πιάνουμε το χέρι ή το μολύβι για να διορθώσουμε το πιθανό λάθος. Δεν πρέπει να φωνάζουμε ή ακόμα χειρότερα να απαξιώνουμε το μαθητή με προσβλητικές εκφράσεις, όπως «είσαι βλάκας, ντροπή σου, άχρηστε κ.α.». Πολλές φορές κάποια παιχνίδια μπορούν να κάνουν τη μελέτη πιο ευχάριστη. Καρτέλες με τα γράμματα που συνδυάζονται, μικρά παραμυθάκια κ.α.
Πρέπει να είμαστε αυστηροί σε κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι η μελέτη θα πρέπει να ολοκληρώνεται ή ότι δεν αφήνουμε μέρος της εργασίας μας για την επόμενη μέρα ή ότι δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πάμε αδιάβαστοι στο σχολείο. Αν δούμε ότι το παιδί μας έχει κουραστεί πολύ, του επιτρέπουμε ένα μικρό διάλειμμα αλλά φροντίζουμε να τελειώσει η μελέτη των μαθημάτων μέσα στην ημέρα. Καλό είναι να θέτουμε από νωρίς χρονοδιαγράμματα στην εργασία του παιδιού μας. Να γνωρίζει ότι όλη η ημέρα δεν είναι διαθέσιμη για το διάβασμα των μαθημάτων. Μπορούμε να ορίσουμε κανόνα για αυτό, όπως για παράδειγμα: « Θα πρέπει να τελειώσουμε όλα τα μαθήματα μας ως τις 4.30 το απόγευμα». Πρέπει να αποφεύγεται το βραδινό διάβασμα. Καλύτερη ώρα για να ξεκινά η μελέτη, θεωρείται μισή ώρα μετά από το μεσημεριανό φαγητό.
Στην Α τάξη σημαντικότατο ρόλο παίζει η καθημερινή επανάληψη. Επαναλαμβάνουμε τα γράμματα, τους συνδυασμούς, βασικές λέξεις και την ορθογραφία τους, την πρόσθεση και την αφαίρεση μέσα στην πρώτη δεκάδα ή εικοσάδα. Ότι έχει μάθει ο μαθητής θα πρέπει να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό αποτελεί έναν ασφαλή τρόπο για να εμπεδώσει ο μαθητής μας την ύλη της τάξης του.
Από τη Β΄ τάξη θα αρχίσει, παράλληλα με τη διαδικασία της μελέτης και η διαδικασία ανεξαρτητοποίησης, αυτονόμησης του μαθητή από τη βοήθεια που θα του παρέχει αυτός που θα τον διαβάζει. Με απλά λόγια, σιγά σιγά ο μαθητής θα πρέπει να μελετά μόνος τουκαι όχι με κάποιον πάνω από το κεφάλι. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί, το αργότερο ως την Στ΄ Δημοτικού. Αυτό θα πρέπει να γίνει ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα και πάντα έχοντας υπόψη μας ότι η πνευματική και η συναισθηματική ωριμότητα του κάθε παιδιού είναι διαφορετική.
Στην αρχή μπορούμε να αναθέτουμε στο παιδί κάποιες εργασίες, τις οποίες θα πρέπει να μελετήσει μόνο του. Π.χ. την ανάγνωση ή την ορθογραφία. Πάντα όμως θα πρέπει να ακολουθεί ο έλεγχος από το γονιό και θα πρέπει να απαιτούμε ένα καλό αποτέλεσμα. Σε έναν καλό μαθητή θα απαιτούμε την καλύτερη απόδοση ενώ σε έναν πιο αδύνατο μαθητή θα απαιτούμε μια απόδοση, λίγο πιο πάνω από τις δυνατότητες του. Είναι σημαντικό να ανεβάζουμε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών μας για το παιδί μας. Έτσι το παιδί αποκτά αυτοπεποίθηση διότι αισθάνεται ότι ο γονιός του εκτιμά τις δυνατότητες του και δεν τον υποτιμά. Συγχρόνως σημαντικό ρόλο θα πρέπει να έχει και η ενθάρρυνση στην όλη διαδικασία. Θα λέμε: «μπράβο», «πολύ καλά» κλπ και δεν θα χρησιμοποιούμε υποτιμητικές εκφράσεις για τις ικανότητες του παιδιού μας.
Προσοχή όμως: Τα βραβεία δεν θα τα δίνουμε με μεγάλη ευκολία. Μόνο όταν η συγκεκριμένη εργασία που ελέγχουμε έχει ολοκληρωθεί σωστά. Τότε μόνο! Δεν πρέπει να δημιουργηθεί στο παιδί η εντύπωση ότι είναι άριστο, ενώ αυτό υπολείπεται σε γνώσεις ή δεξιότητες. Εδώ θα πρέπει να μιλήσουμε λίγο και για την αυτογνωσία. Αυτογνωσία με απλά λόγια, είναι να γνωρίζει ο ίδιος ο μαθητής τις πραγματικές ικανότητες και δυνατότητες του. Και με αυτήν τη γνώση, να θέτει στόχους. Είπαμε πιο πάνω, ότι η απόδοση του μαθητή θα πρέπει να είναι λίγο πιο πάνω από τις πραγματικές του δυνατότητες. Μαζί με την αυτογνωσία θα πρέπει να προσέξουμε και τη αυτοεκτίμηση του παιδιού μας. Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να γίνονται με τέτοιον τρόπο, ώστε το παιδί μας να μάθει να αγαπά και να εκτιμά τον εαυτό του. Να θεωρεί τον εαυτό του ικανό να πετύχει τους στόχους που θέτει, να είναι σίγουρο για τις ικανότητες του, να δέχεται ότι και το λάθος είναι κομμάτι της ζωής του.
Περισσότερες συμβουλές εδώ.