Iron Maiden, το φρικιαστικό όργανο βασανιστηρίων του Μεσαίωνα, που σκότωνε αργά και βασανιστικά τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης

Το «Iron Maiden» ή «Σιδηρά Παρθένος» στα ελληνικά, ήταν ένα μεσαιωνικό όργανο βασανιστηρίου που ήταν ως εξής:
Ήταν μία όρθια, μεταλλική σαρκοφάγος. Στο εσωτερικό είχε μεγάλα καρφιά, τα οποία τρυπούσαν το κορμί, αλλά δεν προκαλούσαν ακαριαίο θάνατο.
Όποιος βρισκόταν μέσα θα πέθαινε, αλλά αργά και βασανιστικά.
Η «Iron Maiden» έχει γίνει σήμα κατατεθέν των βασανιστηρίων και του μεσαιωνικού σκοταδισμού.
Ένα από τα διασημότερα συγκροτήματα στον κόσμο πήρε το όνομά του από το όργανο βασανιστηρίων, θέλοντας να προσδώσει κάτι σκοτεινό και μυστηριώδες στην εικόνα του.
Ωστόσο, οι ιστορικοί θα τους απαντούσαν ότι το θρυλικό «Iron Maiden» δεν ευθύνεται για κανένα θάνατο ή βασανιστήριο.
Το «Iron Maiden» δεν είχε εφευρεθεί τον Μεσαίωνα.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά και κανένα στοιχείο που να συνδέει τη «Σιδηρά Παρθένο» με εκείνη την εποχή.

Iron Maiden

Το 1793 ο φιλόσοφος Γιόζαν Ζιμπένκες έγραψε μία φανταστική ιστορία για έναν πλαστογράφο του Μεσαίωνα, που τιμωρήθηκε μέσα σε «ένα κουτί με σιδερένια καρφιά».
Λίγα χρόνια αργότερα, ο βρετανός Μάθιου Πίκοκ δημιούργησε ένα όργανο βασανιστηρίου, εμπνευσμένο από την ιστορία του Ζιμπένκες, στο οποίο έδωσε το όνομα «Iron Maiden».
Στόχος του ήταν να καταδείξει τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα, σε σύγκριση με τον πολιτισμό και την κουλτούρα του 19ου αιώνα.
Ο Πίκοκ δώρισε τη δημιουργία του σε μουσεία, τα οποία την παρουσίασαν ως μεσαιωνικό όργανο βασανιστηρίων, για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κόσμου, μιας και τα πραγματικά εκθέματα από τον Μεσαίωνα δεν ήταν εξίσου εντυπωσιακά. Έτσι το κοινό πίστευε ότι ήταν «αυθεντικό» όργανο και όχι δημιούργημα φαντασίας.
Η πιο διάσημη «Iron Maiden» εκτέθηκε στη Νυρεμβέργη το 1804 κι ένα αντίγραφό της έκανε τον γύρο του κόσμου, σε μουσεία της Αγγλίας και των ΗΠΑ.
Το πρωτότυπο καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων, στο τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Το «Iron Maiden» δεν ήταν η μοναδική περίπτωση ιστορικής διαστρέβλωσης.
Αποκύημα φαντασίας ήταν και οι ζώνες αγνότητας, τις οποίες υποτίθεται ότι φορούσαν οι γυναίκες, όταν οι άντρες τους έλειπαν στον πόλεμο. Ακόμη και το περίφημο δικαίωμα της «πρώτης νύχτας», σύμφωνα με το οποίο ο άρχοντας της περιοχής μπορούσε να κοιμηθεί με τη νύφη την πρώτη νύχτα του γάμου, είναι γενίκευση μιας παράδοσης που ίσχυσε σε συγκεκριμένες περιοχές και για μικρά διαστήματα. Και πολύ πιθανόν πριν από τον Μεσαίωνα.


Περισσότερα αφιερώματα εδώ.