Λέγεται για περιπτώσεις στις οποίες διαψεύδονται οι προσδοκίες κάποιου τη στιγμή ακριβώς που είχε αρχίσει να πιστεύει ότι θα εκπληρωθούν (Μπαμπινιώτης).
Η φράση σώζεται από τη βυζαντινή εποχή, όταν τα δημόσια λουτρά είχαν τρία διαδοχικά χωρίσματα: στο πρώτο οι λουόμενοι περίμεναν τη σειρά τους, στο δεύτερο (που ονομαζόταν «στα κρύα») γδύνονταν και προετοιμάζονταν για το λουτρό και στο τρίτο («στα θερμά») λούζονταν.
Η φράση παρέμεινε από τις περιπτώσεις που οι επισκέπτες ήταν έτοιμοι να περάσουν από τα «κρύα» στα «θερμά», αλλά συνέβαινε κάποιο απρόοπτο και σοβαρό γεγονός και σταματούσε αιφνίδια η λειτουργία των λουτρών…
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες φράσεις εδώ.