Για την ετυμολογία της λέξης άνθρωπος υπάρχουν πολλές εκδοχές. Εμείς θα αναλύσουμε τις τρεις επικρατέστερες.
1) ἄνθρωπος < πιθανόν από το ἀνήρ (γενική, ἀνδρός) + ωπ- (< ὤψ), δηλαδή αυτός που έχει όψη άνδρα (*ἄνδρωπος > ἄνθρωπος). Ας σημειώσουμε ότι αυτή η ετυμολογία δεν γίνεται αποδεκτή από τον Beekes.
2) Υπάρχει επίσης η ρομαντική παρετυμολογία από το ἄνω + θρώσκω + ὄπωπα που όμως πλέον δεν θεωρείται πιθανή.
3) Σύμφωνα με τον Σωκράτη, η λέξη άνθρωπος προέρχεται από το «ἀναθρεῖ ἅ ὄπωπε», παρατηρεί (ο άνθρωπος) δηλαδή με μεγάλη προσοχή ό,τι έχει δει.
Στη σύγχρονη γλωσσολογία η ανάλυση άνδρ-ωπος (< ἀνήρ + ὄπωπα, παρακείμενος του ὁρῶ), «αυτός που έχει όψη ή πρόσωπο άνδρα» είναι αυτή που τείνει να γίνει περισσότερο αποδεκτή. Ας σημειωθεί ότι το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ, ανδρός σήμαινε συγχρόνως «άνδρας, άνθρωπος» πράγμα που αποτελεί κοινό τόπο για πολλές σύγχρονες γλώσσες (λ.χ. αγγλ. Man, γαλ. Home, γερμαν. Mann «άνδρας» - man " κάποιος (άνθρωπος) που όλα συνδυάζουν τις σημ. «άνδρας. Άνθρωπος», αντανακλώντας έτσι το γνωσιακό σύστημα των ομιλητών.
Περισσότερα φιλολογικά θέματα εδώ.