Ένα γεγονός που θα μου μείνει αξέχαστο - Έκθεση Δημοτικού - Σχεδιάγραμμα και παράδειγμα έκθεσης

Γενικό σχεδιάγραμμα αφηγηματικών εκθέσεων ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Πού και πότε έγινε το περιστατικό που πρόκειται να διηγηθούμε. Τα πρόσωπα που πήραν μέρος σ' αυτό. ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ: Τα αίτια ή η αφορμή του περιστατικού. Αφήγηση του περιστατικού από την αρχή ως το τέλος με χρονολογική σειρά (διήγηση και περιγραφή εναλλάσσονται). Τα αποτελέσματα του περιστατικού και οι συνέπειές του για μας ή για τους άλλους. Συναισθήματα (π.χ. χαρά, ενθουσιασμός, λύπη, αγανάκτηση, οργή, γαλήνη, ανακούφιση κ.λ.π.). ΕΠΙΛΟΓΟΣ:  Γενικό συμπέρασμα, σκέψεις και κρίσεις μας για το συγκεκριμένο περιστατικό. Παράδειγμα έκθεσης Ένα γεγονός που θα μου μείνει αξέχαστο

`Ηταν ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο πρωινό. Ξύπνησα νωρίς νωρίς, γιατί από το προηγούμενο βράδυ οι γονείς μας μάς είχαν υποσχεθεί μια μικρή εκδρομή στην εξοχή. `ημουν πολύ μικρή τότε, μόλις έξι χρόνων, κι όμως θυμάμαι ακόμα με κάθε λεπτομέρεια το γεγονός που διαδραματίστηκε εκείνη τη μέρα και το οποίο θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου. Αφού ετοιμάσαμε γρήγορα τα πράγματα που θα παίρναμε μαζί μας, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την εξοχή. `Ημουν πραγματικά ενθουσιασμένη και χαρούμενη και δεν έβλεπα την ώρα να φτάσουμε στον προορισμό μας, για ν' αρχίσω το παιχνίδι. Η διαδρομή ήταν ευχάριστη και διασκεδαστική. Τραγουδούσαμε, λέγαμε διάφορα αστεία και ανέκδοτα και κάναμε σχέδια μαζί με τον αδερφό μου για το πώς θα περνούσαμε τη μέρα μας. Επιτέλους, μετά από δύο ώρες ταξίδι με το αυτοκίνητο, φτάσαμε κάποτε στον προορισμό μας. Κατέβηκα τρέχοντας από το αυτοκίνητο και στάθηκα να κοιτάζω σαν μαγεμένη την ομορφιά του ολάνθιστου ανοιξιάτικου τοπίου. Μπροστά μας απλωνόταν μια απέραντη καταπράσινη πεδιάδα. Η φύση ολόκληρη ήταν χαρά Θεού! Τα μάτια μου δε χόρταιναν να βλέπουν τα ανθισμένα δέντρα και τα αμέτρητα πανέμορφα λουλούδια. Η ευωδιά των αγριολούλουδων σκορπούσε τριγύρω μια γαλήνη και μια ευτυχία ανείπωτη. `Αρχισα χαρούμενη να μαζεύω αγριολούλουδα και να κυνηγώ τις πολύχρωμες πεταλούδες. `Ηθελα να εξερευνήσω όλο το τοπίο και να μαζέψω όσο το δυνατό περισσότερα λουλούδια. Θυμάμαι, η μητέρα μου μάς συμβούλεψε και μας παρακάλεσε, τόσο εμένα όσο και τον αδερφό μου, να μην απομακρυνθούμε από κοντά τους. Εγώ δεν έδωσα σημασία στα λόγια της, αλλά άπλωνα ολοένα τα μικρά μου χεράκια κι άρπαζα τα όμορφα λουλουδάκια, που μου έκαναν τόση εντύπωση. Χωρίς να το καταλάβω, κάποια στιγμή βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σ' ένα μεγάλο γκρεμό. Τότε, διέκρινα στη ρίζα ενός θάμνου μια ολοκόκκινη παπαρούνα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα συναντήσει άλλη παπαρούνα, γι' αυτό και η επιθυμία μου για να την αποκτήσω ήταν έντονη. Ωστόσο, με διακατείχε ένας μικρός φόβος, που οφειλόταν σίγουρα στον γκρεμό. Βρισκόμουν σε δίλημμα για το αν έπρεπε να προχωρήσω και να κόψω το μικρό εκείνο λουλουδάκι ή να το αγνοήσω και να συνεχίσω την εξερεύνησή μου. Δεν άργησα να πάρω την απόφασή μου. `Ημουνα σίγουρη ότι σε λίγο το λουλούδι αυτό θα βρισκόταν στα χέρια μου! Με μικρά βήματα κατέβαινα ενθουσιασμένη τον γκρεμό. Ανυπομονούσα τόσο πολύ να το αποκτήσω, ώστε δε λογάριαζα πια τις συνέπειες. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να κάνω δικό μου το πανέμορφο και μοναδικό εκείνο λουλούδι. `Εφτασα μπροστά στην παπαρούνα. `Απλωσα το μικρό μου χέρι να την αρπάξω, αλλά ξαφνικά γλίστρησα. Χωρίς να χάσω την ψυχραιμία μου, αρπάχτηκα γρήγορα από ένα μικρό κλαδί. Φοβισμένη άρχισα αμέσως να φωνάζω δυνατά: "Μπαμπά, μαμά!". Πίστευα πως έφτασε το τέλος της ζωής μου. Από λεπτό σε λεπτό το μικρό κλαδί θα κοβόταν κι εγώ θα γκρεμιζόμουνα. Πόσο δυστυχισμένη ένιωθα! Για καλή μου τύχη όμως οι γονείς μου άκουσαν τις φωνές μου και έτρεξαν γρήγορα προς το μέρος μου. Ο μικρός μου αδερφός άρχισε να κλαίει τρομαγμένος, ενώ η μητέρα μου προσπαθούσε να τον καθησυχάσει. Ο πατέρας μου την ίδια στιγμή άρχισε να κατεβαίνει τον γκρεμό, για να με σώσει. `Ηταν αρκετά ψύχραιμος και μου έδινε θάρρος και κουράγιο. Κάθε τόσο μου έλεγε να μην αφήσω το κλαδί που βαστούσα, αλλά να το κρατώ γερά. Με δυο δρασκελιές, ο καλός μου πατερούλης έφτασε κοντά μου. Μου είπε να του δώσω το χέρι μου, για να με τραβήξει. `Εκανα ό,τι μου είπε και, δόξα τω Θεώ, σώθηκα. `Εβαλα το σταυρό μου και έτρεξα κλαίγοντας στην αγκαλιά της μητέρας μου. Μετά από αυτή την περιπέτεια και τη μεγάλη αγωνία που πέρασα, κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι πιο προσεχτική και λιγότερο ριψοκίνδυνη στη ζωή μου. Ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι στο εξής θα άκουγα πάντα με προσοχή τις συμβουλές της μανούλας μου και δε θα ξαναπαρασυρόμουνα από την παιδική μου επιπολαιότητα. Αυτό το περιστατικό της παιδικής μου ηλικίας δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Θα μείνει για πάντα βαθιά ριζωμένο στη μνήμη μου. Περισσότερο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό για το Δημοτικό εδώ.