Το σχολείο είναι ο επόμενος, μετά την οικογένεια, χώρος ο οποίος αποτελεί την έδρα του παιδιού για μάθηση και διευρύνει τον κοινωνικό του κύκλο.Στην πορεία των σχολικών χρόνων το παιδί ανταγωνίζεται με τους υπόλοιπους και αναπτύσσει τις ικανότητες που χρειάζεται για να πετύχει στον κόσμο.
Γράφει ο Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής Στέλιος Μαντούδης
Για τους ακαδημαϊκά και κοινωνικά δυνατούς το σχολείο αποτελεί την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής τους ενώ για τους πιο ανασφαλείς και εσωστρεφείς είναι απλά ένας χώρος που ανέχονται.
Οι γονείς των άριστων μαθητών περπατάνε με αυτοπεποίθηση και έχουν παρουσία στις σχολικές επιτροπές. Οι γονείς που τα παιδιά τους δυσκολεύονται ή δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα χαμηλώνουν το κεφάλι και συμπεριφέρονται με μια ενήλικη μορφή σχολικής άρνησης.
Στα χρόνια μεταξύ των πέντε και των δώδεκα ετών συμβαίνει μια τρομερή έκρηξη γνώσεων. Στην αρχή τα παιδιά μόλις που καταφέρνουν να κρατήσουν το στυλό, να γράψουν το όνομά τους, να μετρήσουν πάνω από το είκοσι ή να διαβάσουν μια λέξη. Στα δεκατρία τους χρόνια τα περισσότερα γράφουν με στιλ, μπορούν να κάνουν περίπλοκους υπολογισμούς και να διαβάζουν σαν ενήλικες. Όλα αυτά προέρχονται από τις ώρες προσπάθειας των δασκάλων, των γονιών και των παιδιών.
Κανόνες συμπεριφοράς και οριοθέτησης κατά τα πρώτα σχολικά χρόνια
Κατά τα πρώτα σχολικά χρόνια, τα παιδιά καλούνται να συμμορφωθούν και να τηρήσουν ορισμένους κανόνες συμπεριφοράς. Μόνο με την επιβολή κανόνων και ορίων, μπορούν οι δάσκαλοι να «δαμάσουν» την ανεξέλεγκτη πολλές φορές παρορμητικότητα ή υπερικινητικότητα των παιδιών. Είναι σύνηθες τα παιδιά να μην μπορούν στην αρχή καλά καλά να καθίσουν στη θέση τους και να τρέχουν ανεξέλεγκτα πάνω κάτω στην τάξη προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση. Τέτοιοι κανόνες μπορεί να είναι: «Κάθισε στη θέση σου, Μην ενοχλείς τους άλλους. Να μιλάς μόνο όταν σε ρωτάνε. Να σηκώνεις το χέρι σου αν θέλεις βοήθεια ή αν θέλεις να πας τουαλέτα» . Όταν ένα παιδί υπακούει τους κανόνες, οι δάσκαλοι ενισχύουν τις καλές συμπεριφορές με το να επιβραβεύουν άμεσα με θετικές δηλώσεις : «Κάθεσαι πολύ φρόνιμα», «Είσαι πολύ προσεκτικός», «Πολύ καλή δουλειά», «Έχεις καλούς τρόπους». Σε αντίθετη περίπτωση, όταν παραβιάζονται οι κανόνες ο δάσκαλος το επισημαίνει με μια σύντομη δήλωση ή χειρονομία με σκοπό να το αποθαρρύνει. Οι κανόνες σε όλες τις περιπτώσεις, θα πρέπει να ενέχουν αντιληπτό λόγο από τα παιδιά, να είναι σύντομοι και περιεκτικοί (αντενδεικνύονται οι μακροσκελείς προτάσεις) με λεξιλόγιο αντιληπτό από τα παιδιά ως προς το περιεχόμενο και το νόημα της λέξης. Οι δάσκαλοι θα πρέπει να εξηγούν εν συντομία στα παιδιά πως οι κανόνες διευκολύνουν την μαθητική ζωή και δεν επιβάλλονται έτσι αυθαίρετα για να ταλαιπωρούν τους μαθητές. Σύντομα τα παιδιά, αφού κατανοήσουν την χρησιμότητα των κανόνων, θα συνυπάρξουν ομαλά με τους συμμαθητές τους σε ένα οριοθετημένο περιβάλλον .
Σχολική ετοιμότητα
Τα παιδιά πρέπει να είναι κοινωνικά έτοιμα, και κατά προτίμηση να είναι και ακαδημαϊκά έτοιμα στην έναρξη της σχολικής τους ζωής.
Οι αναγκαίες κοινωνικές ικανότητες συμπεριλαμβάνουν:
•τη συναναστροφή,
•την ικανότητα να μοιράζεται
•να παίζει με άλλους
•να κάθεται και να ακούει
•να πηγαίνει μόνο του τουαλέτα, να έχει καλό έλεγχο συμπεριφοράς
•να μπορεί να αποχωριστεί τη μαμά
Οι ακαδημαϊκές ικανότητες που θα ήτανε καλό να κατέχει ένα παιδί είναι:
Ως προς την γλώσσα:
• να αναγνωρίζει τα περισσότερα γράμματα,
• καλή έκφραση του λόγου
• να αναγνωρίζει τους ήχους των γραμμάτων
• να μπορεί να γράψει τα μικρά και τα μεγάλα γράμματα
• να κάνει σωστά την ερμηνεία απλών λέξεων
Ως προς την αριθμητική:
• να ξεχωρίζει τους αριθμούς
• να μπορεί να ξεχωρίζει ποιος αριθμός είναι μικρότερος/μεγαλύτερος από το 1-10
• να μπορεί να κάνει μια απλή πράξη πρόσθεσης και αφαίρεσης νοερά
• να ξέρει να μετράει και να έχει καλή αντίληψη
Περισσότερα θέματα για το σχολείο εδώ.