Τα τελευταία χρόνια οι στατιστικές για την κακοποίηση των παιδιών μέσα στο πλαίσιο του σχολικού περιβάλλοντος, φαίνεται να είναι ανησυχητικές, καθώς ο αριθμός συνεχώς και αυξάνει. Οι αιτίες για την αύξηση αυτού του φαινόμενου είναι πολλές και είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η συνεργασία του σχολείου, της οικογένειας αλλά και των ίδιων των παιδιών για την μείωσή του αν όχι για την εξάλειψή του.
Η κακοποίηση μεταξύ των παιδιών ορίζεται η εσκεμμένη και συνεχής επιθετική συμπεριφορά παιδιού ή παιδιών απέναντι σε άλλο παιδί, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Κύριο χαρακτηριστικό του παιδιού που επιλέγεται είναι εσωστρεφές, ψυχικά ευάλωτο, δεν θα αντεπιτεθεί εύκολα και δύσκολα θα ζητήσει βοήθεια για αυτό που του συμβαίνει.
Οι μορφές της κακοποίησης είναι οι εξής:
● Σωματική κακοποίηση: όταν ασκείται στο παιδί σωματική βία (κλωτσιές, μπουνιές, γρατσουνιές, πρόκληση ασφυξίας, τράβηγμα μαλλιών, τσιμπήματα κλπ)
● Λεκτική κακοποίηση: όταν το παιδί προσβάλλεται λεκτικά (βρισιές, γίνεται δέκτης ρατσιστικών και υποτιμητικών σχολίων)
● Συναισθηματική/Ψυχολογική κακοποίηση: Το παιδί συνήθως περιθωριοποιείται και απομονώνεται από το σύνολο των συμμαθητών του. Αισθάνεται ντροπή και δυστυχισμένο
● Σεξουαλική κακοποίηση: όταν το παιδί συμμετέχει σε σεξουαλική δραστηριότητα που δεν κατανοεί πλήρως, δεν είναι βιολογικά αναπτυγμένο να την δεχτεί και δεν έχει δώσει τη συγκατάθεση του.
Πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι ένα παιδί έχει κακοποιηθεί;
● Αρνείται να πάει στο σχολείο ή πηγαίνει αραιά, με αποτέλεσμα να έχει πολλές απουσίες
● Συνήθως είναι απομονωμένος και περιθωριοποιημένος από το σύνολο των παιδιών
● Εμφανίζει ραγδαία και απότομη πτώση στη σχολική του επίδοση
● Παραπονιέται για συχνούς πονοκεφάλους και πόνους στο στομάχι
● Διαταραχές στον ύπνο (κοιμάται λίγο ή πολύ, βλέπει εφιάλτες)
● Εμφανίζει ανεξήγητα σημάδια κακοποίησης με την επιστροφή του από το σχολείο του
● Τα προσωπικά του αντικείμενα είναι κατεστραμμένα (σκισμένα τετράδια και βιβλία)
● Ζητάει περισσότερα χρήματα, «χαρτζιλίκι», απ’ότι συνήθως λαμβάνει από τους γονείς του
Η οικογένεια, το σχολείο, αλλά και τα ίδια τα παιδιά μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην επίλυση και στη λύση της κακοποίησης του παιδιού.
Οι γονείς είναι σημαντικό να αποτελέσουν ένα ασφαλές και γόνιμο έδαφος, προκειμένου το παιδί να τους εμπιστευτεί και να ζητήσει τη βοήθειά τους. Η αντίδραση τους χρειάζεται να είναι ήρεμη και χωρίς υπερβολές. Το πιο σημαντικό είναι να απενοχοποιήσουν το παιδί και να του εξηγήσουν ότι ό,τι και αν έχει κάνει, όπως και αν έχει φερθεί, κανένας δεν έχει δικαίωμα να του συμπεριφερθεί με τρόπο που να τον κάνει να κλάψει, να φοβάται και να μην μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια.
Από την πλευρά του σχολείου και των εκπαιδευτικών, είναι σημαντικό να μην αγνοήσουν κάτι που θα τους πει το παιδί ακόμα και αν θεωρούν ότι είναι ψέμα. Χρειάζεται να προτείνουν λύσεις και να τις εξηγούν. Επιπλέον, είναι ωφέλιμο να ενσωματώσουν το παιδί με παιδιά που ταιριάζει περισσότερο, έτσι ώστε να μην απομονωθεί.
Το πιο, ίσως, σημαντικό ρόλο έχουν τα υπόλοιπα παιδιά, τα παιδιά που παρατηρούν. Είναι εκείνα που μπορούν να μιλήσουν στην οικογένεια τους, στο σχολείο και ειδικότερα στους εκπαιδευτικούς τους, σχετικά με το παιδί που έχουν διαπιστώσει ότι κακοποιείται.
Το παιδί που κακοποιείται δύσκολα θα ζητήσει βοήθεια για αυτό που του συμβαίνει, κυρίως από φόβο, ντροπή, θυμό και ενοχές . Αυτός είναι και ο λόγος που η συνεργασία της οικογένειας, του σχολείου και των εκπαιδευτικών και των υπόλοιπων παιδιών, είναι πολύ σημαντική.
«Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056»
Περισσότερα χρήσιμα θέματα εδώ.