Μαθήματα ορθογραφίας - Μικρός πρακτικός ορθογραφικός οδηγός της νεοελληνικής γλώσσας

ΜΑΘΗΜΑΤΑ  ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

Ένας μικρός πρακτικός οδηγός ορθογραφίας

Επιμέλεια : Νεκτάριος Χατζάκης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σύντομη ιστορία της ελληνικής γλώσσας ………………………………………	Σελ. 1
Εισαγωγικά - Συλλαβισμός ……………………………………………………….	Σελ. 2
Τονισμός …………………………………………………………………………	Σελ.3
Πίνακας καταλήξεων αρσενικών …………………………………………………	Σελ.4
Πίνακας καταλήξεων θηλυκών …………………………………………………	Σελ. 5
Πίνακας καταλήξεων ουδετέρων …………………………………………………	Σελ. 6
Πίνακας καταλήξεων επιθέτων …………………………………………………	Σελ. 7
Πίνακας καταλήξεων ρημάτων …………………………………………………	Σελ. 8
Καταλήξεις μετοχών και επιρρημάτων …………………………………………	Σελ. 9
Γράφονται με κεφαλαίο στην αρχή ………………………………………………	Σελ. 10
Τονισμός προπαροξύτονων σε -ος & -ο …………………………………………	Σελ. 11
Διάφορα …………………………………………………………………………	Σελ. 12-13
Σημεία στίξης …………………………………………………………………..	Σελ. 14-15
Ρήματα …………………………………………………………………………..	Σελ. 16-18
Συντομογραφίες  - Λέξεις που γράφονται ενωμένες σε μια λέξη ………………	Σελ. 19
Η σωστή γραφή μερικών λέξεων στη δημοτική …………………………………	Σελ. 20
Μνημονοτεχνικά ……………………………………………………………	Σελ. 21-22
Ομώνυμα ή ομόηχα ……………………………………………………………	Σελ. 23-24
Παρώνυμα ………………………………………………………………………	Σελ. 25
Λέξεις με όμοια σύμφωνα ………………………………………………………	Σελ. 26
Λέξεις που γράφονται με 2λλ ……………………………………………………	Σελ. 27
Λέξεις που γράφονται με 2μμ ……………………………………………………	Σελ. 28
Λέξεις που γράφονται με 2ρρ ……………………………………………………	Σελ. 29
Ασκήσεις ορθογραφίας …………………………………………………………...	Σελ. 30-43

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ & ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΙΖΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ

Εισαγωγικά

Σύμφωνα	Β, γ, δ, ζ, θ, κ, λ,  μ, ν, ξ, π, ρ, σ (-ς), τ, φ, χ, ψ
Φωνήεντα	Α, ε, ι, υ, η, ο, ω
Δίψηφα φωνήεντα	Ου, αι, ει, οι, υι (δυο φωνήεντα που προφέρονται ως ένα)
Δίφθογγοι :	(δυο φωνήεντα που προφέρονται ξεχωριστά σε μια συλλαβή) - κύριοι : αϊ, αη, οϊ, οη - καταχρηστικοί : ι\υ\ει\οι + φωνήεν ή δίψηφο (εφόσον προφέρονται ως μια συλλαβή)  π.χ. δυο (όχι δύο), άδειος, βόηθα, αηδόνι

 

 

Συλλαβισμός

Κανόνες συλλαβισμού	Παραδείγματα
1. Ένα φωνήεν μπορεί να αποτελέσει μόνο του μια συλλαβή. Αντίθετα ένα ή περισσότερα σύμφωνα δεν μπορούν να αποτελέσουν μόνα τους μια συλλαβή. Χρειάζονται οπωσδήποτε και φωνήεν.	Ι-ω-α-κείμ, α-έ-ρας, θρα- νί-ο, πόρ-τα
2. Τα δίψηφα φωνήεντα, οι δίφθογγοι και οι συνδυασμοί αυ, ευ στο συλλαβισμό λογαριάζονται σαν ένα φωνήεν	Αί-μα, νε-ράι-δα, ά-πια-στος, ναύ-της
3. Ένα σύμφωνο ανάμεσα σε δυο φωνήεντα συλλαβίζεται με το δεύτερο φωνήεν, όχι με το πρώτο.	Θέ-λω, πα-ρά-θυ-ρο
4. Δύο ή περισσότερα σύμφωνα ανάμεσα σε δύο φωνήεντα συλλαβίζονται με το δεύτερο φωνήεν, αν αρχίζει απ’ αυτά ελληνική λέξη. Αλλιώς χωρίζονται και το πρώτο σύμφωνο πάει με το προηγούμενο φωνήεν, ενώ το δεύτερο (ή και τρίτο) με το ακόλουθο φωνήεν (τα όμοια σύμφωνα πάντα χωρίζονται)	Βι-βλί-ο (βλέπω), τε-τρά-δι-ο (τρία) Πόρ-τα, βαθ-μός, θάρ-ρος, άν-θρω-πος

ΣΎΣΤΑΣΗ : Ο συλλαβισμός δεν είναι δύσκολος. Διάβασε προσεκτικά τους κανόνες και μάθε να συλλαβίζεις σωστά, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα αναγκάζεσαι να αφήνεις κενά στο περιθώριο ή να στριμώχνεις τα τελευταία γράμματα της σειράς. Πάντα θα κινδυνεύεις να κάνεις λάθη και οπωσδήποτε δε θα αισθάνεσαι καλά.

ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΤΟΝΙΖΩ ΣΩΣΤΑ

Να θυμάσαι να βάζεις τόνους !

Προπαροξύτονη : λέξη που τονίζεται στην προπαραλήγουσα (π.χ. άνεμος)

Παροξύτονη : λέξη που τονίζεται στην παραλήγουσα (π.χ. πάρε)

Οξύτονη : λέξη που τονίζεται στη λήγουσα (π.χ. ληστής)

Κανόνες μονοτονικού συστήματος	Παραδείγματα
1.Τόνο παίρνει κάθε λέξη που έχει δύο ή περισσότερες συλλαβές, ακόμα και αν παρουσιάζεται ως μονοσύλλαβη μετά από έκθλιψη ή αποκοπή. Προσοχή : γράφονται χωρίς τόνο και παίρνουν ενωτικό 12 άκλιτες λέξεις : Αϊ-, Αγια-, γρια-, θεια-, κυρα-, γερο-, μαστρο-, μπαρμπα-, παπα-	Είν’ ανάγκη, λίγ’ απ’ όλα, φέρ’ το Θεια-Λένα, γερο-Ανέστης
2. Οι μονοσύλλαβες λέξεις δεν παίρνουν τόνο. Εξαιρούνται : -          ο διαχωριστικός σύνδεσμος ή -          τα ερωτηματικά πού & πώς (τα άτονα που = ο οποίος, α, ο & πως = ότι) -          οι προσωπικές αντωνυμίες μου, σου, μας, σας, τους, τα όταν μπορούν να μπερδευτούν με τις αντίστοιχες κτητικές αντωνυμίες	Ο, η, το, δεν, για, γεια, ποιος Η Μαρία ή η Γιάννα Πώς το ξέρεις πως γύρισα ; Ο πατέρας μού είπε (σ’ εμένα) Ο πατέρας μου είπε (ο δικός μου πατέρας)
3. Οι εγκλιτικές λέξεις μου, με, μας, σου, σε, σας, τος, τον, τοι, τη, τες δεν τονίζονται, αλλά ο τόνος τους : -          μεταφέρεται στη λήγουσα της προηγούμενης λέξης, όταν μπροστά από το εγκλιτικό είναι λέξη προπαροξύτονη -          μπαίνει στο πρώτο εγκλιτικό, όταν έχουμε δύο εγκλιτικά και μπροστά απ’ αυτά είναι παροξύτονη προστακτική	Με φώναξε και μου μίλησε Χάρισμά σου, άφησέ το, ο πρόεδρός μας Δώσε μού το, φέρε μάς τους, πάρε τού την

 

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΩΝ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ

Α. Αρσενικά σε –ας

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- ωνας	Α. Κύρια ονόματα ονόματα αγίων : Τρύφωνας ονόματα θεών της μυθολογίας : Απόλλωνας ονόματα επιφανών αρχαίων Αθηναίων : Πλάτωνας εθνικά : Λάκωνας τοπωνύμια ονόματα βουνών : Κιθαιρώνας Β. Κοινά ονόματα      7. Περιεκτικά : στρατώνας	Παντελεήμονας - Μη Αθηναίων : Αίμονας Μακεδόνας - Ονόματα ποταμών : Στρυμόνας -
- ορας	ρήτορας, πράκτορας	-
- τήρας	βατήρας, νιπτήρας	μάρτυρας

Β. Αρσενικά σε –ης

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- ητής	Κυρίως από ρήματα σε –ώ (β΄συζυγίας) : νικητής (νικώ), φοιτητής (φοιτώ)	Ιδρυτής, μηνυτής, κριτής
- ίτης	Τα περισσότερα εθνικά και κοινά : πολίτης, τεχνίτης, Μεσολογγίτης	-είτης : Αγιορείτης, Ψηλορείτης -ύτης : Δύτης, θύτης, λύτης -ήτης : Αιγινήτης, αλήτης, διαβήτης, ιδιοκτήτης, κομήτης, κυβερνήτης, μαγνήτης, πλανήτης, πλοιοκτήτης, προφήτης
- ιστής	Κυρίως από ρήματα σε –ίζω & -ώ : καπνιστής, πολεμιστής	Δανειστής, ληστής, εμπρηστής
- ωτής	Κυρίως από ρήματα σε –ώνω : λυτρωτής, διορθωτής
- ιώτης	στρατιώτης, πατριώτης	Ηρακλειώτης
- ότης	αγρότης, δημότης	Ηπειρώτης, θιασώτης

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΩΝ ΘΗΛΥΚΩΝ

Α. Θηλυκά σε –η

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- η	Πηγή, πράξη, δύναμη	-
- οσύνη	Δικαιοσύνη, καλοσύνη	-
- ηση	Απάντηση, μάθηση	-
- υνση	Πάχυνση, μόλυνση	-

 

 

Β. Θηλυκά σε –α

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- αια	Αυλαία, κεραία, τροχαία, Νίκαια	Θέα, ιδέα, νέα, παρέα, Ζέα, Κέα, Ρέα, Νεμέα, Τεγέα, Καπνικαρέα
- αινα	Λύκαινα, δράκαινα, Γιώργαινα	-
- ιά οξύτονα	Βραδιά, ελιά, ξενιτιά	- εια : όσα παράγονται από ρήματα σε – εύω, π.χ. γιατρειά, δουλειά
-ία παροξύτονα	- από αρσενικά σε –ος : φιλία, ελευθερία - από ρήματα σε –ώ, -είς : αδικία - όσα έχουν καταχρηστικό δίφθογγο στη λήγουσα : αρρώστια, ζήλια - τα περισσότερα & πιο συνηθισμένα κοινά ουσιαστικά : αταξία, γωνία - κύρια ονόματα	Φτώχεια -εια : όσα παράγονται από ρήματα σε –εύω & επίθετα σε –υς π.χ. ερμηνεία, λατρεία, πλατεία Εξαιρέσεις : γειτονιά, ηγεμονία, κηδεμονία, προεδρία, δυσκολία, αμνηστία, ζηλία, ξενιτιά, περηφάνια Βασιλεία, Ηλεία, Σητεία, Χημεία, Τροία
- εια προπαροξύτονα	- από ρήματα σε –ώ, -είς : αμέλεια - από επίθετα σε –ης : αλήθεια, ασθένεια - σχεδόν όλα τα προπαροξύτονα : απώλεια - κύρια ονόματα	- οια : σύνθετα με β΄συνθετικό τις αρχαίες λέξεις βους, νους, ρους, πνοή (πνοια), πλους π.χ. διάνοια, άπνοια - τρια : μαθήτρια, Ερέτρια
- ίδα	Ασπίδα, πατρίδα	Καρύδα, χλαμύδα
- ίλα	Καπνίλα, χωματίλα	-
- ίνα	Κατερίνα, καρδερίνα	-
- ισσα	Γειτόνισσα, Σαμιώτισσα	Λάρισα, σάρισα
- όνα	Εικόνα, αμαζόνα, Χαλκηδόνα	Αρραβώνα, αχυρώνα, κρυψώνα, λεγεώνα, χελώνα, Αυλώνα, Βαβυλώνα, Σιδώνα, Σικυώνα
- ότητα	Θερμότητα, ποιότητα	-
- ύτητα	Ευθύτητα, ταχύτητα	-

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΩΝ ΟΥΔΕΤΕΡΩΝ

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- ί	Κλειδί, αυτί, μαλλί	Οξύ
- ι	Καλοκαίρι, μαχαίρι	Βράδυ, δάκρυ, δίχτυ, δόρυ, στάχυ
- ιο	Εμβόλιο, ενοίκιο	ονόματα από κύρια ονόματα: Ζάππειο, Ηράκλειο τα σύνθετα με τη γη : ισόγειο λύκειο, βασίλειο, δάνειο, δίκτυο, έμβρυο
- είο	φανερώνουν τόπο : ιατρείο, ωδείο παράγονται από ρήματα σε –εύω : βραβείο (βραβεύω), κουρείο	Τοπίο, θρανίο, βιβλίο, γέλιο, κρύο, πλοίο
- ίδι	Δαχτυλίδι, κεραμίδι	Καρύδι, κρεμμύδι, μύδι, ξύδι, φρύδι, αντικλείδι, στρείδι, Παλαμήδι
- ίλι	Μαντίλι, μίλι, φιτίλι	Χείλι, δείλι, καντήλι, πετραχήλι, χαμομήλι, σταφύλι, κοχύλι, σφοντύλι, τριφύλλι
- ίκι	Κατσίκι, ποντίκι, φιστίκι	σκουλήκι
- όνι	Εγγόνι, παγόνι, αηδόνι	Αλώνι, κυδώνι
- τήρι	Ξυπνητήρι, ποτιστήρι	Κεφαλοτύρι (σύνθετα με το τυρί)
- τήριο	Πλυντήριο, κριτήριο	Κτίριο, μαρτύριο
- ητό	Κυνηγητό, παραμιλητό	-
- ημα	Συνήθως από ρήματα σε –ώ, -ούμαι, -αίνω & άλλα : άθλημα, πήδημα, πάθημα, μάθημα, πρόβλημα, επιφώνημα	Μήνυμα, θύμα, κύμα, ένδυμα, κώλυμα, κάλυμμα, ίδρυμα, ξέπλυμα, διάλυμα, διάλλειμμα, Ιεροσόλυμα, κρίμα, τρίμμα, απόρριμμα, υπόλειμμα, έλλειμμα
- ωμα	Χώμα, χρώμα, δίπλωμα	Όνομα, κόμμα, στόμα, πόμα, επίδομα
- ισμα	Από ρήματα σε –ίζω : αδυνάτισμα, κάπνισμα, μαύρισμα	Άθροισμα, δάνεισμα, γόγγυσμα, κελάρυσμα
- μα	Σήμα, σχήμα, χρήμα, ψέμα	Όσα παράγονται από ρήματα με χειλικό σύμφωνο (π, β, φ) : άναμμα (ανάβω), βλέμμα, κόμμα, γράμμα, δίλημμα, στρέμμα, λήμμα
- ιμο	Δέσιμο, πλέξιμο, γράψιμο	-

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- αίος	Γενναίος, τελευταίος	Νέος
- λέος	Ρωμαλέος, πειναλέος	Κεφαλαίος, επιπόλαιος
- τέος	Αφαιρετέος, διαιρετέος	Τελευταίος
- είος	Παροξύτονα : ανδρείος, αστείος, θείος	Γελοίος, κρύος
- ιος	Προπαροξύτονα : άγιος, τίμιος, ουράνιος	– ειος : όσα παράγονται από κύρια ονόματα προσώπων π.χ. αβερώφειος, πυθαγόρειος - όμοιος
-ηρός	Πονηρός, ζωηρός, τολμηρός	Αλμυρός, αργυρός, βλοσυρός, γλαφυρός, ισχυρός, οχυρός
- ητός	Αγαπητός, αμίλητος	-
- ικός	Αθλητικός, ευγενικός	Δανεικός, γλυκός, θηλυκός, λιβυκός
- ιμος	Φρόνιμος, χρήσιμος	-ημος : έρημος & τα σύνθετα με β΄ συνθετικό δήμος, σήμα,  σχήμα, φήμη,  π.χ. άσχημος, επίσημος - υμος : τα σύνθετα με β΄ συνθετικό θυμός, όνομα π.χ. εύθυμος, ανώνυμος
- ινος	Μάλλινος, ξύλινος	Ανεύθυνος, υπεύθυνος, ακίνδυνος, επικίνδυνος
- ινός	Αληθινός, βορινός, βραδινός	Φτηνός, ελεεινός, ορεινός, σκοτεινός, ταπεινός, υγιεινός, φωτεινός
- ίσιμος	Νηστίσιμος, υπολογίσιμος	Από ρήματα σε –ώ : κατοικήσιμος, συζητήσιμος
- ίσιος	Αρνίσιος, βουνίσιος	Ετήσιος, γνήσιος, ημερήσιος  & εθνικά : Πελοποννήσιος, Μιλήσιος, Επτανήσιος
- ωπός	Αγριωπός, κιτρινωπός	-
- ωτός	Θολωτός, μεταξωτός	-

ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ

Α. Καταλήξεις ενεστώτα α΄ συζυγίας

Καταλήξεις	Θεωρία - Παραδείγματα	Εξαιρέσεις
- άβω	Ανάβω, ράβω, σκάβω	Παύω, απόλαυσα
- εύω	Παιδεύω, λατρεύω, ονειρεύομαι	Κλέβω, σέβομαι
- αίνω	Ζεσταίνω, μαθαίνω, φαίνομαι	Δένω, μένω, πλένω
- έρνω	Γέρνω, φέρνω	Παίρνω
- ιάζω	Αγκαλιάζω, βουλιάζω, βιάζομαι	Αδειάζω, μοιάζω, μονοιάζω, χρειάζομαι, νοιάζομαι
- ίζω	Αντικρίζω, χαιρετίζω, συλλογίζομαι	Αθροίζω, δανείζω, πήζω, πρήζω, αναβλύζω, γογγύζω, δακρύζω, κατακλύζω, κελαρύζω, συγχύζω, σφύζω
- λλω	Αναβάλλω, αναγγέλλω, ψάλλω	Θέλω, οφείλω, μέλει
- σσω	Αναπτύσσω, απαλλάσσω	Αρέσω
- ττω	Εισπράττω, πλήττω	Θέτω, κείτομαι
- ίνω	Δίνω, κλίνω, κρίνω	- ήνω : αφήνω, σβήνω, στήνω, ψήνω - είνω : κλείνω, τείνω - ύνω : γδύνω, λύνω, ντύνω, ξύνω, φτύνω, διευθύνω, ευκολύνω, μολύνω, χύνω, ξεδιαλύνω, οξύνω, ταχύνω, αμύνομαι
- ώνω	Απλώνω, κλειδώνω

Β. Καταλήξεις αορίστου

Καταλήξεις ενεστώτα	Καταλήξεις αορίστου	Ανώμαλοι αόριστοι
-ίζω	-ισα (σκουπίζω, σκούπισα) Εξαίρεση : όσα ρήματα έχουν διαφορετικό (ι) στον ενεστώτα (βλ. παραπ.) Π.χ. αθροίζω, άθροισα	Με η : πήγα, ανέβηκα, μπήκα, βρήκα, πήρα, ήπια, βγήκα, κατέβηκα, ήρθα Με ει : είδα, έμεινα, είπα, έστειλα, έσπειρα Με υ : έφυγα, έπλυνα, έσυρα, μέθυσα, μήνυσα
-ώ	-ησα (ρωτώ, ρώτησα) Εξαίρεση : μέθυσα
-ώ & -ίζω	-ισα (σκορπώ & σκορπίζω, σκόρπισα)

 

ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΜΕΤΟΧΩΝ & ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΩΝ

1. Επιρρήματα

-ω : εδώ, άνω, κάτω, γύρω, πίσω, έξω

-ως : αλλιώς, ακριβώς, αμέσως, ευτυχώς, όπως, πάντως, πώς, ως κ.ά.

-ος : (ε)φέτος, εμπρός, εξάπαντος, προπαντός

-ον : σχεδόν, τουλάχιστο(ν), τυχόν, μάλλον, πιθανόν

-η : ειδεμή, ακόμη, ήδη

-ης : καταγής, καταμεσής, επικεφαλής, επίσης, εξής

-ι : μαζί, πέρυσι, πάλι, έτσι

-ις : ολημερίς, οληνυχτίς, αποβραδίς, νωρίς, κοντολογίς, μόλις

-ια : βαριά, μακριά, νότια κ.ά.

-εια : βόρεια

-ει : εκεί, παμψηφεί

-υ : πολύ, αντίκρυ, (ανα)μεταξύ κ.ά.

 

 

 

2. Μετοχές

Καταλήξεις	Ανάλυση	Παραδείγματα
-οντας\-ώντας	Όταν το (ο) δεν τονίζεται (-οντας) είναι όμικρον, ενώ όταν τονίζεται είναι ω.	Λέγοντας (λέγω) Αγαπώντας (αγαπώ)
-μενος\-μμενος	Τα ρήματα α΄συζυγίας (όχι της β΄) που έχουν χαρακτήρα χειλικό σύμφωνο (π, β, φ, πτ), γράφονται στη μετοχή με 2μμ (εξαιρείται : ιδωμένος – βλέπω)	Γραμμένος (γράφω), αναμμένος (ανάβω) – Ντυμένος (ντύνω), αγαπημένος (αγαπώ)
-όμενος\-ωμένος	Όταν το (ο) τονίζεται (-όμενος) είναι όμικρον, ενώ όταν δεν τονίζεται είναι ω (εξαιρούνται μερικές μτχς λόγιων ρημάτων β΄συζυγίας : τιμώμενος – τιμώ, προσδοκώμενος – προσδοκώ, περισπώμενος)	Εργαζόμενος, εμπορευόμενος – Απλωμένος, πιωμένος
-ισμένος\-ημένος	Τα ρήματα της β΄συζυγίας έχουν μετοχή σε  –ημένος ή –ισμένος Τα ρήματα της α΄συζυγίας διατηρούν το (ι, υ, ει, οι) της παραλήγουσας και στις μετοχές τους (εξαιρούνται : αποθαρρύνω -αποθαρρημένος, επιβαρύνω – επιβαρημένος)	Αδικημένος, δυστυχισμένος – Χτισμένος (χτίζω), κλεισμένος (κλείνω), Δακρυσμένος (δακρύζω), αθροισμένος (αθροίζω)

ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ

1.  Ονόματα και επώνυμα: Βασίλειος, Αντιγόνη, Παπαναστασίου.

2.         Ονόματα αγίων:  Άγιος Νικόλαος, Αγία Αικατερίνη, Αϊ-Λιας.

3.         Ονόματα ζώων: Αζόρ,  Ίρμα,  'Αργος, Βουκεφάλας.

4.         Ονόματα πραγμάτων (πλοίων κτλ.): Σάμαινα, Αβέρωφ, Έλλη.

5.         Ονόματα γεωγραφικών όρων (τοπωνύμια):
α.Ήπειροι: Ευρώπη, Ασία, Αμερική.

β. Κράτη:      Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία.

γ. Νησιά:       Κρήτη, Σάμος, Κέρκυρα.

δ. Νομοί:       Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας.

ε. Τοποθεσίες: Θερμοπύλες, Κωπαΐδα, Ζαγόρι.

στ. Πόλεις και χωριά: Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Ψυχρό, Καλλιθέα.

ζ. Δρόμοι και πλατείες: Σταδίου, Συγγρού, Συντάγματος.

η. Βουνά και ποτάμια:  Όλυμπος, Πίνδος, Αχελώος, Μόρνος.

θ. Λίμνες: Τριχωνίδα, Μεγάλη Πρέσπα, Βόλβη.

ι. Ωκεανοί και θάλασσες: Ατλαντικός, Μεσόγειος.

ια. Πέλαγα και κόλποι: Αιγαίο, Ιόνιο, Σαρωνικός, Ευβοϊκός.

ιβ. Χερσόνησοι και ακρωτήρια: Βαλκανική, Σούνιο.

6. Τα εθνικά (κάτοικοι):  Έλληνας, Γερμανίδα, Κρητικός
(όχι τα επίθετα π.χ. ελληνικό, γαλλικός, κρητικά).

7. Οι μήνες: Ιανουάριος, Γενάρης, Οκτώβριος, Νοέμβρης
(όχι τα επίθετα π.χ. απριλιάτικο, αυγουστιάτικο -

όχι οι εποχές π.χ. άνοιξη, καλοκαίρι κτλ.).

8.  Οι μέρες: Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη.

(όχι τα επίθετα π.χ. κυριακάτικα, σαββατιάτικα ή σαββατόβραδο).

9.  Οι γιορτές: Πάσχα, Χριστούγεννα, Δεκαπενταύγουστος, Πρωτομαγιά
(όχι τα επίθετα π.χ. πασχαλινό, χριστουγεννιάτικο).

10. Οι τίτλοι βιβλίων, περιοδικών, εφημερίδων: Οδύσσεια, Καινή Διαθή­
κη, Γραμματική, Ιατρικά Νέα, Βραδυνή, Αυριανή.

11. Ονόματα έργων τέχνης: Παρθενώνας, Το Κρυφό Σχολειό.

12. Υπηρεσίες - Ιδρύματα - Επιχειρήσεις - Οργανισμοί:

π.χ. Υπουργείο Παιδείας, Εθνικό  Ίδρυμα Ερευνών, ΔΕΗ, ΟΤΕ.

13. Οι τιμητικοί τίτλοι: Εξοχότατος, Σεβασμιότατος.

14. Οι λέξεις: Θεός¹, Άγιο Πνεύμα, Παναγία και τα συνώνυμα τους: Μεγαλοδύναμος, Παντοκράτορας, Κύριος, Θεοτόκος, Μεγαλόχαρη.

15. Λέξεις που εκφράζουν έννοιες που θέλουμε να προσωποποιήσου­με.

π.χ. το Κράτος, η Εκκλησία, το Δίκαιο, η Τέχνη, η Δόξα.

16.  Κάθε λέξη που θέλουμε να την ξεχωρίσουμε (π.χ. ένα ιστορικό γεγο­νός).

π.χ. το Εικοσιένα, το Σαράντα, η Εικονομαχία, οι Σταυροφορίες, ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση, η Εθνική Αντίσταση.

17.  Τα ονόματα των αθλητικών ομάδων: Παναθηναϊκός.

 

Γράφονται με μικρό γράμμα στην αρχή

1. Όλα τα επίθετα που αναφέραμε παραπάνω & τα ονόματα των επο­χών.

2.     Τα σχολικά μαθήματα: π.χ. ιστορία, θρησκευτικά, γραμματική.

3.   Τα ονόματα των θρησκειών καθώς και τα επίθετα που σημαίνουν οπαδούς θρησκειών: π.χ. χριστιανισμός, ιουδαϊσμός, μωαμε­-
θανισμός, βουδισμός - χριστιανός, μωαμεθανός, βουδιστής.

1. Με μικρό οι ειδωλολατρικοί θεοί (π.χ. Το ιερό του θεού Απόλλωνα).

ΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΠΑΡΟΞΥΤΟΝΩΝ ΣΕ -ος & -ο

Των προπαροξύτονων ουσιαστικών αρσενικών και θηλυ­κών σε -ος ο τόνος κατεβαίνει στην παραλήγουσα στη γενική του ενικού και του πληθυντικού και στην αιτιατική του πλη­θυντικού:

Ο κίνδυνος-τον κινδύνου-των κινδύνων-τους κινδύνους, η πρόσοδος-της προσόδου-των προσόδων-τις προσόδους, ο αντίδικος-του αντιδίκου-των αντιδίκων-τους αντιδίκους.

Τα προπαροξύτονα ουδέτερα  σε –ο κατεβάζουν τον τόνο στη γε­νική ενικού και πληθυντικού:

Το άσυλο-του ασύλου-των ασύλων, το άτομο-του ατόμου-των ατόμων, το πανεπιστήμιο-του πανεπιστημίου-των πανεπι­στημίων.

Κρατούν τον τόνο στην προπαραλήγουσα όλες οι λαϊκές λέξεις και οι σύνθετες πολυσύλλαβες:

Το λάστιχο-του λάστιχου-των λάστιχων, το φλάουτο-του φλάουτου-των φλάουτων, ο αμμόλοφος- του αμμόλοφου- των αμμόλοφων- τους αμμόλοφους, ο ανεμόμυλος-του ανεμόμυλου-των ανεμόμυλων-τους ανεμόμυλους, ο βοσκότοπος-του βοσκότοπου-των βοσκότοπων-τους βοσκότοπους, ο μεσότοιχος-του μεσότοιχου-των μεσότοιχων-τους μεσότοιχους, το χαμόσπιτο-του χαμόσπιτου-των χαμόσπιτων, το τριαντάφυλλο-του τριαντάφυλλου-των τριαντάφυλλων.

Κρατούν επίσης τον τόνο στην προπαραλήγουσα τα κύρια ονόματα προσώπων, τα οικογενειακά και πολλά τοπωνύμια, ιδίως σύνθετα. Μόνο τα ονόματα των αγίων και τα ιστορικά πρόσωπα της αρχαίας γενικά εποχής  κατεβάζουν τον τόνο στη γενική:

Του Αλέξανδρου, του Ανδρόνικου, του Τηλέμαχου, του Απόστολου, του Γιαννόπουλου, του Διαμαντόπουλου, του Γοργοπόταμου, του Πλατύκαμπου, του Ασπρόπυργου, του Λι­τόχωρου.

Αλλά : Η γιορτή του Αγίου Νικολάου, ο τάφος του Φιλίππου, το κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Τα επίθετα και οι επιθετικές μετοχές του παθητικού ενε­στώτα δεν κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα, εκτός αν λαμβάνονται ως ουσιαστικά:

Σκέψεις ανόητου παιδιού, νοοτροπία ανώριμων ανθρώ­πων, η ώρα των επίσημων ακροάσεων, τα προβλήματα των ανήλικων εργαζόμενων κοριτσιών, η πολιτική των ισχυρότε­ρων κρατών.

Αλλά: Οι θέσεις των επισήμων, η προστασία των ανηλί­κων, οι συντάξεις των αναπήρων, η γοητεία τον αγνώστου, το δίκαιο του ισχυρότερου.

Έτσι: Οι ανάγκες των άπορων οικογενειών, ο έρανος για τους απόρους της ενορίας, το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, η λογοδοσία του απερχόμενου συμβουλίου, οι μισθοί των εργαζομένων, πίνακας περιεχομένων.

Διευκρίνιση

Η διάκριση των ουσιαστικών σε λόγια και λαϊκά δεν είναι πάντα εύκολη. Ως λαϊκά μπορούμε να θεωρούμε τις νεότερες λέξεις, που δεν έχουν όμως λόγια ρίζα, (π.χ. πεζόδρομος, ενώ το παιδίατρος έχει λόγια ρίζα <ιατρός), τις σύνθετες πολυσύλλαβες λέξεις, καθώς και τα κύρια ονόματα (βαφτιστικά, οικογενειακά, τοπωνύμια).

Αν και πάλι δεν μπορέσουμε να κάνουμε τη διάκριση, το επόμενο που πρέπει να σκεφτούμε, με οδηγό το γλωσσικό μας αίσθημα, είναι να βρούμε πού τονίζεται η γενική του πληθυντικού, αφού εντάξουμε τη λέξη μέσα σε μια πρόταση. Αν μετακινείται ο τόνος, το ουσιαστικό είναι λόγιο, αν όχι, τότε είναι λαϊκό.

Για παράδειγμα ας πάρουμε τη λέξη συνάδελφος. Είναι σύνθετη και πολυσύλλαβη λέξη. Φαίνεται να είναι λαϊκό. Για να είμαστε σίγουροι ας δούμε πώς λειτουργεί μέσα σε μία φράση: Ο πατέρας μου ενδιαφέρε­ται για τα θέματα των συναδέλφων του. Βλέπουμε ότι ο τόνος μετακι­νείται. Επομένως είναι λόγιο ουσιαστικό.

ΔΙΑΦΟΡΑ

Π ε ρ ι π τ ώ σ ε ι ς	Α ν α λ υ τ ι κ ά
Μέσα, μεσ’, μες	Το επίρρημα μέσα παθαίνει έκθλιψη και γίνεται μεσ’, όταν η λέξη  που ακολουθεί αρχίζει από φωνήεν. Όταν όμως η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από σίγμα (σ), το μέσα παθαίνει αποκοπή, γράφεται με σίγμα τελικό (ς) και χάνει τον τόνο του. Π.χ. μέσ’ από θάμνους, μες στη θάλασσα
Δυσ-, δι(σ)-	Όταν το α’ συνθετικό της λέξης σημαίνει «δύσκολα, άσχημα», γράφεται με υ. Όταν πάλι σημαίνει δύο πράγματα, γράφεται με ι, εκτός αν μετά το δυ- ακολουθεί φωνήεν πλην ω.   Π.χ. δυσνόητο, δυσφημώ, δύστυχο – δίστιχο, δίκυκλο, δυάδα, δίωρο
Πολύ - πολλή	Το πολύ είναι επίρρημα και μπαίνει μπροστά από ρήμα ή επίθετα. Το πολλή είναι θηλυκό επίθετο και μπαίνει μπροστά από θηλυκά ουσιαστικά. Π.χ. πολύ ζεστή, πολύ όμορφη – πολλή ζέστη, πολλή ομορφιά
Μισός, μισή, μισό	Το επίθετο μισός, μισή, μισό, όταν είναι σύνθετο με αριθμητικό, γίνεται –μισι(η), έπειτα από φωνήεν (δυό μισι) και –ήμισι έπειτα από σύμφωνο (τρεισ ήμισι). Γράφεται στη λήγουσα με η μόνο όταν το α’ συνθετικό  είναι το αρσενικό ένας ή το θηλυκό μία. Όταν είναι α’ συνθετικό οποιοδήποτε άλλο αριθμητικό, σ’ οποιοδήποτε γένος, γράφεται με ι. Π.χ. ο ενάμισης χρόνος, η μιάμιση ώρα – το ενάμισι μήλο, τεσσερισήμισι μέρες, εξίμισι ώρες.
Όνομα	Η λέξη όνομα, ως β' συνθετικό, όταν γίνεται -ωνυμ... γράφεται με ω και υ. π.χ. επώνυμο, ανώνυμος, συνώνυμο, ομώνυμα, ετερώνυμα, αντωνυ­μία, πολυώνυμα, περιώνυμος ενώ: παρονομαστής, κατονομάζω, μετονομάζω.
Γη	Η λέξη γη ως β’ συνθετικό γράφεται με ει : π.χ. υπόγειο, ισόγειο, ανώγειο, υδρόγειος, Μεσόγειος, προσγείω­ση, απογείωση, περίγειο, απόγειο, επίγειος. Εξαιρούνται: εξωγήινος, καταγής
Οδύνη, όλεθρος, ομαλός, όροφος, ορύσσω, όφελος	Οι λέξεις αυτές όταν είναι β' συνθετικό, γράφονται με ω. π. χ. ανώδυνος, πανωλεθρία, ανώμαλος, διώροφος, πολυώροφο, δι­ώρυγα, μεταλλωρυχείο, ανώφελο.
Λατρεία, πορεία	Οι λέξεις αυτές, όταν είναι β’ συνθετικό, γράφονται με ι, επειδή είναι παρασύνθετα και γίνονται από σύνθετα. Π.χ. ειδωλολατρία (ειδωλολάτρης), αεροπορία (αεροπόρος), πεζοπορία (πεζοπόρος)
Εννιά	Το εννιά και το εννέα γράφονται με 2νν, ενώ το ένατος και το ενενήντα με 1ν. Κάθε αριθμητικό που περιέχει ολόκληρο το εννιά –εννέα (παράγωγο ή σύνθετο) γράφεται με 2νν. Π.χ. εννιακόσια, δεκαεννιά, δεκαεννέα.
Συγκριτικός	Σωστό : πιο ωραίος ή ωραιότερος Λάθος : πιο ωραιότερος

Το τελικό ν

Λέξεις που άλλοτε διατηρούν & άλλοτε χάνουν το τελικό ν : Το(ν), τη(ν) (άρθρο) δε(ν), μη(ν), ένα(ν), κανένα(ν), καθένα(ν), αυτή(ν), τη(ν) (αντωνυμία) Σημείωση : τα «τον, την» είναι άρθρα μπροστά από πτωτικό και αντωνυμίες μπροστά από ρήματα. Το «τον» ως αντωνυμία διατηρεί πάντα το τελικό ν. Π.χ. τον είδα, τη βρήκα (αντωνυμίες) – τον καπετάνιο, τη βάρκα (άρθρα) Διατηρείται το τελικό ν, όταν η λέξη αρχίζει από : -          φωνήεν -          ψ, ξ (ψάξε) -          κ, π, τ (κάποτε) -          μπ, ντ, γκ, τζ, τσ π.χ. την αδερφή, έναν κύριο, δεν ξέρω – αλλά : τη γυναίκα, μη φεύγεις, ένα λόγο

Λέξεις που μπερδεύονται

Πιο (μπαίνει μπροστά από επίθετα, επιρρήματα) – ποιο (ερωτηματική αντωνυμία) Πια (μπαίνει μετά από ρήμα) – ποια (ερωτηματική αντωνυμία) Ό,τι (=οτιδήποτε, αυτό που) – ότι (=πως) Πώς (= με ποιο τρόπο) – πως (=ότι) Πού (=σε ποιο μέρος;) – που (=ο οποίος, οι οποίοι…) Τον (αντωνυμία, μπαίνει μπροστά από ρήματα) – το(ν)(άρθρο, μπαίνει μπροστά από ουσιαστικά, επίθετα) Της (γενική ενικού) – τις (αιτιατική πληθυντικού) Η (ονομαστική ενικού) – ή (=είτε) – οι (ονομαστική πληθυντικού)

 

ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ

Κόμμα (από το κόβω, γιατί κόβει την πρόταση)

Κόμμα βάζουμε : 1. Μέσα στην ίδια πρόταση όταν έχουμε όμοιους όρους ασύνδετους, όπως ουσιαστικά επίθετα, ρήματα. π.χ. Ψώνισε μήλα, αχλάδια, χόρτα. – Έκλαψε, φώναξε, πόνεσε. 2. Όταν έχουμε κλητική ή παρένθετη προσφώνηση. π.χ. Μέριασε, βράχε, να διαβώ – Αυτό, νομίζω, ήταν το λάθος 3. Όταν η πρόταση αρχίζει με ένα μόριο ή επίρρημα. Π.χ. Ναι, θα έρθω. – Καλά, θα σου τηλεφωνήσω. 4. Όταν έχουμε παράθεση ή επεξήγηση. Π.χ. Η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς … - Η θεά της ομορφιάς, η Αφροδίτη… 5. Χωρίζουμε με κόμμα τα λόγια αυτού που γράφει από τα λόγια αυτού που μιλεί. Π.χ. Εγώ, τους είπε ο Παπαφλέσσας, δεν ήρθα… 6. Όταν δύο προτάσεις (όχι όροι) συνδέονται αντιθετικά (αλλά, μα, όμως, ενώ, παρά)  π.χ. Ήταν λίγοι, αλλά ήταν γενναίοι (σύνδεση προτάσεων) – Ήταν λίγοι αλλά γενναίοι (σύνδεση όρων) 7. Χωρίζουμε με κόμμα τις δευτερεύουσες από τις κύριες προτάσεις : α) τις αιτιολογικές (αρχίζουν με : γιατί, επειδή, αφού) β) τις τελικές (μόνο όταν αρχίζουν με το «για να», όταν αρχίζουν με το «να» δε βάζουμε κόμμα) γ) τις εναντιωματικές  (αρχίζουν με : αν και, και αν) δ) τις υποθετικές (αρχίζουν με : αν, εάν, εφόσον) ε) τις χρονικές (αρχίζουν με : όταν, αφού, πριν, καθώς μόλις, προτού, ώσπου, όποτε, ενώ) στ) τις αναφορικές (αρχίζουν με : που, όποιος, όσος, ο οποίος, ό,τι – όπου, όπως, όσο, καθώς, οπουδήποτε, οποτεδήποτε) ζ) τις συμπερασματικές (αρχίζουν με : ώστε) Δε χωρίζουμε με κόμμα τις ακόλουθες προτάσεις, εκτός αν χρησιμοποιούνται ως επεξήγηση : Α) τις ειδικές προτάσεις (αρχίζουν με : ότι, πως, που) Β) τις ενδοιαστικές (αρχίζουν με : μη(ν), μήπως) Γ) τις πλάγιες ερωτηματικές (αρχίζουν με : τι, ποιος, πόσος, πού, πώς, πότε κ.α.) Π.χ. Η κοπέλα λυπόταν, γιατί ήταν άσχημη. – Όσο νύχτωνε, τόσο έλαμπε η φωτιά – Νομίζω ότι κάνεις λάθος – Μας ρώτησε ποιοι είμαστε – Μας ρώτησε αυτό μόνο, ποιοι είμαστε.

Διαλυτικά (¨)

Μπαίνουν πάνω στα ϊ, Ϊ, ϋ, Ϋ (αϊ, εϊ, οϊ, υϊ, οϋ, αϋ, εϋ) και διαλύουν φωνήεντα ή συνδυασμούς. Όταν όμως τονίζεται το πρώτο γράμμα στα δίψηφα φωνήεντα ή τους συνδυασμούς, δε χρειάζονται τα διαλυτικά. Στα κεφαλαία γράμματα μπαίνουν πάντα διαλυτικά. Π.χ. αϊτός, ξεϋφαίνω – Μάιος, κορόιδο – ΜΑΪΟΣ, ΚΟΡΟΪΔΟ

Ενωτικό (-)

Ενώνει τα περισσότερα προτακτικά με τις λέξεις που συνοδεύουν. Προτακτικά είναι οι παρακάτω 12 άκλιτες λέξεις: Α) Αϊ-, Αγια-, γρια-, γερο-, μαστρο-, θεια-, κυρα-, παπα-, μπαρμπα- : δεν τονίζονται και παίρνουν ενωτικό. Β) καπετάν, κυρ, πάτερ : τονίζονται (εκτός από το κυρ) και δεν παίρνουν ενωτικό. Βάζουμε ακόμα ενωτικό : 1. Ανάμεσα στα ονόματα πόλεων που τις συνδέουμε. π.χ. εθνική οδός Αθηνών – Λαμίας 2. Ανάμεσα στα δύο επώνυμα μας ή στα επώνυμα συνεταίρων. Π.χ. Μαρία Χαιρέτη – Πόθου, Βλαχάκης – Πετράκης 3. Ανάμεσα στις δύο ιδιότητες κάποιου. Π.χ. Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Εισαγωγές – Εξαγωγές 4. Ανάμεσα σε ώρες ή την ημερομηνία. Π.χ. Δέχεται 9 – 12, 21- 6 – 2003 5. Ανάμεσα σε λέξεις που η μια συμπληρώνει το νόημα της άλλης. Π.χ. πόλεις – κράτη, λέξεις- κλειδιά Αντίθετα δε βάζουμε ενωτικό ανάμεσα σε δύο ίδιες λέξεις. Π.χ. σιγά σιγά, γύρω γύρω

ΡΗΜΑΤΑ

Ρήματα σε -λλω

Τα ρήματα που τελειώνουν σε –λλω γράφονται με 2λλ (εξαιρούνται τα : θέλω, μέλει, οφείλω). Με 2λλ γράφονται όταν αυτό που φανερώνει το ρήμα γίνεται : πάντα, συνέχεια, συνήθως, όλο, δηλ. στον ενεστώτα, τον παρατατικό και τον εξακολουθητικό μέλλοντα. Με 1λ γράφονται όταν αυτό γίνεται : μία φορά, χωρίς συνέχεια, δηλ. σ’όλους τους υπόλοιπους χρόνους καθώς και στα παράγωγα ουσιαστικά και επίθετα (εξαιρούνται οι λέξεις : ο μέλλοντας, το μέλλον, το περιβάλλον και το ρήμα κολλώ) : Ενεστώτας : συμβάλλω - κολλώ Παρατατικός : συνέβαλλα – κολλούσα Εξακολ. Μελλ. : θα συμβάλλω – θα κολλώ Αόριστος : συνέβαλα - κόλλησα Στιγμ. Μελλ. : θα συμβάλω – θα κολλήσω Παρακείμενος : έχω συμβάλει – έχω κολλήσει Υπερσυντέλικος : είχα συμβάλει – είχα κολλήσει Συντελεσμένος μέλλ. : θα έχω συμβάλει – θα έχω κολλήσει Ρήμα : Ουσιαστικό : Επίθετο : ανατέλλω ανατολή ανατολικός συμβάλλω συμβολή συμβολικός κολλώ κόλλα κολλητικός

Αύξηση

Τα ρήματα της α΄συζυγίας, που αρχίζουν από σύμφωνο και είναι δισύλλαβα, στον παρατατικό και στον αόριστο οριστικής παίρνουν ένα ε μπροστά από το θέμα (αύξηση). Μερικά ρήματα παίρνουν αύξηση η- ή ει- αντί ε-. Π.χ. λύνω, έ-λυνα, έ-λυσα – πίνω, έ-πινα, ή-πια – βλέπω, έ-βλεπα, είδα – θέλω, ήθελα. Η αύξηση (έ- ή ή-) μένει όταν τονίζεται, ενώ χάνεται όταν δεν τονίζεται. Π.χ. έλυνα, έλυνες – λύναμε, λύνατε Όσα ρήματα αρχίζουν από φωνήεν ή δίψηφο φωνήεν δεν παίρνουν αύξηση, αλλά κρατούν το φωνήεν ή το δίψηφο σε όλους τους χρόνους. Εξαιρούνται τα ρήματα έχω-είχα, έρχομαι-ήρθα, είμαι-ήμουν. ΠΡΟΣΟΧΗ : Η προστακτική δε δέχεται αύξηση. π.χ. Αυτός υπέγραψε. Υπόγραψε και συ τώρα ! Εσωτερική αύξηση Μερικά σύνθετα ρήματα παίρνουν την αύξηση ανάμεσα στα δύο συνθετικά, στην αρχή του β΄συνθετικού (εσωτερική αύξηση). Δύο κατηγορίες σύνθετων ρημάτων παίρνουν εσωτερική αύξηση : Α) σύνθετα με α΄συνθετικό επίρρημα (πολύ, πάρα, καλά, κακά κ.α.) Β) λόγια ρήματα σύνθετα με πρόθεση Π.χ. πολυέβλεπα, παραήθελε, καλοέβλεπε – επέβαλλε, διέφυγε, συνέβαλαν, συνέβη Και η εσωτερική αύξηση διατηρείται μόνο όταν είναι τονισμένη. Π.χ. εξέφραζα, εξέφρασε – αλλά : εκφράζαμε, εκφράζονταν

To ρήμα δίνω	Το ρήμα δίνω, που στην αρχαία γλώσσα (δίδωμι) είχε δύο θέματα, το ισχυρό δω- και το ασθενές δο-, διατηρεί και στη δημοτική αυτά τα δύο θέματα. Έτσι στην ενεργητική γράφεται με ω (έδωσα), ενώ στην παθητική γράφεται με ο (δόθηκα). Τα ουσιαστικά και επίθετα που παράγονται από το ρήμα δίνω γράφονται επίσης με ο (εξαιρείται το δωσίλογος). Τέλος το ρήμα δίνω ως απλό έχει χαρακτήρα ν και ως σύνθετο χαρακτήρα δ (όπως στα αρχαία, π.χ. αποδίδω, εκδίδω). Π.χ. Ρήματα : έδωσα – δόθηκα, θα δώσω – θα δοθώ, έχω δώσει – έχω δοθεί, εκδώσει - εκδοθεί , ονόματα : δόση, αιμοδότης, αντίδοτο, προδότης, αποδοτικός
Το ρήμα  λείπω	Το ρήμα λείπω γράφεται σ΄όλους τους χρόνους με ει, όχι όμως και σ’ όλα τα παράγωγα ουσιαστικά και επίθετά του. Π.χ. λείπω, έλειψα, έχω λείψει, λειψανδρία, λειψυδρία, ελλειπτικός, ανεξάλλειπτος, έλλειψη, έκλειψη, εγκατάλειψη, έλλειμμα, υπόλειμμα Αλλά : Α) όσα παράγωγα σχηματίζονται από το θέμα του ενεστώτα λειπ- παθαίνουν ετεροίωση και γράφονται με οι (π.χ. κατά τα λοιπά, τα κατάλοιπα, ο υπόλοιπος) Β) το επίθετο ελλιπής, -ής, -ές και το επίρρημα ανελλιπώς γράφονται με ι γιατί σχηματίζονται από το θέμα του αορίστου β΄ του ρήματος της αρχαίας γλώσσας (έ-λιπ-ον) Γ) Τα σύνθετα με α΄συνθετικό αυτή τη λέξη σχηματίζονται συνήθως από το αρχαίο θέμα λιπ- (π.χ. λιποτάκτης, λιποθυμία, λιπόσαρκος) και σπανιότερα από το θέμα λειπ- (π.χ. λειψανδρία, λειψυδρία). Ενώ τα σύνθετα με α΄συνθετικό προθέσεις και μόρια έχουν θέμα λειπ- (π.χ. διάλειμμα, παράλειψη)
Τα ρήματα  αλείφω &  αμείβω	Τα ρήματα αλείφω & αμείβω γράφονται με ει σ΄όλους τους χρόνους, όχι όμως και τα παράγωγα ονόματά τους : Α) όσα παράγωγα σχηματίζονται από το θέμα του ενεστώτα (αλειφ-, αμειβ-) παθαίνουν ετεροίωση και γράφονται με οι (π.χ. αλοιφή, απαλοιφή, αμοιβή, ανταμοιβή) Β) τα ονόματα η επάλειψη, η απάλειψη, η αντάμειψη σχηματίζονται από το θέμα του αορίστου (αλειψ-, αμειψ-) και γράφονται με ει & Γ) τα ουδέτερα το άλειμμα και τα πασαλείμματα σχηματίζονται από το θέμα του ενεστώτα αλειφ- με αφομοίωση του φ σε μ.
Το βοηθητικό ρήμα είμαι	Ενεστώτας Παρατατικ. Μέλλοντας Οριστική Υποτακτική Μετοχή Οριστική Οριστική είμαι να είμαι ήμουν θα είμαι είσαι να είσαι ήσουν θα είσαι είναι να είναι όντας ήταν θα είναι είμαστε να είμαστε ήμαστε θα είμαστε είστε να είστε ήσαστε θα είστε είναι να είναι ήταν θα είναι Προσοχή : Φέτος είμαστε στο λύκειο. Πέρυσι ήμαστε στο γυμνάσιο.

Καταλήξεις ρημάτων	Ενεργητική φωνή (-ω\-ώ) : καταλήξεις σε ε και ει (π.χ. γύρισε, γυρίζει) Παθητική φωνή (-μαι) : Εγώ, εσύ , αυτός …………….. με αι (π.χ. φαίνομαι, φαίνεσαι, φαίνεται) Εμείς, εσείς ………………….. με ε (π.χ. φαινόμαστε, φαίνεστε) Αυτοί ………………………… με αι (π.χ. φαίνονται)
Συζυγίες ρημάτων	Τα ρήματα , ανάλογα με την κατάληξη στο α΄ενικό πρόσωπο ενεστώτα  οριστικής, κατατάσσονται σε δύο συζυγίες : α΄τάξη : -ω\-ομαι (π.χ. δένω, δένομαι) β΄τάξη : -ώ\-ιέμαι ή –ούμαι (π.χ. αγαπώ, αγαπιέμαι – λυπούμαι)

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

αρ. = αριθμός                                             βλ. = βλέπε γραμμ. = γραμμάριο Δδα ή δ. = δεσποινίδα δηλ. = δηλαδή δρχ. = δραχμές εκ. = εκατοστά κ. = κιλά κ.ά. = και άλλα Κ.Δ. = Καινή Διαθήκη κ.κ. = κύριοι ή κυρίες Κος, Κα = Κύριος, Κυρία κ.ο.κ. =και ούτω καθεξής κλπ. = και τα λοιπά κ.τ.ό. = και τα όμοια κ.μ. = κυβικά μέτρα λ.χ. = λόγου χάρη μ. = μέτρα π.μ. = πριν από το μεσημέρι μ.μ = μετά από το μεσημέρι

π.Χ. = προ Χριστού μ.Χ. = μετά Χριστόν Π.Δ. = Παλαιά Διαθήκη π.χ. = παραδείγματος χάρη σελ. = σελίδα σημ. = σημείο στρ. = στρέμμα Σία = Συντροφιά σχ. = σχήμα τετρ. = τετράγωνο τον. = τόνος τ.μ. = τετραγωνικά μέτρα Υ.Γ. = Υστερό – γραφο χγρ. = χιλιόγραμμα (κιλά) χιλ. = χιλιάδες χ.μ. = χιλιόμετρα ΒΑ = Βορειοανατολικά ΒΔ = Βορειοδυτικά ΝΑ = Νοτιοανατολικά ΝΔ = Νοτιοδυτικά

ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ

1. Η πρόθεση σε (σ’) με τη γενική και την αιτιατική του άρθρου. Γράφεται όμως χωριστά και με απόστροφο η αντωνυμία σου.

π.χ. στου φίλου μου, στον αφρό – αλλά : σ’ το έστειλα, σ’ το δίνω

      2. Τα άκλιτα :

απαρχής απεναντίας απευθείας άραγε αφενός αφετέρου αφότου δεκατρία δεκατέσσερα δεκαπέντε δεκαέξι δεκαεφτά δεκαοχτώ δεκαεννιά διαμιάς ειδάλλως ειδεμή έκτοτε ενγένει ενμέρει

ενόσω εντάξει εντούτοις εντωμεταξύ εξαιτίας εξάλλου εξαρχής εξίσου επικεφαλής επιμέρους  επιπλέον επιτέλους επιτόπου εφάπαξ εφόσον καθαυτό καθεαυτή καθένας –μιά –α καθεξής καθετί

καθόσον καθότι καλημέρα καληνύχτα καλησπέρα καληώρα καλωσορίζω καταγής κατεξοχήν κατευθείαν κατιτί κιόλας μεμιάς μολαταύτα μόλο (που) μολονότι ολημέρα οληνύχτα ολοένα ολωσδιόλου

οποιοδήποτε οποιοσδήποτε οποιαδήποτε οπουδήποτε οπωσδήποτε οσοσδήποτε οσηδήποτε οσοδήποτε παραταύτα παρόλη –ο παρότι προπαντός προπάντων υπόψη ωστόσο

ΜΝΗΜΟΤΕΧΝΙΚΑ

αλείφω απαλείφω εξάλειψη, η αμείβω αλίμονο αλήτης, ο αμάρτησα αμβλεία, η (= γωνία) άμεσα άμιλλα, η αηδόνι, το αντίκρυ - αντικρίζω αστείο, το βίος, ο - βιολογία, η βορράς, ο - βόρειος, ο βράδυ, το βρίσκω (ενεστώτας) γένια, τα γεννήτρια, η γινόμενο, το γραμμένος, ο δειλινό, το δειλία, η (ο δειλός) δεινά, τα επέτειος, η επιβατηγό, το - επιβατικό, το εργασία, η ευκαιρία, η εστιατόριο, το Ηλίας, ο θάρρος, το καιρός, ο καμένος, ο καντήλι, το καπέλο, το κατάληψη, η (καταλαμβάνω) κεραμίδι, το κήρυκας, ο κιμάς, ο κοινοτικός, ο (κοινότητα) κόκκος, ο κομοδίνο, το

αλοιφή, η (η επάλειψη, η εξάλειψη) απαλοιφή, η (των παρονομαστών) ανάληψη, η (= αναλαμβάνω) αμοιβή, η (η αντάμειψη) αλλιώς αλιτήριος, ο άρτυσα (αρτύθηκα) αμβλυγώνιο, το (= τρίγωνο) έμμεσα άμυνα, η κελαηδώ αντικρινός, ο (επίθετο) γελοίο, το βίωμα, το βοριάς, ο βραδινός, ο (επίθετο) βρήκα - να βρείτε (αόριστος) γενειάδα, η γενέτειρα, η γίνωμα, το (= ωρίμανση) υπογραφόμενος, ο δηλητήριο, το δουλεία, η (δουλεύω) επιδείνωση, η επαιτεία, η φορτηγό, το δουλειά, η ευχέρεια, η μαγειρείο, το Ηλείας (ο νομός) θέρος, το ακέραιος, ο κομμένος, ο μαντίλι, το κύπελλο, το εγκατάλειψη, η (εγκαταλείπω) κρεμμύδι, το κυνηγός, ο (κύων+αγός = οδηγός) κύμα, το κοινωνικός, ο (κοινωνία) κουκί, το κωμωδία, η

λιποθυμώ μαγεύτηκα (ρήμα) μάνα, η μακρινός, ο (επίθετο) μείγμα - μεικτός - μείξη μετάνοια, η νεότερος, ο νοιάζομαι - έγνοια ξίδι, το ξύνω, ξύστρα, η ομαλός, ο ονειροπολώ, αναπολώ, περιπολώ, οξεία, η (= γωνία) οξυγόνο, το όρη, τα ορεινά, τα όριο, το οφείλω όφελος, το - οφέλη, τα πανηγύρι, το περήφανος, ο πρόσωπο, το σελήνη, η σήραγγα, η σιντριβάνι, το σταφίδα, η στιφάδο, το σύμπνοια, η (πνοή-πνοιά) συνδυασμός, ο σύννεφα, τα τριαντάφυλλο, το υπολείπομαι φωτεινός, ο - σκοτεινός, ο χέρι, το χρειάζομαι χερσόνησος (Μεγαλόνησος, Επτάνησα, Δωδεκάνησα)

λύπη, η μαγευτικά (επίρρημα) μάννα, το ξεμάκρυνα (αόριστος) μιγάδας - συμμιγής μετανιώνω νεωτερίζω - νεωτερισμοί νιώθω γλυκάδι, το σβήνω - σβηστήρι, το ανώμαλος, ο παντοπώλης, ο οξυγώνιο, το (= τρίγωνο) οξείδιο, το ορειβασία, η πεδινά, τα περιθώριο, το ωφελώ ωφέλεια, η γύρη, η περίφημος, ο μέτωπο, το σέλινο, το σύριγγα, η (ιατρ. εργαλείο) συντριβή, η σταφύλια, τα στυφό, το συμπόνια, η (πόνος) ενδοιασμός, ο σύνορα, τα γαρίφαλο, το υπόλοιπο, το φετινός, ο μαχαίρι, το χρησιμοποιώ Πελοπόννησος, Αλόννησος.

ΟΜΩΝΥΜΑ ή ΟΜΟΗΧΑ

(Έχουν την ίδια προφορά αλλά διαφορετική σημασία)

αρειανοί, οι (= οι οπαδοί του Αρείου) αριανοί, οι (= της άριας φυλής)
γεια, η (= η υγεία)                        για (= πρόθεση)

γλείφω (    με τη γλώσσα)             γλύφω (- σκαλίζω το μάρμαρο)

Γάλλος, ο (= από τη Γαλλία)  γάλος, ο (= η γαλοπούλα)

δανικό, το (= από τη Δανία)         δανεικό, το (= το δανεισμένο)

διάλειμμα, το (= διακοπή)             διάλυμα, το (= υγρό)

δίστιχο, το (= δύο στίχοι)             δύστυχο, το (= το κακότυχο)

έγγειος, εγγειοβελτιωτικά (αναφέ-    έγκυος, η (= γκαστρωμένη)

ρεται στη γη)

έκκληση, η (= διαμαρτυρία, παρά-    έκλυση, η (- η ηθική χαλάρωση)

κληση)

εξάρτηση, η (= η σχέση)               εξάρτυση, η (=ατομικά είδη στρα-

τιώτη)

Επιφάνια-Θεοφάνια, τα                επιφάνεια, η (= επίπεδο)

εύφορος, ο (= καρπερός)              έφορος, ο (= ο επόπτης)

Εφορεία, η (= Εφορεία αρχαιοτ.)  Εφορία, η (= οικονομική)

εφορεύω                                            εφορώ

ήτα, το (= το γράμμα)                   ήττα, η (= το αντίθετο της νίκης)

θήρα, η (= το κυνήγι)                   θύρα, η (= η πόρτα)

ιός, ο (= το αίτιο αρρώστιας)        υιός, ο (= ο γιος)

κάλος, ο                                       κάλλος, το (- η ομορφιά)

κήλη, η (=εξόγκωμα στην κοιλιά)   κοίλη, η (= επιφάνεια)
κήτος, το (= μεγάλο ψάρι)            κύτος, το (= αμπάρι πλοίου)

κλείνω (= κλειδώνω)                     κλίνω (= γέρνω)

κλήμα, το (= αμπελόκλημα)          κλίμα, το (= μετεωρολογικές συνθή

                                                                 κες)

κλητική, η (= πτώση)                    κλιτική, η (κατάληξη)

κλήση, η (= πρόσκληση)               κλίση, η (= γραμμ. όρος και γέρσιμο)

κόμμα, το (= σημείο στίξης και πολι- κώμα, το (= βαθιά νάρκη)

τικό)

κώμη, η (= το κεφαλοχώρι)           κόμη, η (= τα μαλλιά)

Κρητικός, ο (κάτοικος της Κρήτης)  κριτικός, ο (= ο σχολιαστής)

κοινός -ή -ό (= καινούριος)           κενός -ή -ό (= άδειος -α -ο)

λίμα, η (= εργαλείο)                      λύμα, το (= ακάθαρτο νερό)

λιμός, ο (= πείνα)                          λοιμός, ο (= αρρώστια)

λίπη, τα (= το πάχος)                    λύπη, η (= στενοχώρια)

λίρα, η (= νόμισμα)                       λύρα, η (= μουσικό όργανο)

λιτός, -ή, -ό (= λιγόφαγος, απέριττος) λυτός, ο (= λυμένος)

μήτρα, η (= γυναικ. όργανο &       μίτρα, η (= καπέλο επισκόπου)

καλούπι)

η νηστεία -                                    αμνηστία, η (=παραγραφή αδικήματος)

νίκη, η                                          νοίκι, το (= ενοίκιο)

νότα, η (= φθόγγος της μουσικής)    νώτα, τα (= από πίσω, η πλάτη)
νοσηλεία, η (= η θεραπεία)           νοσήλια, τα (= τα έξοδα)

οράριο, το (= άμφιο διάκου)         ωράριο, το (= οι ώρες εργασίας)

όρη, τα (=βουνά)                          όροι, οι (= συμφωνίες)

ό,τι (= οτιδήποτε)                          ότι (= πως)

όμως (- σύνδεσμος)                       ώμος, ο (= η ωμοπλάτη)

πάλη, η (= αγώνισμα)                        πάλι (= επίρρημα)

παράλειψη, η (= αμέλεια)                 παράληψη, η (= η παραλαβή)

παραλείφτηκε (= παθ. αόρ.            παραλήφτηκε (= παθ. αόρ. του πα-

του παραλείπω)                              ραλαμβάνω)

 

πείρα, η (- γνώση από τη ζωή) ποια (- ερωτηματική αντωνυμία) ποιο (= ερωτηματική αντωνυμία) σατιρικός (= αυτός που σατιρίζει) σήκω (- ρήμα) σκηνή, η (- θεάτρου) στίχος, ο (- σειρά από γράμματα) σωρός, ο (= συγκεντρωμένο υλικό) τοίχος, ο (= του σπιτιού) τύχη, η τη(ν) (= άρθρο θηλ. γένους) της (= άρθρο, γενική ενικού) ίλη, η (- μονάδα αρμάτων) φιλί, το φύλλο, το (= δέντρου, πίτας) φυλάκιο, το φυτό, το χήρος, ο (= άντρας) Χρή(ί)στος, ο Χριστός, ο χωρικός, ο (= ο κάτοικος χωριού) ψηλός -ή -ό

  πύρα, η (= μεγάλη ζέστη)

  πια (= ποσοτικό επίρρημα)

  πιο (= ποσοτικό επίρρημα)     

  σατυρικός (= έχει σχέση με Σάτυ-  

  ρους)

  σύκο, το (= ο καρπός της συκιάς) 

  σκοινί, το (= το σχοινί)

  στοίχος, ο (= κάθε άλλη σειρά)  

  σορός, η (= λείψανο)

  τείχος, το (= κάστρο, φρούριο)  

  τείχη, τα (= κάστρου, φρουρίου)

  τι (= ερωτημ. αντωνυμία)

  τις (= άρθρο, αιτιατ. πληθυντικού)  

  ύλη, η (= υλικό)

  φυλή, η

 φύλο, το (= γένος)  

 υποθηκοφυλακείο, το

 φοιτώ (- σπουδάζω)

 χοίρος, ο (= το γουρούνι, χοιρινό) 

 Χριστίνα, η

 χρηστός, ο (= ο ενάρετος)

 χορικός, (- έχει σχέση με το αρχ. δράμα)

 ψιλός -ή -ό (= λεπτός)

ΠΑΡΩΝΥΜΑ

(Μοιάζουν στην προφορά, αλλά διαφέρουν στη σημασία)

αμυγδαλές, οι (= αδένες) αρματολός, ο άλλοτε βίωμα, το Γαλλία, η Γαλλίδα, η γέλιο, το γενναία, η γέννηση, η γυαλί, το εγκληματώ (= κάνω έγκλημα) εγχείριση, η (εγχειρώ – ιατρική επέμβαση) έκλειψη, η (= του ήλιου, σελήνης) έλλειψη, η έμπειρος, ο εξάλειψη, η (= λείπω) επέτειος, η (= επί+ έτος) εθνική επήρεια, η (= επηρεάζω) ετοιμολογία, η – ετοιμόλογος, ο μαγεία, η μεταλλείο, μέταλλο, το μέτωπο, το νιφάδα, η (= χιονιού) ξηλώνω (= χαλάω) όαση, η οδύνη, η (= θλίψη) οξύ, το οξυγόνο, το παίρνω (επαίρω = σηκώνω) πεινώ περιττός, ο πρίσμα, το (=γεωμετρικό σχήμα) πρότυπο, το (=υπόδειγμα, μοντέλο) Σολομώντας, ο στήλη, η (= η πλάκα) σφαγείο, το (= ο τόπος που σφάζουν) σφύζω (= είμαι γεμάτος ζωή) σχολείο, το σωματείο, το τεχνητός, ο (από το ρ. τεχνώ) Τίρανα, τα Τριφυλία, η (= επαρχία) φίλη, η φύλο, το ( = αρσενικό, θηλυκό) φρόνιμος, η, ο φωτεινός, ή, ό χορός, ο (= χορεύω) χρεία, η (= ανάγκη)

αμυγδαλιές, οι (= δέντρα) αμαρτωλός, ο άλλωστε βιοτικός, ή, ό Πορτογαλία, η γαλοπούλα, η (= πουλί) γελοίο, το γενεά, η (=  γενιά) γενέθλια, τα γιαλός, ο (= η θάλασσα) εγκλιματίζω (= συνηθίζω στο κλίμα) εγχειρίδιο, το (εγχειρίζω = δίνω στο χέρι) έκθλιψη, η (= γραμματικός όρος) ελλιπής, ο ανάπηρος, ο ανάληψη, η (= αναλαμβάνω) επαιτεία, η (= επί+αιτώ) ζητιανιά επιρροή, η (= επίδραση) ετυμολογία, η (= η αρχή των λέξεων) μάγια, τα μετάλλιο, το (= έπαθλο) μετόπη, η (= στο διάζωμα αρχ. ναού) νύφη, η – συνυφάδα, η ξύλο, το επώαση, η (= το κλώσιμα) ωδίνες, οι (= οι πόνοι της γέννας) οξείδιο, το οξυγώνιο, το (= τρίγωνο) περνώ (από το πέραν) πίνω πυρετός, ο πρήξιμο, το πρωτότυπο, το (= καινούριο, αρχικό) Σολωμός, ο στύλος, ο (= η κολώνα) σφάγιο, το (= το σφαγμένο ζώο) σφίγγω σχόλιο, το (= η κριτική) σωμάτιο, το τεχν-ικός, τεχν-ίτης τύραννος, ο τριφύλλι, το φυλή, η (= η ράτσα) φύλλο, το φρόνημα, το (= οι ιδέες) φετινός, ή, ό (= εφέτος) χώρος, ο (= χωράω) χροιά, η (= ανάγκη)

ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΟΜΟΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ

1. Βαφτιστικά ονόματα με δυο όμοια σύμφωνα

ββ   Σάββας.

γγ    Άγγελος, Αγγέλα, Ευάγγελος, Ευαγγελία.

λλ   Αχιλλέας,  Έλλη, Καλλίνικος, Καλλιόπη, Κύριλλος.

μμ   Εμμανουήλ.

νν    Άννα, Γιάννης, Γιαννούλα, Ιωάννης, Ιωάννα, Κόριννα.

ππ   Ξάνθιππος, Ξανθίππη, Φίλιππος.

σσ    Κασσιανή, Οδυσσέας.

2. Τοπωνύμια με δυο όμοια σύμφωνα

γγ    Μεσολόγγι, Παγγαίο.

λλ    Ελλάδα, Καλλίδρομο, Καλλιθέα, Καλλίπολη, Κεφαλλονιά.

νν    Αλόννησος, Γιάννενα, Πελοπόννησος.

ππ    Φιλιππιάδα, Φίλιπποι.

ρρ    Αντίρριο, Σέρρες.

σσ Άμφισσα, Αλικαρνασσός, Ανάβυσσος, Βριλήσσια, Έδεσσα, Ε­λασσόνα, Θεσσαλία, Θεσσαλονίκη, Ιερισσός, Κασσάνδρα, Κυπαρισ­σία, Μελίσσια, Μεσσήνη, Μεσσηνία, Όσσα, Παρνασσός, Περισσός.

ττ : Αρδηττός, Αττική, Λυκαβηττός, Υμηττός, Φρεαττύδα, Ψυττάλεια.

Ενώ

Βέροια, Ιλισός, Κηφισιά, Κηφισός, Κίσαβος, Κνωσός, Λάρισα.

3. Ξένα τοπωνύμια με δυο όμοια σύμφωνα

γγ    ΑΓΓΛΙΑ, Βεγγάζη, Βεγγάλη, Γάγγης, ΜΟΓΓΟΛΙΑ, ΟΥΓΓΑΡΙΑ.

κκ    Μέκκα.

λλ    ΑΝΤΙΛΛΕΣ, Βαστίλλη, Βερσαλλίες, Βρυξέλλες, ΓΑΛΛΙΑ, Ιλλυρία,

ΟΛΛΑΝΔΙΑ, Σεβίλλη.

νν    Απέννινα, Βιέννη, Γεννησαρέτ, Κάννες, Ραβέννα.

ππ    Καππαδοκία, Μισσισσιππής, ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ, Φιλιππούπολη.

ρρ    Δυρράχιο.

σσ    ΑΒΗΣΣΥΝΙΑ, ΑΣΣΥΡΙΑ, Λισσαβόνα, Μασσαλία, Μασσαχουσέτη,  

          Μισσισσιππής, Οδησσός.

 

4. Ξένες λέξεις

Οι ξένες λέξεις γράφονται με την απλούστερη μορφή.

π.χ. δολάριο, κλασικό, φανέλα, κανέλα, Σαρλό.

Τα δυο όμοια σύμφωνα και τα διπλά γράμματα διατηρούνται μόνο στα κύρια ονόματα.

π.χ. Γαλλία, Ολλανδία, Βρυξέλλες, Λοζάννη, Ρούσσο.

Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ονόματα προσώπων κρατούμε συνήθως την από καιρό καθιερωμένη γραφή.

    π.χ. Σαίκσπηρ, Φρόυντ, Γκαίτε.

ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ 2λλ

1. Λέξεις με 2λλ στο θέμα:

αλλά, αλλάζω (αλλάσσω, αλλαγή, απαλλαγή), αλλαντικά, αλλιώς, αλ­λοίωση, άλλος (αλλοπρόσαλλος), άλληλος (υπάλληλος, αλλεπάλλη­λος, κατάλληλος, παράλληλος), αλλού, αλλήθωρος, άμιλλα (απαρά­μιλλος), αλλοτριώνω (απαλλοτριώνω), βδέλλα, δικέλλι, ειδύλλιο (κω­μειδύλλιο), θύελλα, το κάλλος (καλλονή, καλλωπίζω) κάλλιο και καλ­λυντικά, κόλλυβα, κολλύριο, κοράλλι, κορυδαλλός, κρύσταλλο, κύπελλο, μαλλί, μάλλον, μέταλλο, μεταλλείο, μετάλλιο, πολλοί, πολλά (πολλαπλασιάζω, πολλαπλασιαστέος, -στής), φελλός, φύλλο (τριφύλλι, τριαντάφυλλο), χρυσαλλίδα, ψελλίζω, ψύλλος.

2.  Ρήματα με κατάληξη -λλω:

αγάλλομαι (αγαλλίαση, αναγαλλιάζω), αγγέλλω, ανατέλλω, βάλλω (ανά-, από-, δια-, εκ-, εν-, κατά-, μετά-, παρά-, προ-, προσ-), θάλλω, κολλώ (κόλλα, αυτοκόλλητο, πρωτόκολλο, κολλιτσίδα), μέλλω (μέλ­λον, μέλλοντας), πάλλω (πάλλομαι) ποικίλλω, στέλλω (ανά-, δια-, κα­τά-, συν-, υπό-), σφάλλω, ψάλλω.

3.  Σύνθετα με τα μόρια εν, συν, παν:

έλλειμμα, έλλειψη, ελλειπτική.

συλλαβή, συλλαλητήριο, συλλείτουργο, σύλληψη, συλλογή.

συλλογίζομαι, σύλλογος, συλλυπούμαι.

παλλαϊκός -η -ο, παλλάδιο, πάλλευκος.

4.  Σύνθετα με το καλλι:

καλλιγραφία, καλλιέργεια, καλλιτέχνης, Καλλιόπη, Καλλιθέα.

5.  Κύρια ονόματα:
α) ανθρωπωνύμια:

Αχιλλέας, Έλλη, Καλλίνικος, Καλλέργης, Καλλίας, Καλλιγάς, Καλ­λίμαχος, Καλλιόπη, Καλλιρρόη, Κύριλλος, Σύλλας, Ψελλός.

β) τοπωνύμια:

Ελλάδα, Ελλήσποντος, Καλλίδρομο, Καλλίπολη, Κεφαλλονιά, Κορυ­δαλλός, Κυλλήνη, Παλλήνη, Πέλλα, Ρηγίλλη, Γαλλία, Ολλανδία, Βα-στίλλη, Βερσαλλίες, Βρυξέλλες, Ιλλυρία, Σεβίλλη.

ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ 2μμ

1. Λέξεις με 2μμ στο θέμα:

άμμος                  κρεμμύδι         Εμμανουήλ (Εβραϊκή λέξη)

αμμωνία              πλημμύρα       κομμουνισμός*

κομμωτής (κομμώ - καλλωπίζω)

2. Παράγωγες λέξεις από ρήματα με χαρακτήρα χειλικό σύμφωνο:

άναμμα (ανάβ-ω)

αόμματος (όπ-μα<όμμα = μάτι)

απόκομμα (αποκόβ-ω)

απορρίμματα (απορρίπτ-ω)

βάμμα (βάφ-ω)

βλέμμα (βλέπ-ω)

γράμμα (γράφ-ω)

γραμματική

γραμμάριο

διάλειμμα (διαλείπ-ω)

διάστρεμμα (διαστρέφ-ω)

 δίλημμα (δις+λαμβάνω)

 έλλειμμα (λείπ-ω)

επανειλημμένως (λαμβάνω-είληφα) κάλυμμα (καλύπτ-ω)

κόμμα-κομμάτι (κόβ-ω)

λήμμα-τα (λαμβάνω-είληφα) πρόγραμμα (προγράφ-ω) πρόσκομμα (προσκόπτ-ω)

ράμμα-τα (ράβ-ω)

σκάμμα (σκάβ-ω)

στέμμα (στέφ-ω)

στρέμμα (στρέφ-μα)

συνημμένα (συνάπτω)

τρίμματα (τρίβ-ω)

υπολείμματα (υπολείπ-ομαι)

3. Μετοχές ρημάτων με χαρακτήρα χειλικό σύμφωνο:

αλειμμένος -η -ο            εγκαταλειμμένος -η -ο      κρυμμένος -η -ο

ραμμένος -η -ο σκαμμένος -η -ο σκυμμένος -η -ο στριμμένος -η -ο τριμμένος -η -ο

αναμμένος -η -ο            θρεμμένος -η -ο

απορριμμένος -η -ο      καλυμμένος -η -ο

βαμμένος -η -ο             κατειλημμένος -η -ο

γραμμένος -η -ο            κλεμμένος -η -ο

διεστραμμένος -η -ο      κομμένος -η -ο

4.  Σύνθετα με τα αχώριστα μόρια εν και συν:

έμμεσος -η -ο    (εν+μέσος)             συμμαθητής    (συν+μαθητής)

έμμετρος -η -ο                                 σύμμαχος

έμμισθος -η -ο                                 συμμετοχή

έμμονος -η -ο                                  συμμορφώνομαι

συμμιγής

5.  Σύνθετες λέξεις με καταληκτικό σύμφωνο ν στο α' συνθετικό:

εκατομμύριο    (εκατόν+μυριάς) πλημμέλημα-πλημμελής    (πλην+μέλος = παραφωνία).

* Αν και είναι ξένη λέξη επικράτησε να γράφεται με 2μμ.

ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ 2ΡΡ

Γενικός κανόνας : Οι σύνθετες λέξεις, που έχουν δεύτερο συνθετικό λέξεις που αρχίζουν από ρ, γράφονται με 2ρρ, όταν το τελευταίο γράμμα του πρώτου συνθετι­κού είναι βραχύχρονο φωνήεν (ε,ο)

π.χ. από + ρίπτω = απορρίπτω

αιμο-ρραγία,       έτοιμο-ρροπος,        ισο-ρροπία.

Αντίθετα, όταν το τελευταίο γράμμα του πρώτου συνθετικού είναι μα­κρόχρονο φωνήεν (η,ω) ή συνδυασμός (ευ), τότε η σύνθετη λέξη δε γράφε­ται με 2ρρ.

π.χ. έσω + ρούχα = εσώρουχα,

      ευ + ρυθμός =εύρυθμος, ευρυθμία

Εξαιρούνται :

α) Οι ρηματικοί τύποι που είναι σύνθετοι με το επίρρημα ξανά ή το αχώ­ριστο μόριο ξε·.

π.χ. ξαναρίχνω, ξεριζώνω, ξεράβω.

β) Οι αυξημένοι    ρηματικοί τύποι των παρελθοντικών χρόνων (παρατατικός-αόριστος).

π.χ. έραβα-έραψα,       έριχνα-έριξα κλπ.

(με κάποια ανοχή σε όσα ρήματα διατήρησαν και στην κοινή χρήση το λόγιο τύπο).

π.χ. διαρρέω-διέρρεα-διέρρευσα (κατέρρευσε), απορρίπτω-απέρριψα, καταρρίπτω-κατέρριψα.

γ) Τα νεότερα σύνθετα

     π.χ. ασπρόρουχα, βαθύριζος, γλυκόριζα, καλοραμμένος, καλορίζικος, μισοραγισμένος, ξενοράβω, συχνορωτώ, φραγκοράφτης κλπ.

δ) Οι ξένες λέξεις: κάρο, περούκα, ταράτσα κλπ.

Έξι περιπτώσεις λέξεων με 2ρρ

1.   Στο θέμα:

π.χ. αρραβώνας,  (μητρώα) αρρένων,  θάρρος,  θαρρώ,  Πυρρός, πυρρίχιος, Σέρρες.

2. Σύνθετα με το στερητικό α:

π.χ. άρρωστος (α+ρώστος), άρρυθμος, αρρίγωτος, αρρυτίδωτος, άρρητοι (αριθμοί).

3. Σύνθετα με τα αχώριστα μόρια: συν-, εν-, παν- και πάλιν-:

π.χ. σύρριζα (συν+ρίζα), συρρέω, συρροή, σύρραξη, έρρινα, παρ­ρησία (παν+ρήση), παλίρροια (πάλιν+ροή).

4. Σύνθετες λέξεις με βραχύχρονη κατάληξη στο πρώτο συνθετικό:

αιμορραγία, εμπορορράπτης, ετοιμόρροπος, ισορροπία, Καλλιρρόη, μηχανορραφία, ομόρρυθμος, παχύρρευστο, ταχύρρυθμη, φυλλορροή, χείμαρρος (χειμά+ρους), ψυχορραγώ.

5. Σύνθετες λέξεις με προθέσεις και αχώριστα μόρια:

Αντίρριο, αντίρρηση, αντίρροπος, αμφίρροπος, ανάρρωση, αναρρωτή­ριο, απορρίπτω, απορρίμματα, απόρροια, απορροφώ, απορρυπαντικά, διάρρηξη, διαρροή, διαρρυθμίζω, επίρρημα, επιρροή, καταρράκτης, κατάρρευση, μεταρρύθμιση, παράρριζα.

6. Σύνθετες λέξεις με το υπέρ:

υπέρρομαντικός, υπερρεαλιστής.

Σημείωση: Τα δίχρονα (α,ι,υ) τελικά φωνήεντα των προθέσεων, των μο­ρίων και των επιρρημάτων είναι βραχύχρονα.

Περισσότερο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό για το Δημοτικό εδώ.

Περισσότερο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό για το Γυμνάσιο εδώ.

Περισσότερο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό για το Λύκειο εδώ.