Το σκέφτομαι και γράφω είναι ένα από τα μαθήματα στα οποία τα παιδιά με δυσλεξία αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Οι εκθέσεις τους είναι φτωχές. Χρησιμοποιούν άλλες λέξεις, και γράφουν πολύ σύντομες προτάσεις. Αποφεύγουν να χρησιμοποιούν δύσκολες έννοιες, προσπαθούν να τελειώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα αυτό που γράφουν, αποφεύγοντας έτσι τα πολλά λάθη.
Ο δάσκαλος μπορεί να τα βοηθήσει με διάφορες τεχνικές όπως:
Αφήνει το μαθητή να αναπτύξει τις σκέψεις του προφορικά, αφού βεβαιωθεί ότι κατανόησε το νόημα του θέματος. Για να ξεκινήσει η άσκηση, ο δάσκαλος χρησιμοποιεί ερωτήσεις «κλειδιά», όπως: που, γιατί, πως, τι, πότε, ποιος, ποια, από πού, προς τα πού.Όταν πια έχει κατασταλάξει η σκέψη του παιδιού και αισθάνεται έτοιμος, τότε γράφει αυτά που είπε προφορικά.
Μεγάλο ρόλο παίζει και ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου του μαθητή. Αυτό επιτυγχάνεται με συχνές ασκήσεις του τύπου: συνώνυμες, αντίθετες, ταυτόσημες, ομόηχες, σύνθετες με συγκεκριμένο πρώτο ή δεύτερο συνθετικό κτλ. π.χ. πετεινός… (και πρέπει να βρει τη λέξη κόκορας), λευκός… (άσπρος), καλή+… (καλημέρα). Ο δάσκαλος παροτρύνει το μαθητή να εξηγήσει μόνος του, τη σημασιολογία ορισμένων λέξεων ( π.χ. βιβλιόφιλος). Ή και το αντίθετο, δηλαδή να αναλύσει ο δάσκαλος μία λέξη και ο μαθητής να βρει ποια είναι π.χ. πως λέγεται ο δρόμος που κινούνται τα αυτοκίνητα (αυτοκινητόδρομος).
special-kids.gr
Περισσότερες συμβουλές εδώ.