Επί Βυζαντίου, όταν τα παιδιά τελείωναν την καλλιγραφία τους, έδιναν στο δάσκαλο την πλάκα όπου έγραφαν, για να τη διορθώσει.
Όταν ο δάσκαλος έβρισκε λάθη, ζητούσε από τα παιδιά να την ξαναγράψουν σωστά.
Επειδή όμως συνήθως δεν είχαν σφουγγάρι, έσβηναν την πλάκα με τα δάχτυλα, αφού προηγουμένως τα έφτυναν.
Έτσι, επικράτησε η φράση «φτου κι απ’ την αρχή».
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες φράσεις εδώ.