Το σώμα μεταμορφώνεται μερικές φορές πολύ γρήγορο και με μη αρμονικό τρόπο. Η μικρή μύτη του αγοριού αλλάζει και μεταβάλλεται σ' ένα έντονο χαρακτηριστικό του προσώπου. Κάποιοι το αποδέχονται με καμάρι, κάποιοι άλλοι χλωμιάζουν από τρόμο όταν αντικρίζουν το πρόσωπό τους. Τα σπυράκια είναι επίσης μια σοβαρή αιτία δυσφορίας, γιατί γίνονται αντιληπτά από όλους. Ορισμένοι έφηβοι μπαίνουν στο καβούκι τους και διακατέχονται από αίσθημα κατωτερότητας τη στιγμή που αισθάνονται πάνω τους το βλέμμα κάποιου.
Όλα τα κόμπλεξ υπάρχουν: θεωρείτε τον εαυτό σας υπερβολικά ψηλό, υπερβολικά κοντό, υπερβολικά χοντρό, υπερβολικά αδύνατο, υπερβολικά μυώδη (ή όχι αρκετά), υπερβολικά τριχωτό, υπερβολικά αμούστακο, χωρίς να μιλήσουμε γι' αυτό που δε φαίνεται, αλλά προκαλεί και αυτό ανησυχίες... Αν οι φίλοι σας είναι του τύπου Μπρους Γουίλις, θα θεωρείτε τους μυς ή την τριχοφυΐα σας μάλλον ως ατού, αλλά, αν είναι του στιλ Μπραντ Πιτ ή «πρώτος μαθητής της τάξης», αυτά τα γνωρίσματα, τα υπερβολικά ανδροπρεπή, θα θεωρούνται μάλλον ως ανωμαλία.
Τα κόμπλεξ δικαιολογούν, ως ένα βαθμό, τις απότομες μεταπτώσεις της διάθεσης που ξαφνιάζουν τον καθένα. Τη μια μέρα είστε ντροπαλοί και αποτραβηγμένοι, μπορεί να αισθανθείτε μειωμένοι, ακόμα και ταπεινωμένοι από μια απλή παρατήρηση. Την επομένη, επειδή ο καθρέφτης ίσως είναι mo κολακευτικός (ή το βλέμμα της φίλης σας mo κολακευτικό), γίνεστε ξαφνικά τολμηροί, mo σίγουροι για τον εαυτό σας. Έχετε λοιπόν πολλές μεταπτώσεις, ενώ κατά βάθος είστε πάντα οι ίδιοι!
Αυτή η προσωπική προβληματική μπορεί να «καρφωθεί στο κεφάλι» τόσο έντονα, ώστε το πνεύμα σας να καλπάζει χωρίς σταματημό. Τελικά, οι βαθμοί χειροτερεύουν και οι φιλίες κλονίζονται.
Η ουσιαστική ερώτηση είναι: πού οφείλονται αυτά τα κόμπλεξ και γιατί κατατρύχουν μερικές φορές τόσο έντονα τα άτομα; Οι ψυχίατροι πιστεύουν ότι είναι αποτέλεσμα της απόστασης ανάμεσα στην ονειρική εικόνα του εαυτού μας και στην πραγματικότητα, η οποία είναι αναγκαστικά διαφορετική. Η κατάσταση δε βελτιώνεται καθόλου από τη διαφήμιση, τη μόδα, την εικόνα που μεταφέρεται από τα μουσικά συγκροτήματα που θαυμάζετε. Είναι πραγματικά αδύνατο να μοιάσετε σε αυτά τα πρότυπα, τη στιγμή που οι ίδιοι βρίσκεστε σε πλήρη σωματική μεταμόρφωση. Οσο η απαίτηση να «είμαστε σαν...» ή να «μοιάζουμε με...» είναι έντονη, τόσο η διαφορά γίνεται ολοφάνερη και τόσο τα κόμπλεξ κατατρύχουν το άτομο.
Αλλά, πρέπει να γνωρίζετε δύο πράγματα που ίσως σας καθησυχάσουν. Πρώτον, όλοι οι έφηβοι περνούν αυτή την «υποχρεωτική» φάση. Δεύτερον, η αιτία που σας θλίβει δεν είναι τις περισσότερες φορές εμφανής στους άλλους. Οι άλλοι είναι πολύ mo επιεικείς απ' ό,τι εσείς με τον εαυτό σας. Κάντε το πείραμα με μια φωτογραφία: ενώ θεωρείτε τον εαυτό σας κάτι παραπάνω από «φρικιό», «μηδαμινό», «για πέταμα», «μη παρουσιάσιμο», οι άλλοι ούτε που θα καταλάβουν γιατί το κάνετε θέμα. Η εξήγηση: έχετε εστιάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματός σας (το σπυράκι, τη μύτη, τα αυτιά, τους μυς, την έντονη τριχοφυΐα κ.λπ.), ενώ εκείνοι ενδιαφέρονται για την αρμονία του προσώπου ή του σώματος, για την προσωπικότητα στο σύνολό της. Σας αντιλαμβάνονται ζωντανούς, χαρούμενους, ακέραιους, αεικίνητους και όχι μαρμαρωμένους, σαν να βρίσκονται μπροστά σε πάγο. Αυτό μετράει!
Περισσότερα θέματα για την εφηβεία εδώ.