Και όμως οι 10 μέθοδοι που θα δείτε παρακάτω κάποτε -όχι πολύ παλιά- θεωρούνταν επιστημονικές λύσεις και εφαρμόζονταν σε ασθενείς σε σανατόρια!
Ηλεκτροσπασμοθεραπεία (εικόνα πάνω)
Τι ωραία ελληνική λέξη! Δεν είναι τίποτα άλλο από το γνωστό ηλεκτροσόκ! Έδεναν τον άμοιρο ασθενή με ιμάντες και -σχεδόν πάντα- τον κρατούσε ταυτόχρονα μια ολόκληρη ομάδα βοηθών, ενώ εκατοντάδες βολτ ηλεκτρικού ρεύματος διοχετεύονταν στον εγκέφαλο του! Ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών που υπέστησαν αυτή τη θεραπεία έπαθε σημαντική απώλεια μνήμης.
Τρυπανισμός
Άνοιγαν -χειρουργικά πάντα- μια τρύπα στο κρανίο του ασθενούς, για να φτάσουν στον εγκέφαλό του και να τον "ανακατέψουν" λίγο μπας και τον έφερναν στα συγκαλά του ή μήπως και κατάφερναν να "διώξουν τα δαιμόνια"! Ο τρυπανισμός εμφανίστηκε στη Νεολιθική εποχή.
Υδροθεραπεία
Μην φανταστείτε κανένα σπα! Απεναντίας! Εκείνες τις ημέρες στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου, δεν ήταν τόσο ευχάριστο πράγμα. Έδεναν τους ασθενείς μέσα σε μπανιέρες ή τους έσφιγγαν σε ρούχα, και τους έριχναν νερό υπό πίεση σαν μέσο καταστολής.
Θεραπεία με σοκ ινσουλίνης
Στις αρχές τις δεκαετίας του 1920, ο Δρ (!) Manfred Sakel πρωτοστάτησε στη θεραπεία μέσω κώματος. Έκαναν σε σχιζοφρενείς και ασθενείς με άλλες ψυχικές ασθένειες ενέσεις με υψηλές δόσεις ινσουλίνης, για να πέσουν σε κώμα, το οποίο ο Sakel πίστευε ότι προέκυπτε λόγω της θεραπείας.
Λοβοτομή
Για πάνω από 2 δεκαετίες μέσα στον 20ο αιώνα, οι γιατροί πίστευαν πως η φυσική αφαίρεση των συνδέσεων από και προς τον προμετωπιαίο φλοιό θεραπεύει τους ψυχικά ασθενείς. Απλά έβαζαν ένα αιχμηρό αντικείμενο -το έλεγαν Orbitoclast- από τη μύτη του ασθενή και το χτυπούσαν με ένα σφυράκι για να φτάσει στο στόχο! Η λοβοτομή, επινοήθηκε το 1935 από τον Πορτογάλο νευροχειρουργό Έγκας Μόνιτζ, που κέρδισε και Βραβείο Νόμπελ το 1949 χάρη σ' αυτή!
Στείρωση
Ο Αυστριακός γιατρός Julius Wagner-Jauregg έγινε γνωστός επειδή στείρωνε τους ασθενείς και αυτό γιατί πίστευε πως είχαν αναπτύξει σχιζοφρένεια εξαιτίας του υπερβολικού αυνανισμού.
Ενέσεις ελονοσίας
Πριν ανακαλυφτούν πιο απλές μέθοδοι, στους ασθενείς με νευροσύφιλη γινόντουσαν ενέσεις με ελονοσία, αυτοί ανέβαζαν πολύ υψηλό πυρετό και έτσι σκοτώνονταν ο ιός της σύφιλης.
Αφαίρεση οργάνων
Ο Δρ. Henry Cotton, στις αρχές του 20ου αιώνα, πιστεύεται ότι οι ψυχικές διαταραχές προκαλούνται από βακτήρια στο εσωτερικό του σώματος. Η λύση του; Αφαιρούσε ολόκληρα όργανα που είχαν προσβληθεί από την τρέλα! Δεν χρειάζεται να αναφερθεί πόσοι μπορεί να επέζησαν...
Περιορισμός στην κούνια Utica
Ένα από τα πιο σκληρά μέτρα περιορισμού ήταν η Κούνια Utica (utica crib-φωτογραφία), ένα ξύλινο -αλλά και μεταλλικό μερικές φορές- κλουβί σε μέγεθος φέρετρου όπου έβαζαν τους ασθενείς -ακόμα και για πολλές μέρες- για να πέφτουν σε καταστολή.
Στέρηση ύπνου
Σε κάποια νοσοκομεία (εδώ φωτογραφία από το ψυχιατρείο Camarillo), ο υπερπληθυσμός οδήγησε στο να βάζουν τους ασθενείς στη σειρά και να κοιμούνται καθιστοί. Κάποιοι πίστευαν πως η στέρηση ύπνου βοηθούσε τη θεραπεία της κατάθλιψης.
Τι ωραία ελληνική λέξη! Δεν είναι τίποτα άλλο από το γνωστό ηλεκτροσόκ! Έδεναν τον άμοιρο ασθενή με ιμάντες και -σχεδόν πάντα- τον κρατούσε ταυτόχρονα μια ολόκληρη ομάδα βοηθών, ενώ εκατοντάδες βολτ ηλεκτρικού ρεύματος διοχετεύονταν στον εγκέφαλο του! Ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών που υπέστησαν αυτή τη θεραπεία έπαθε σημαντική απώλεια μνήμης.
Τρυπανισμός
Άνοιγαν -χειρουργικά πάντα- μια τρύπα στο κρανίο του ασθενούς, για να φτάσουν στον εγκέφαλό του και να τον "ανακατέψουν" λίγο μπας και τον έφερναν στα συγκαλά του ή μήπως και κατάφερναν να "διώξουν τα δαιμόνια"! Ο τρυπανισμός εμφανίστηκε στη Νεολιθική εποχή.
Υδροθεραπεία
Μην φανταστείτε κανένα σπα! Απεναντίας! Εκείνες τις ημέρες στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου, δεν ήταν τόσο ευχάριστο πράγμα. Έδεναν τους ασθενείς μέσα σε μπανιέρες ή τους έσφιγγαν σε ρούχα, και τους έριχναν νερό υπό πίεση σαν μέσο καταστολής.
Θεραπεία με σοκ ινσουλίνης
Στις αρχές τις δεκαετίας του 1920, ο Δρ (!) Manfred Sakel πρωτοστάτησε στη θεραπεία μέσω κώματος. Έκαναν σε σχιζοφρενείς και ασθενείς με άλλες ψυχικές ασθένειες ενέσεις με υψηλές δόσεις ινσουλίνης, για να πέσουν σε κώμα, το οποίο ο Sakel πίστευε ότι προέκυπτε λόγω της θεραπείας.
Λοβοτομή
Για πάνω από 2 δεκαετίες μέσα στον 20ο αιώνα, οι γιατροί πίστευαν πως η φυσική αφαίρεση των συνδέσεων από και προς τον προμετωπιαίο φλοιό θεραπεύει τους ψυχικά ασθενείς. Απλά έβαζαν ένα αιχμηρό αντικείμενο -το έλεγαν Orbitoclast- από τη μύτη του ασθενή και το χτυπούσαν με ένα σφυράκι για να φτάσει στο στόχο! Η λοβοτομή, επινοήθηκε το 1935 από τον Πορτογάλο νευροχειρουργό Έγκας Μόνιτζ, που κέρδισε και Βραβείο Νόμπελ το 1949 χάρη σ' αυτή!
Στείρωση
Ο Αυστριακός γιατρός Julius Wagner-Jauregg έγινε γνωστός επειδή στείρωνε τους ασθενείς και αυτό γιατί πίστευε πως είχαν αναπτύξει σχιζοφρένεια εξαιτίας του υπερβολικού αυνανισμού.
Ενέσεις ελονοσίας
Πριν ανακαλυφτούν πιο απλές μέθοδοι, στους ασθενείς με νευροσύφιλη γινόντουσαν ενέσεις με ελονοσία, αυτοί ανέβαζαν πολύ υψηλό πυρετό και έτσι σκοτώνονταν ο ιός της σύφιλης.
Αφαίρεση οργάνων
Ο Δρ. Henry Cotton, στις αρχές του 20ου αιώνα, πιστεύεται ότι οι ψυχικές διαταραχές προκαλούνται από βακτήρια στο εσωτερικό του σώματος. Η λύση του; Αφαιρούσε ολόκληρα όργανα που είχαν προσβληθεί από την τρέλα! Δεν χρειάζεται να αναφερθεί πόσοι μπορεί να επέζησαν...
Περιορισμός στην κούνια Utica
Ένα από τα πιο σκληρά μέτρα περιορισμού ήταν η Κούνια Utica (utica crib-φωτογραφία), ένα ξύλινο -αλλά και μεταλλικό μερικές φορές- κλουβί σε μέγεθος φέρετρου όπου έβαζαν τους ασθενείς -ακόμα και για πολλές μέρες- για να πέφτουν σε καταστολή.
Στέρηση ύπνου
Σε κάποια νοσοκομεία (εδώ φωτογραφία από το ψυχιατρείο Camarillo), ο υπερπληθυσμός οδήγησε στο να βάζουν τους ασθενείς στη σειρά και να κοιμούνται καθιστοί. Κάποιοι πίστευαν πως η στέρηση ύπνου βοηθούσε τη θεραπεία της κατάθλιψης.