Οι αντωνυμίες που φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του λόγου λέγονται προσωπικές αντωνυμίες. Τις χρησιμοποιούμε αντί για ονόματα, για να δείξουμε σε ποιον αναφερόμαστε. Π.χ.:
- Ποιον θέλεις; - Εσένα.
Να φύγεις αυτός, όχι εγώ!
Με πήρε τηλέφωνο ο Μάρκος.
Να φύγεις αυτός, όχι εγώ!
Με πήρε τηλέφωνο ο Μάρκος.
Ενικός Αριθμός
| |||
α’ προσ.
β’ προσ. γ’ προσ. |
εγώ
εσύ αυτός, -ή, -ό |
εμένα
εσένα αυτού, αυτής, αυτόν,- ήν, -ό |
(μου, με)
(σου, σε) (τος, τη, το, του, της, τον, την) |
Πληθυντικός Αριθμός
| |||
α’ προσ.
β’ προσ. γ’ προσ. |
εμείς
εσείς αυτοί, -ές, -α |
εμάς
εσάς αυτών, αυτούς, αυτές |
(μας)
(σας) (τοι, τες, τα, τους, τις ) |
Οι προσωπικές αντωνυμίες σχηματίζουν δύο τύπους: τους δυνατούς και τους αδύνατους. Αδύνατοι είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις (π.χ.: μου, σου, του …). Όλοι οι άλλοι αποτελούν τους δυνατούς τύπους.
Διάκριση Προσωπικών Αντωνυμιών - Οριστικών Άρθρων
Δεν πρέπει να μπερδεύουμε κάποιους τύπους του οριστικού άρθρου με ορισμένους αδύναμους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας του γ’ προσώπου. Π.χ.:
Του μίλησες για το θέμα μας; (αντωνυμία)
Το αποτέλεσμα του αγώνα είναι δίκαιο. (άρθρο)
Το αποτέλεσμα του αγώνα είναι δίκαιο. (άρθρο)
Για να τα ξεχωρίζουμε πρέπει να θυμόμαστε:
- Μετά τα άρθρα υπάρχει ουσιαστικό. (Π.χ.: Πήγε σινεμά με τους φίλους του.)
- Μετά τις αντωνυμίες (ή πριν) υπάρχει ρήμα. (Πχ: Τον πρόσταξε να φύγει.)
Ασκήσεις:
Περισσότερες συμβουλές εδώ.