Είναι περίοδοι που τα παιδιά – κυρίως τα αγόρια – περνούν φάση έντονης ανταγωνιστικότητας, εγωκεντρισμού και πρωτιάς.
Θέλουν να κερδίζουν πάντα, θεωρούν ότι είναι οι καλύτεροι στα παιγνίδια και δε μπορούν με τίποτε να δεχθούν την ήττα. Είτε παίζουν με τα αδέλφια τους είτε με φίλους είτε με τους γονείς, θέλουν πάντα αυτά να κερδίζουν, ακόμη και αν ξέρουν ότι δεν άξιζαν τη νίκη. Η αίσθηση της πρωτιάς, τους ικανοποιεί περισσότερο από την αίσθηση της αξίας. Και μπορεί σε γενικές γραμμές να πρόκειται για μια φάση που θα περάσει, όμως, μέχρι να συμβεί αυτό, ελλοχεύει ο κίνδυνος να επηρεαστεί η σχέση του με τους φίλους του, αφού κανένα παιδάκι εξίσου ανταγωνιστικό, που θέλει και αυτό τη νίκη, θα δεχτεί τις γνωστές «ζαβολιές».
Έτσι, το παιδί κινδυνεύει να μείνει μόνο και να μην έχει φίλους να παίξει. Κι επίσης, εξίσου βασικό, δε θα μάθει ότι στη ζωή υπάρχει η νίκη και η ήττα, η επιτυχία και η αποτυχία. Κι εδώ είναι που οι γονείς θα πρέπει να δώσουν σημασία στη συμπεριφορά του παιδιού τους και να επέμβουν δραστικά, ώστε να την αντιμετωπίσουν.
Πώς να το αντιμετωπίσετε
Καταρχάς, θα πρέπει πρώτα εσείς οι ίδιοι να μη ζητάτε από το παιδί σας νίκες και πρωτιές. Διδάξτε του ότι υπάρχει και η ήττα και η αποτυχία. Κάντε του σαφές ότι στα δύο αυτά ενδεχόμενα, δεν αλλάζει η άποψη σας για τις δυνατότητες του, ούτε μειώνεται η αγάπη σας για εκείνο. Γιατί, πολλές φορές το παιδί επιδιώκει τη νίκη, φοβούμενο ότι θα σας απογοητεύσει, σε αντίθετη περίπτωση.
Αφήστε το να βιώσει την αποτυχία. Επιβραβεύστε το ακόμα και όταν δε φέρνει την πρωτιά, εξηγώντας ότι σημασία έχει η πραγματική προσπάθεια.
Όταν παίζετε μαζί, μην το αφήνετε να κερδίζει για να γλιτώσετε μετά τη γκρίνια ή για να μην το στεναχωρήσετε. Αφήστε το να χάσει. Ακόμη και αν φωνάζει ότι δεν ήταν δίκαιο που έχασε, μην υποχωρείτε. Και όταν ηρεμήσει, εξηγήστε του ήρεμα τη σημασία της ήττας και πως είναι καλύτερα μία δίκαιη ήττα από μία άδικη νίκη. Αυτό, μπορεί να το καταλάβει καλύτερα, αν κερδίσετε εσείς με ζαβολιά, οπότε θα μπορέσετε να του εξηγήσετε ότι κάπως έτσι νιώθουν οι φίλοι του, όταν χάνουν άδικα από εκείνο.
Όταν χάνετε, σπεύσατε να το συγχαρείτε και δείξτε χαρούμενοι για τη νίκη του, αφού την άξιζε. Δείξτε του ότι δε σας πείραξε η ήττα και ότι για εσάς μετράει περισσότερο ότι παίξατε και διασκεδάσατε.
Συγχαρείτε για τη νίκη και για την ήττα. Αλλά με μέτρο. Μην υπερεκτιμάτε ούτε το ένα αποτέλεσμα, ούτε το άλλο. Τονίστε περισσότερο την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Γιατί, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: «Τα αγαθά κόποις κτωνται» και το παιδί από μικρή ηλικία πρέπει να μάθει ότι η νίκη και η επιτυχία έρχονται μέσα από προσπάθεια. Δεν χαρίζονται, ούτε τις «κλέβεις».