Η ελληνική λογοτεχνία, παρά την κρίση, συνεχίζει να ανθίζει και να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Έτσι από τα στοιχεία που υπάρχουν έως τώρα απο τα τέλη του 2016 μέχρι σήμερα κυκλοφόρησαν πάνω από 500 ελληνικές εκδόσεις με 5 να ξεχωρίζουν βάση πωλήσεων φανερώνοντας τις τάσεις του ελληνικού αναγνωστικού κοινού.
Δευτέρα, Αναστασιάδης Ηλίας
Με μοντέρνα, γρήγορη και αφοπλιστική γραφή, ο Ηλίας Αναστασιάδης καταθέτει σε πρώτο πρόσωπο μια αληθινή, εθιστική ιστορία μέσα από τις πιο σημαντικές Δευτέρες της ζωής του.
"Αδειάζοντας στα κρυφά πολλές πιστωτικές του πατέρα του και το ταμείο στο μαγαζί του αδερφού του, και έχοντας χάσει μια περιουσία μέχρι τα τριάντα του, μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Το πρώτο που έμαθε στις ομαδικές συνεδρίες της Δευτέρας ήταν να συστήνεται ως εξαρτημένος τζογαδόρος."
Η μπαλάντα της ζήλιας, Βαμβουνάκη Μάρω
Μια σειρά συναντήσεων ανάμεσα σε έναν μεσήλικο ψυχοθεραπευτή και μια νεαρή γυναίκα που υποφέρει από τα πάθη της ζήλιας. Εκείνος σημειώνει για το περιστατικό:
"Όμως η ζήλια είναι η πιο ικανή προξενήτρα. Οι μοιχείες φτάνουν σε πυρακτωμένα πάθη όσο υφίσταται σύζυγος. Έτσι και βγει διαζύγιο και ο αντίζηλος εκλείψει, έτσι και το πεδίο μαχών καταλαγιάσει σε λιβάδι ειρηνικό, η φλόγα υποχωρεί, σβήνει ίσως."
Το κλαρινέτο, Αλεξάκης Βασίλης
Ο συγγραφέας ταξιδεύει από το Παρίσι –όπου αντιμετωπίζει τη μοιραία ασθένεια του φίλου και εκδότη του– στην Ελλάδα της κρίσης – όπου γνωρίζεται με ανθρώπους τσακισμένους από την οικονομική ανέχεια. Ανάμεσα στη ζεστασιά των ημερών και τη θλίψη της απουσίας∙ ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα∙ ανάμεσα στη μητρική γλώσσα και τη γραφή ξεφυτρώνει αναπάντεχα το ερώτημα: Γιατί ξεχνάμε;
Οι άνεμοι του χρόνου, Τσαμαδού Ελένη K.
1453, 1999. Δύο χρονολογίες-ορόσημα. Η πρώτη σηματοδοτεί το τέλος μιας χιλιόχρονης αυτοκρατορίας, η δεύτερη το τέλος μιας χιλιετίας. Στην Αθήνα τού σήμερα ένας δικηγόρος ακολουθεί μια μυστηριώδη καλόγρια στην πορεία της πίσω στον χρόνο και στον χώρο∙ στην Πελοπόννησο των Φράγκων και των Βυζαντινών Δεσποτών
Τα λαβωμένα σ' αγαπώ, Τσαμαδού Ελένη K.
Μια μαχαιριά κι ένα παρ’ ολίγον φονικό κάνουν τη φλόγα της εκδίκησης να σιγοκαίει ανάμεσα στις οικογένειες των Βενιέρηδων και των Αρχοντάκηδων.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.