Oι πόλεις στην αρχαία Ελλάδα περικλείονταν από πέτρινα τείχη. Εντός των τειχών η μεγαλύτερη έκταση ανήκε σε ιδιωτικά σπίτια, τα καλούμενα ως «εστίες», ενώ υπήρχαν και πολλοί ναοί και εργαστήρια τεχνιτών. Στο κέντρο κάθε πόλης υπήρχε η αγορά, με διάφορα καταστήματα και μια μεγάλη περίκλειστη στοά.
Σε κάθε πόλη υπήρχε μια ανώτερη τάξη με ευγενική καταγωγή, μια μεσαία τάξη που περιλάμβανε μεγαλοκτηματίες, γιατρούς και δασκάλους και η τάξη των σκλάβων που δεν είχαν πολιτικά και νομικά δικαιώματα.
Όταν γεννιόταν ένα παιδί, δεν θεωρούνταν αναγνωρισμένο μέχρι να γίνει πέντε ημερών και να διεξαχθεί μια ειδική τελετή. Οι γονείς είχαν το νομικό δικαίωμα να εγκαταλείψουν το νεογέννητό τους, που μπορούσαν να υιοθετήσουν άλλα ζευγάρια που δεν είχαν παιδιά.
Οι γυναίκες ήταν υπεύθυνες για την οικονομική διαχείριση του σπιτιού και για τις οικιακές εργασίες. Οι γυναίκες της ανώτερης τάξης σπάνια έβγαιναν από το σπίτι και έστελναν τους σκλάβους για τις οικιακές εργασίες τους. Όμως όλες οι γυναίκες, ανεξάρτητα από την τάξη τους, έπρεπε να υφαίνουν στον αργαλειό και να ράβουν τα ενδύματα της οικογένειας. Τα νεαρά κορίτσια παντρεύονταν στην ηλικία των δεκαπέντε ετών με συνοικέσιο.
Τα σπίτια στην αρχαία Ελλάδα ήταν απλά και κατασκευάζονταν από πήλινα τούβλα που επικαλύπτονταν με γύψο. Οι οροφές ήταν φτιαγμένες από κεραμίδια. Τα παράθυρα δεν είχαν τζάμια και ήταν απλές τρύπες στον τοίχο. Συνήθως τα δωμάτια κατοικίας βρίσκονταν γύρω από μια κεντρική αυλή.
Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων βασιζόταν στο ψωμί και το τυρί από γίδινο γάλα. Το κρέας θεωρούνταν πολυτέλεια, αλλά ψάρι και λαχανικά υπήρχαν σε αφθονία. Βασικά στοιχεία της αρχαιοελληνικής διατροφής ήταν τα πράσα, τα κρεμμύδια, το σκόρδο, οι ελιές και τα αυγά χήνας, όπως επίσης και οι σταφίδες, τα βερίκοκα, τα μήλα, τα σύκα, τα ρόδια και τα αχλάδια.
Οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν κυρίως νερό, το οποίο συχνά γλύκαιναν με μέλι. Το κρασί ήταν επίσης διαδεδομένο στην αρχαία Ελλάδα και αραιωνόταν με νερό, καθώς θεωρούνταν υπερβολικά δυνατό για να καταναλωθεί ατόφιο.