Η αγάπη και ο αμοιβαίος σεβασμός είναι απαραίτητα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Για να είμαστε, όμως, σίγουροι, ότι το παιδί μας βρίσκεται κοντά μας – όχι μόνο σωματικά – πρέπει να αναπτύξουμε μαζί του μια σχέση εμπιστοσύνης. Αυτή είναι ό,τι χρειάζεται ένας γονιός, αλλά κυρίως το παιδί του.
Υπάρχουν, λοιπόν, ορισμένες συμπεριφορές οι οποίες καταστρέφουν αυτό το όμορφο συναίσθημα και απομακρύνουν τα παιδιά από τους γονείς τους. Συνεχίστε την ανάγνωση για να ανακαλύψετε ποιες είναι και να τις αποφύγετε.
Τα ανακόλουθα τελεσίγραφα
Τα παιδιά ξέρουν ακριβώς μέχρι πότε μπορούν να πιέσουν τους γονείς τους, ποια είναι τα όριά τους και πότε εκείνοι θα οδηγηθούν στο να δώσουν ένα τελεσίγραφο, το οποίο δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα. Οι κενές απειλές δίνουν στα παιδιά το μήνυμα, ότι μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς να δεχθούν κάποια συνέπεια, παρά μόνο μια απειλητική πρόταση.
Προσπαθήστε να επικοινωνήσετε με το παιδί και να του δείξετε ποια είναι τα όρια που δεν πρέπει να ξεπερνά. Ορίστε συγκεκριμένες συνέπειες οι οποίες μπορούν να γίνουν πράξη. Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί, ότι αν συνεχίσει να φωνάζει και να κλαίει επειδή θέλει δεύτερη σοκολάτα, δεν θα φάει για την υπόλοιπη εβδομάδα άλλο γλυκό ή – για ένα μεγαλύτερο παιδί – αν η συμπεριφορά του δεν είναι η πρέπουσα θα του αφαιρέσετε την πρόσβαση στο διαδίκτυο. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν, ότι οι γονείς τους εννοούν όσα λένε.
Η απειλή φυσικής τιμωρίας
Είναι πολύ καλύτερο να μιλήσετε στα παιδιά σας και να τα αντιμετωπίσετε ως νοήμονες ανθρώπους και όχι ως μικρά και ανώριμα πλάσματα. Εξετάστε την οπτική τους και αποδείξτε, ότι σέβεστε αυτά που σας λένε. Ο σεβασμός κερδίζεται μέσα από τις ξεκάθαρες και αληθινές πράξεις και όχι τις απειλές, όπως και η εμπιστοσύνη.
Ο επιθετικός τόνος και οι απότομές κινήσεις τρομάζουν και κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται λιγότερα επιθυμητά, αλλά και λιγότερα πρόθυμα να εμπιστευτούν τους γονείς τους. Αποφύγετε, λοιπόν, τις απειλές για χρήση σωματικής βίας και μιλήστε στα παιδιά όπως θα θέλατε να σας μιλούν.
Επίκληση σε άλλα πρόσωπα
Συχνά οι γονείς, όταν βλέπουν, ότι δεν μπορούν οι ίδιοι να ηρεμήσουν ή να περιορίσουν το παιδί τους, αναφέρονται σε έναν άλλο ενήλικα –συνήθως είναι οι μαμάδες που χρησιμοποιούν τους μπαμπάδες- για να μπορέσουν να βάλουν όρια και να κατευνάσουν μία κατάσταση. Το να λέτε, όμως, σε ένα παιδί, ότι θα μοιραστείτε με άλλους δικές τους εμπειρίες και πληροφορίες το κάνει να σκέφτεται, ότι δεν μπορεί να σας έχει εμπιστοσύνη. Το ίδιο συμβαίνει και με το διάβασμα. Αν λέτε σε ένα παιδί, ότι θα μιλήσετε με την δασκάλα του, επειδή δεν διαβάζει, αυτό θα ελαττώσει τα όσα μοιράζεται μαζί σας.
Δώστε επιλογές στο παιδί σας για τις καθημερινές ευθύνες του και μην περιμένετε να κάνει τα πάντα με τον δικό σας τρόπο. Αφήστε του το περιθώριο της εξουσίας μέσα στην ημέρα σε ορισμένα πράγματα και θα δείτε θεαματικά αποτελέσματα.
Οι «κενές» υποσχέσεις
Οι «κενές» υποσχέσεις είναι κάτι σαν τις «κενές» απειλές. Εσείς νιώθετε καλά τη στιγμή που το λέτε και το ίδιο νιώθει και το παιδί σας, αλλά αν δεν έχετε σκοπό να κάνετε πραγματικότητα τα λόγια σας είναι προτιμότερο να τα κρατήσετε για εσάς.
Ενθαρρύνετε το παιδί σας με μικρά βραβεία, τα οποία δεν έχουν να κάνουν τόσο με υλικά αγαθά, όσο με λόγια και πράξεις που θα το κάνουν να νιώσει όμορφα και θα επιβεβαιώσουν τον εύθραυστο χαρακτήρα του. Φτιάξτε έναν «τοίχο βραβείων» ή παρακινήστε το να συνεχίσει περνώντας περισσότερο χρόνο μαζί του.
Περισσότερα χρήσιμα θέματα εδώ.