Ξεκινήσαμε με τα παλιά μου (κλασικά κι αγαπημένα) κόμικ!
Προσπάθησα να θυμηθώ τι μου άρεσε και μένα να διαβάζω στην ηλικία του γιου μου. Αν και κορίτσι, είχα «κολλήσει» με τα κόμικ και μάλιστα μου άρεσαν τόσο πολύ που έκανα συλλογή, την οποία ευτυχώς είχα φυλάξει στο σπίτι των γονιών μου. Αφού την ανέσυρα (ευτυχώς ήταν σε τέλεια κατάσταση), την έδωσα στον γιο μου και εκείνος κατενθουσιάστηκε. Αρχίσαμε λοιπόν να τα διαβάζουμε και να τα ξεφυλλίζουμε μαζί- συνήθως κάθε βράδυ πριν τον ύπνο. Από τη μία, εγώ θυμόμουν τα παιδικά μου χρόνια και από την άλλη εκείνος το καταευχαριστιόταν. Επιπλέον, ήταν ένας ακόμα τρόπος να περνάμε χρόνο οι δυο μας και αυτό με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενη.
Εικονογραφημένες σειρές βιβλίων με στοιχεία graphic novel
Θυμίζουν κόμικ λόγω των ευφάνταστων εικόνων, όμως έχουν πολύ περισσότερο κείμενο, γι’ αυτό και αρχίσαμε να τα διαβάζουμε με τον γιο μου μόλις τελειώσαμε με τη δική μου συλλογή κόμικ, που ήταν το πιο εύκολο επίπεδο. Προσπάθησα, λοιπόν, να επιλέξω βιβλία που θα κάλυπταν τρία βασικά κριτήρια: πρώτον, δεν έπρεπε να είναι κουραστικά στο διάβασμα. Δεύτερον, έπρεπε να ανταποκρίνονται στο γούστο του 9 ετών γιου μου. Τρίτον, ήθελα να είναι σειρές βιβλίων έτσι ώστε να υπάρχει συνέχεια για να κεντρίσουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του.
Δεδομένου, λοιπόν, ότι είναι λάτρης των video games, ξεκινήσαμε με «Τα τελευταία παιδιά στη Γη», που έχει μια ιδιαιτερότητα: είναι ένα κανονικό βιβλίο με πλοκή, αρχή, μέση και τέλος αλλά και με πολλά κόμικ διαλείμματα, γεγονός που το κάνει ιδιαίτερα ξεκούραστο για τα παιδιά και ειδικά για τα αγόρια.
Το «Timeless» είναι το επόμενο εικονογραφημένο βιβλίο που διάλεξε ο γιος μου και το ξεχώρισε ανάμεσα σε άλλα γιατί έχει πολλά στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, συνδυάζοντας ταυτόχρονα το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Επιπλέον, διαβάζεται ή μάλλον... βλέπεται εύκολα γιατί έχει περισσότερες οι σελίδες του είναι γεμάτες εικόνες κι έτσι το διάβασμά του θυμίζει ταινία. Ξέρατε κάποιο αγόρι που δεν θα το επέλεγε;
Στη συνέχεια, επέλεξα μια σειρά που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί είμαι λάτρης των βιβλίων μυστηρίου και του... Σέρλοκ Χολμς. Στην «Ακαδημία της οδού Μπέικερ», ο Τζον Γουάτσον γνωρίζει τον πιο γνωστό ντεντέκτιβ όλων των εποχών και μαζί αρχίζουν να λύνουν μυστήρια. Από τη μία η περιπέτεια και από την άλλη η εικονογράφηση του βιβλίου, έκαναν τον γιο μου, αλλά και εμένα (ναι, το παραδέχομαι!), να «κολλήσουμε».
Στη συνέχεια, επέλεξα μια σειρά που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί είμαι λάτρης των βιβλίων μυστηρίου και του... Σέρλοκ Χολμς. Στην «Ακαδημία της οδού Μπέικερ», ο Τζον Γουάτσον γνωρίζει τον πιο γνωστό ντεντέκτιβ όλων των εποχών και μαζί αρχίζουν να λύνουν μυστήρια. Από τη μία η περιπέτεια και από την άλλη η εικονογράφηση του βιβλίου, έκαναν τον γιο μου, αλλά και εμένα (ναι, το παραδέχομαι!), να «κολλήσουμε».
Βιβλία που τα... ακούς!
Για να κάνω την όλη διαδικασία πιο διασκεδαστική, έψαχνα για βιβλία που ακούγονται, χωρίς να περιλαμβάνουν CD. Με την ένδειξη του QR Code, που ανακάλυψα τυχαία. Αν δεν ξέρετε τι είναι, θα σας κατατοπίσω: πρόκειται για ένα ειδικό barcode, που δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ακούσει την ιστορία του βιβλίου από τον συγγραφέα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα smartphone ή τάμπλετ, που φυσικά εμείς είχαμε. Αφού επιλέξαμε με τον γιο μου τα βιβλία που ήθελε, όχι μόνο τα διαβάσαμε αλλά και τα ακούσαμε. Ο γιος μου μάθαινε απ’ έξω ακόμα και αποσπάσματα ενώ μπορούσε να τα ακούει όπου κι αν πηγαίναμε, όταν για παράδειγμα τον άφηνα στον παππού και τη γιαγιά ή όταν πηγαίναμε στην παραλία.
Πρώτα η ταινία, μετά το βιβλίο
Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ την αγάπη του γιου μου για τις ταινίες. Έτσι καθιέρωσα την Κυριακή ως «ημέρα σινεμά» και αρχίσαμε να βλέπουμε μαζί ταινίες που έχουν γίνει πρώτα βιβλία ή μάλλον βιβλία που μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη. Ο γιος μου, που είναι έτσι κι αλλιώς σινεφίλ, εντυπωσιαζόταν με τις εικόνες, τα εφέ και τους ήρωες και στο τέλος κάθε ταινίας συζητούσαμε την πλοκή και μπαίναμε στη θέση των ηρώων. Έπειτα από κάποιες μέρες, σειρά είχε το βιβλίο. Το διαβάζαμε, το συγκρίναμε με την ταινία και βρίσκαμε ομοιότητες και διαφορές- ένα «παιχνίδι» που είχε ενθουσιάσει τον γιο μου. Στη συνέχεια, μάλιστα, δεν ήθελε καν να διαβάζουμε μαζί και προτιμούσε να χάνεται μόνος του στις σελίδες τους, το πρώτο σημάδι ότι ήμουν στο σωστό δρόμο. Ποιο ήταν το προσωπικό μας αγαπημένο; Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από τον «Μικρό Πρίγκιπα», φυσικά.