Όταν ένας γονιός είναι προσκολλημένος στο παιδί του, τότε οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για το παιδί.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πιεστικοί γονείς μεγαλώνουν παιδιά που πολύ συχνά υποφέρουν από άγχος, σύγχυση και ανασφάλειες. Σίγουρα έχετε ακούσει για τους «γονείς - ελικόπτερα», τους υπερπροστατευτικούς εκείνους γονείς που εκφράζουν απόψεις απόλυτες όσον αφορά στην ανατροφή και – κυρίως – στην εκπαίδευση των παιδιών τους και που τρέχουν διαρκώς από πίσω τους, για να καλύψουν κάθε τους ανάγκη.
Ναι, μπορεί να γίνουν αρκετά επικίνδυνοι για την ψυχολογία των παιδιών τους. Περισσότερο επικίνδυνοι, όμως, ακόμα και από τους «γονείς – ελικόπτερα», μπορούν να γίνουν οι «γονείς – οδοστρωτήρες».
Ως «γονείς – οδοστρωτήρες», χαρακτηρίζονται εκείνοι που βρίσκονται πάντα μαζί με τα παιδιά τους και προσπαθούν να καταπατήσουν οποιοδήποτε εμπόδιο πριν ακόμα αυτό εμφανιστεί! Κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να ανακαλύψουν κάθε λεπτομέρεια που αφορά στην καθημερινή ζωή του παιδιού τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να προβλέψουν κάθε δυσκολία που μπορεί να προκύψει.
Είναι οι γονείς που θα συμπληρώσουν τις αιτήσεις των παιδιών τους σε σχολές και συλλόγους ενώ αργότερα θα τα ακολουθήσουν ακόμα και στις συνεντεύξεις για δουλειά. Τα παιδιά που μεγαλώνουν από γονείς - οδοστρωτήρες δεν έχουν καμία ιδιωτικότητα, και – συχνά – δεν έχουν επιλογή για το πώς θα ζήσουν τη ζωή τους.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους γονείς - ελικόπτερα, οι γονείς – οδοστρωτήρες, προσέχουν πολύ και με ποιους κάνουν παρέα τα παιδιά τους. Γι’ αυτούς κάθε πιθανή κακή επιρροή πρέπει να διακοπεί. Και μιλάμε ακόμα και για αγαπημένους φίλους των παιδιών. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, γιατί τα παιδιά με γονείς – οδοστρωτήρες, βιώνουν την μοναξιά, δεν είναι καθόλου κοινωνικά και αντιμετωπίζουν προβλήματα στις σχέσεις τους.
Σας θυμίζουν αρκετά τους γονείς – ελικόπτερα, σωστά; Υπάρχει, όμως, μια ειδοποιός διαφορά: Οι γονείς – ελικόπτερα κάνουν ό,τι κάνουν, επειδή φοβούνται για το μέλλον των παιδιών τους. Θέλουν τα παιδιά τους να έχουν μια επιτυχημένη ακαδημαϊκή πορεία και παλεύουν για αυτό. Οι γονείς – οδοστρωτήρες, όμως, πράττουν με βάση την δική τους επιθυμία για μια καλύτερη και ευκολότερη ζωή για τα παιδιά τους. Για μια ζωή που θα είναι καλή μόνο με τον τρόπο που νομίζουν εκείνοι! Αυτό που κάνουν είναι να κακομαθαίνουν τα παιδιά τους και να τα «κρατούν» μακριά από οποιαδήποτε πρωτοβουλία.
Τις ρίζες του, αυτό το είδος γονιών, τις έχει στις δεκαετίες 80 – 90, όταν οι γονείς άρχισαν να διαφωνούν με εκπαιδευτικούς, δασκάλους και προπονητές για τους βαθμούς των παιδιών τους και την θέση τους στην ομάδα. Για τους γονείς – οδοστρωτήρες αυτό είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν.
Δεν μένουν μόνο εκεί: Αναφορές από την Αμερική δείχνουν, ότι το 2% των εταιρειών έχουν δεχθεί γράμματα και e-mails με αρνητικά και επιθετικά σχόλια από γονείς, επειδή απέρριψαν τα παιδιά τους από μία δουλειά. Μάλιστα, πολλά κολλέγια και πανεπιστήμια, πλέον, διαθέτουν τμήματα για να καλύπτουν απορίες γονιών και να δίνουν οδηγίες στο πώς οι καθηγητές μπορούν να συναναστραφούν τους πιο απαιτητικούς γονείς. Το χειρότερο; Πολλοί γονείς – οδοστρωτήρες προσπαθούν να αποσιωπήσουν ακόμα και αξιόποινες πράξεις που μπορεί να έχει κάνει το παιδί τους, προκειμένου να μην αναλάβει εκείνο τις ευθύνες του.
Ο βασικός στόχος των γονιών – οδοστρωτήρων είναι να δουν τα παιδιά τους να αποφοιτούν από ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο και να πετυχαίνουν στην επαγγελματική τους πορεία, πράγμα το οποίο δεν είναι καθόλου άσχημο. Το μόνο πρόβλημα είναι, ότι οι γονείς – οδοστρωτήρες αφαιρούν από τα παιδιά τους την ικανότητα να δημιουργήσουν το δικό τους μονοπάτι. Τα διδάσκουν, ότι η αποτυχία δεν είναι ποτέ αποδεκτή και αυτό τους δημιουργεί έναν φόβο, ο οποίος δεν θα έπρεπε να υπάρχει.
Οι ειδικοί προειδοποιούν του γονείς που μεγαλώνουν με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά τους για όλα τα αρνητικά αποτελέσματα που μπορεί να φέρουν στη ζωή των παιδιών τους. Αυτό που κάνουν στην πραγματικότητα οι γονείς – οδοστρωτήρες είναι να μετατρέπουν τα παιδιά τους σε «μηχανές επιτυχιών», πράγμα που κάνει τα παιδιά «αγχώδη, εξαρτώμενα από τους άλλους, ναρκισσιστές και καριερίστες». Με άλλα λόγια, οδηγούν τα παιδιά τους στην αποτυχία!
Και όπως μπορείτε να καταλάβετε, οι γονείς – οδοστρωτήρες βλέπουν τα παιδιά τους ως μοναδικά και ανώτερα των άλλων. Χαρακτηριστικό που σε φυσιολογικό πλαίσιο δεν είναι αρνητικό. Στον υπερβολικό βαθμό, όμως, απαιτεί «ειδική μεταχείριση» και συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά, τα οποία θα καταλήξουν να αφήσουν την μαμά και τον μπαμπά να τα κάνουν όλα. Γιατί, είναι φαινομενικά ευκολότερο να βαδίζεις σε έναν δρόμο που έχουν χαράξει άλλοι για σένα, οι οποίοι σου λύνουν και όλα τα προβλήματα. Το θέμα είναι τι γίνεται, όταν πια μεγαλώσεις και δεν έχεις αυτούς τους άλλους δίπλα σου…
Πηγή: rebelcircus.com, https://www.infokids.gr