Η λέξη πιθανώς να προέρχεται από το αρχαίο «βομβυλιός», που είναι το σκαθάρι, από το ουσιαστικό «βόμβος», δηλαδή αυτό που βομβίζει, που ζουζουνίζει. Οπότε, εάν ισχύει αυτό, προϋπήρξε νοηματικά το έντομο του φοβήτρου, ο μπάμπουρας του μπαμπούλα – άλλωστε, η εντομοφοβία είναι διαχρονική.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η λέξη μπαμπούλας είναι ηχομιμητική, που πλάστηκε προς εκφοβισμό των παιδιών. Σας θυμίζω πως φωνάζουμε «μπου!», όταν θέλουμε να ξαφνιάσουμε ή να τρομάξουμε κάποιον.
Περισσότερες ιστορίες λέξεων εδώ.