Γιατί και πώς και πότε ονομάστηκε Ρόδος αυτό το πανέμορφο νησί των 1.400 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το μεγαλύτερο της Δωδεκανήσου, και το τέταρτο σε εμβαδόν ολόκληρης της Ελλάδας, μετά την Κρήτη, την Εύβοια και τη Λέσβο; Και με ποια άλλα ονόματα ήταν γνωστό από τη δεύτερη χιλιετία προ Χριστού, από τότε που πρωτοπάτησαν το πόδι τους στις ακτές του οι Κάρες, οι Φοίνικες, οι Μινωίτες και οι Δωριείς;
Πρώτα πρώτα να πούμε, πως το τοπωνύμιο Ρόδος, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, κατ’ αρχήν είναι αβέβαιης ετυμολογίας. Πιθανώς να προέρχεται από το προφανές, το ρόδο, το τριαντάφυλλο, που υιοθέτησαν οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού ως έμβλημα του θεού Ήλιου. Τώρα, από ‘κει και πέρα έχουμε ένα σωρό άλλες ονομασίες για το «σμαραγδένιο νησί», ή το «Νησί του Ήλιου», ή το «Νησί των Ιπποτών»:
«Αιθρία» για το ωραίο κλίμα της, «Αστερία» για τον έναστρο ουρανό της, «Αταβυρία» από το ψηλότερο όρος της, τον Αττάβυρο, «Ηλιάς» λόγω της εκτεταμένης ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του έτους και «Κορυμβία» για το σχήμα κορύμβου που καταλήγει σε δυο κορυφές. Να πούμε πως ο κόρυμβος σημαίνει τον κότσο, αυτό το χτένισμα που τα μαλλιά πιάνονται ψηλά στο κεφάλι. Επίσης, κόρυμβος, στα αρχαία ελληνικά είναι η περικεφαλαία, το κράνος.
Επίσης, η Ρόδος ονομάστηκε «Μακαρία» δηλαδή ευτυχισμένη, «Οφιούσα – Ολόεσσα – Φιδούσα» γιατί είχε πολλά φίδια, «Πελαγία» γιατί το νησί αναδύθηκε μέσα από το πέλαγος, «Ποιήεσσα» για την πλούσια βλάστηση της, «Ποντία» δηλαδή θαλασσινή, «Σταδία» επειδή το σχήμα του νησιού είναι σαν αρχαίο στάδιο, «Τελχινίς» από τους πρώτους μυθικούς κατοίκους της, τους Τελχίνες, «Τρινακρία» γιατί το σχήμα της αποτελείται από δύο τρίγωνα, «Ελαφούσα» λόγω του ντόπιου ελαφιού, που λέγεται Πλατώνι ή dama dama, το γνωστό σύμβολο του νησιού, που λέγεται πως το έφεραν στη Ρόδο οι Σταυροφόροι. Ακόμα, η Ρόδος ονομάστηκε «Ανεμόεσσα» λόγω των δυνατών ανέμων ιδίως στη βόρεια πλευρά του νησιού, «Απολλωνία» και «Ομβρία», από τα πολλά νερά της.
Για τη γέννηση ή τη δημιουργία της Ρόδου υπάρχουν ένα σωρό μυθολογικές ιστορίες. Την πιο γλαφυρή την αναφέρει ο Πινδαρος: όταν ο Δίας και οι άλλοι θεοί αποφάσισαν να μοιράσουν τη γη, ξέχασαν να κρατήσουν έναν κλήρο για το θεό Ήλιο που ήταν στη δουλειά του, φωτίζοντας τον κόσμο...
Όταν ο Ήλιος διαμαρτυρήθηκε γιατί τον είχαν ρίξει, ο Δίας ήταν έτοιμος να ξανακάνει την κλήρωση, αλλά ο Ήλιος δεν τον άφησε, καθώς είπε πως μέσα από τη θάλασσα είδε να αναδύεται μια εύφορη χώρα. Και τότε ζήτησε από τη Λάχεση, τη μία από τις τρεις Μοίρες, και τον Δία να δώσουν όρκο, πως όταν το νησί αυτό τελικά αναδυθεί θα είναι δικό του για πάντα, όπως και έγινε.
Τώρα, η ιστορία του νησιού είναι πλούσια. Να πω πως είναι αποτυπωμένη όχι μόνο στους αρχαίους ναούς και τα μεσαιωνικά της μέγαρα, αλλά και στα επώνυμα των ανθρώπων της, σ’ αυτές τις προφορικές ιστορικές κιβωτούς.
Τί να πρωτοπεί κανείς για την ιστορία της Ρόδου; Η Λίνδος, η Κάμειρος κι η Ιαλυσός των Δωριέων. Η σπουδαία πολεοδομία της αρχαίας πόλης της Ρόδου από τον Ιππόδαμο. Ο Κολοσσός, το γιγάντιο άγαλμα προς τιμήν του θεού Ήλιου από το χέρι του γλύπτη Χάρη, που είχε το ίδιο ύψος με το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, που όμως κατάντησε να πουληθεί για το μέταλλό του, φορτωμένος σε εννιακόσιες καμήλες, από τους Σαρακηνούς, εννιακόσια χρόνια μετά τήν κατάρρευσή του από σεισμό...
Τό Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, που εγκαταστάθηκαν στο σμαραγδένιο νησί, λαμπρύνοντάς το με τα υπέροχα οικοδομήματά τους για περισσότερα από διακόσια χρόνια, από τον 14ο μέχρι τον 16ο αιώνα, και μετά η Τουρκοκρατία και η Ιταλοκρατία...
Το 1912 ιταλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Ρόδο και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Οι Ροδίτες ελπίζουν ότι η ιταλική κατοχή θα είναι προσωρινή. Όμως οι Ιταλοί απέβλεπαν σε προσάρτηση της Ρόδου και των άλλων νησιών στην Ιταλία και εμπόδισαν κάθε ενωτική κίνηση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο η Αντάντ υπόσχεται στην Ιταλία την επίσημη αναγνώριση της κατοχής ως μόνιμης, γεγονός που επισφραγίζεται με τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’20 οι Ιταλοί διοικητές φαρμόζουν πολιτική εξιταλισμού των νησιών. Η διοικητική και δικαστική εξουσία ασκείται από Ιταλούς, επίσημη γλώσσα είναι η ιταλική, η διδασκαλία της ελληνικής καταργείται, το εμπόριο και η βιομηχανία βρίσκονται σε ιταλικά χέρια, ενώ πραγματοποιείται ένα πλήθος δημόσιων έργων. Πολλά κτίρια αυτής της περιόδου υπάρχουν ακόμα συνεισφέροντας στον ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του νησιου. Τελικά όμως παρότι πάντοτε το εποφθαλμιούσαν, οι Ιταλοί δεν καταφέρνουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να κρατήσουν το Νησί του Ήλιου...
https://www.news247.gr
Περισσότερες ιστορίες λέξεων εδώ.