Τα δικαιώματα του μικρού αναγνώστη όπως τα αναγνώρισε η 1η Αναγνωστική Σύνοδος που πραγματοποιήθηκε στη Βιβλιοχώρα το Φεβρουάριο του 2007, είναι τα παρακάτω:
Το δικαίωμα να μη διαβάζει!
Το δικαίωμα να ξεφυλλίζει απλώς ένα βιβλίο!
Το δικαίωμα να αφήνει στη μέση ένα βιβλίο!
Το δικαίωμα να διαβάζει όσες φορές θέλει το ίδιο βιβλίο!
Το δικαίωμα να διαβάζει ό,τι του αρέσει!
Το δικαίωμα να νοιώθει ο ήρωας του βιβλίου!
Το δικαίωμα να διαβάζει οπουδήποτε!
Το δικαίωμα να ψάχνει πληροφορίες στα βιβλία που διαβάζει!
Το δικαίωμα να διαβάζει δυνατά, χωρίς να ενοχλεί!
Το δικαίωμα να απαιτεί ησυχία όταν διαβάζει!
Επίσης, το 1992, ο Γάλλος συγγραφέας Ντανιέλ Πενάκ πρότεινε έναν δεκάλογο για τα «Δικαιώματα του Αναγνώστη».
Είναι ο εξής:
Το δικαίωμα να μη διαβάζεις
Το δικαίωμα να προσπερνάς σελίδες
Το δικαίωμα να μην τελειώνεις το βιβλίο
Το δικαίωμα να ξαναδιαβάζεις το βιβλίο
Το δικαίωμα να διαβάζεις οτιδήποτε
Το δικαίωμα να δραπετεύεις από το βιβλίο
Το δικαίωμα να διαβάζεις οπουδήποτε
Το δικαίωμα να ξεφυλλίζεις
Το δικαίωμα να διαβάζεις δυνατά
Το δικαίωμα να μην υπερασπίζεσαι τα αναγνωστικά σου γούστα
Τέλος υπάρχουν τα δικαιώματα του μικρού αναγνώστη όπως τα έθεσε ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος (συγγραφέας):
Κάθε παιδί είναι ένας μικρός αναγνώστης που έχει δικαίωμα:
Να έχει πρόσβαση σε βιβλία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία.
Να έχει γύρω του βιβλία πριν ακόμα μάθει να διαβάζει και να μεγαλώνει με αυτά.
Να διαβάζει όσες φορές θέλει τα δικά του βιβλία, και να τα παίρνει μαζί του όπου θέλει, όπως κάνει με τα παιχνίδια του.
Να έχει βιβλία όλων των ειδών, που έχουν όλες τις απόψεις, και σε αυτά να αναζητά την αλήθεια.
Να έχει τα εφόδια να επιλέγει τα βιβλία που διαβάζει, να μπορεί να τα κρίνει, να τα αξιολογεί, χωρίς να τον εξαναγκάζει κανείς να διαβάσει κάποιο που δεν θέλει.
Να μεταφέρεται μέσα από τα βιβλία σε όποιον τόπο και σε όποια εποχή θέλει: στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον.
Να συζητά με τους γονείς, τους δασκάλους και τους φίλους του για τα βιβλία του, και να τα διαβάζει δυνατά σε όποιον θέλει.
Να έχει βιβλία με εικόνες που του αρέσουν και τον ταξιδεύουν πέρα από το κείμενο.
Ν’ απολαμβάνει το βιβλίο του σ’ έναν χώρο χωρίς τηλεόραση ή οποιοδήποτε άλλο μέσο τού αποσπά την προσοχή.
Να παίζει με τους ήρωες των βιβλίων, να φτιάχνει με τη φαντασία του νέες περιπέτειες, να γράφει τα δικά του βιβλία.