ΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Η τέχνη της επιβράδυνσης…
Ο Τζορτζ Ρίτζερ, στο κλασικό πλέον πόνημα «Η μακντόναλντοποίηση της κοινωνίας» μιλάει για τις τρεις κυρίαρχες αξίες που καθορίζουν τον πολιτισμό του φαστ φουντ: «Ταχύτητα, μετρησιμότητα, αποδοτικότητα». Από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά η ταχύτητα υπήρξε πάντα το καθοριστικό ζητούμενο, όχι μόνο στις σχέσεις παραγωγής, αλλά και στις μεταφορές και την επικοινωνία. Ταχύτερα αυτοκίνητα, ταχύτεροι υπολογιστές, πιο γρήγορη ανταλλαγή μηνυμάτων, ταχύτερη πληροφόρηση, πιο γρήγοροι ρυθμοί ζωής, ακόμα και αυτή η διασκέδασή μας συμπυκνώνεται σε χρόνους που μετριούνται με bpm, τα «χτυπήματα το λεπτό» του μετρονόμου, το γρήγορο και μονότονο ντάπα ντούπα που κυριεύει τη σκυλο-τρανς εκδοχή των σύγχρονων μουσικών ιδιωμάτων.
Μέσα σε δύο λεπτά ξέρουμε ότι «τον θέλει, τον θέλει», ότι «υποφέ-υποφέρει πολύ, από αγάπη υπερ-βολική θα πε-θα-νει», και πάλι από την αρχή, στο χρόνο που χρειάζεται για να καταβροχθίσεις ένα χάμπουργκερ με κέτσαπ και τηγανητές πατάτες, έχουμε διαβεί όλη τη θύελλα των συναισθηματικών εξάρσεων. Η ταχύτητα σ’ αυτή την περίπτωση ταιριάζει μια χαρά με την επιδερμικότητα και την ευτέλεια.
Στον κινηματογράφο η ταχύτητα στο μοντάζ είναι το σήμα κατατεθέν της εμπορικότητας, ενώ στην τηλεόραση είναι εντυπωσιακός ο ρυθμός με τον οποίο εναλλάσσονται τα πλάνα τόσο στις αστυνομικές σειρές όσο και στα δελτία ειδήσεων, σε μια καταρρακτώδη διαδοχή μαντάτων του λάιφ-στάιλ, εχθροπραξιών και αιματηρών τραγωδιών.
Αν και ο πολιτισμός της ταχύτητας δίνει την εντύπωση ότι τρέχει με χίλια, ωστόσο δεν κάνει παρά κύκλους γύρω από τον εαυτό του. Το αυτοκίνητο, αυτός ο τυραννόσαυρος ρεξ του 20ου αιώνα που έχει πατήσει για τα καλά το γιγάντιο και ανοικονόμητο πόδι του στον 21ο , είναι η κατ’ εξοχήν απόδειξη της φαινομενικής ταχύτητας του πολιτισμού φαστ-φουντ: όσο γίνονται μεγαλύτεροι και περισσότεροι αυτοκινητόδρομοι ταχείας κυκλοφορίας, όσο μπαζώνεται η γη και οικοπεδοποιείται η ύπαιθρος, όσο πληθαίνουν τα τελευταίας τεχνολογίας καταλυτικά αυτοκίνητα τόσο πέφτει ο μέσος όρος της ταχύτητας των αυτοκινήτων μέσα στην πόλη, τόσο ασφυκτιούν οι οδηγοί σε «φρακαρισμένους» δρόμους, τόσο εγκλωβίζονται στο μεταλλικό χωνευτήρι των τενεκεδένιων κουτιών ιδιωτικής χρήσης.
Ίσως το αυτοκίνητο είναι το ιδανικό σύμβολο για όλα όσα πάνε στραβά στη λεγόμενη «κουλτούρα της ταχύτητας»: σχεδιασμένα για να υπηρετούν, να τρέχουν και να μαρσάρουν, κατέληξαν να αγκομαχούν με ρυθμούς χελώνας, κάθε χρόνο και πιο αργά. Η μείωση της ταχύτητάς τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αύξηση του στόλου των αυτοκινήτων και ακολουθεί σταθερά τη μείωση των επιβατών ανά όχημα. Ίσως, όπως ο παλιός μύθος του λαγού με τη χελώνα, η υιοθέτηση ενός πιο «αργού» μοντέλου ζωής, να αποδειχθεί σε τελική ανάλυση πιο γρήγορο, πιο αποτελεσματικό από την αγχώδη ανάλωση της ταχείας καύσης. Το «σπεύδε βραδέως» αντιτάσσεται ως αντίπαλο δέος στη «μακντοναλντοποίηση» και στο θρίαμβο της ταχύτητας. Και μάλιστα οι οπαδοί ενός πιο αποστασιοποιημένου και πιο αργού τρόπου ζωής μοιάζουν να κερδίζουν έδαφος παγκοσμίως.
Τουλάχιστον αυτό διαφαίνεται από την εξάπλωση οργανώσεων όπως η «Slow Food» που δεν υποστηρίζει απλώς το αργό μαγείρεμα ενάντια στο φαστ φουντ, αλλά διεκδικεί γενικότερα το δικαίωμα στη ράθυμη απόλαυση και την ήρεμη ζωή, κόντρα στη βουλιμική κατανάλωση και τον αγχώδη βίο. Το διεθνές πλέον κίνημα του «Slow Food» έχει ήδη από το ΄99 μετεξελιχθεί στην κίνηση «Slow Cities», καθώς 33 ιταλικές πόλεις κινούνται με τους ρυθμούς της βραδύτητας: απαγόρευση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης (με το σκεπτικό ότι «η κίνηση είναι προπάτορας του άγχους»), ενίσχυση των τοπικών προϊόντων και της βιολογικής καλλιέργειας (κόντρα στα «παγκοσμιοποιημένα», μεταλλαγμένα τρόφιμα) και φυσικά διοργάνωση μακρόσυρτων φεστιβάλ, συμποσίων και ομαδικών γευμάτων, όπου οι συνδαιτυμόνες απολαμβάνουν το αντίθετο του φαστ φουντ. Το περιοδικό «Newsweek», μάλιστα, αφιέρωσε πρόσφατα το κεντρικό του θέμα σε μια υποτιθέμενη «Αργή Ευρώπη», που θα αντιπαρατίθεται στην αμερικανική κουλτούρα της ταχύτητας και της εργασιομανίας. Το σήμα κατατεθέν της αμερικανικής ψύχωσης με την ταχύτητα και την εργασία είναι τρεις αριθμοί: 365-7-24. Δηλαδή, τίποτα δεν αξίζει αν δεν λειτουργεί 365 μέρες το χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες την ημέρα.
Η ευρωπαϊκή απάντηση στην κουλτούρα της αδιάκοπης εργασίας είναι η εβδομάδα των 35 ωρών (που εφαρμόζεται ήδη στη Γαλλία), μεγαλύτερες διακοπές και συχνότερες άδειες, ακόμα και περιοριστικά μέτρα για τη λειτουργία των καταστημάτων και των επιχειρήσεων.
Οι πόλεις του δικτύου «Slow Cities» έχουν αγκαλιάσει αυτή τη λογική, επιβάλλοντας για παράδειγμα σε όλα τα μικρά μπακάλικα να είναι κλειστά κάθε Πέμπτη και Κυριακή. Αυτό όμως δεν έχει βλάψει διόλου τις δουλειές τους, που κάθε χρόνο παρουσιάζουν αύξηση μέχρι και 15%, όπως υποστηρίζει ο Πάολο Σατουρίνι, ιδρυτής του δικτύου και δήμαρχος της Γκρεβ, της πρώτης «αργής πόλης».
Αφροδίτη Πολίτη, Η τέχνη της επιβράδυνσης, εφημ. Ελευθεροτυπία 7/8/2001
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Α1. Να παρουσιάσετε στην τάξη σας το περιεχόμενο των παραγράφων 5,6,7,8 σε μια περίληψη 50-60 λέξεων περίπου. (Μονάδες 15)
Α2. Να χαρακτηρίσετε ως σωστές ή λανθασμένες τις παρακάτω δηλώσεις και να τεκμηριώσετε την επιλογή σας με βάση το κείμενο. (Μονάδες 15)
1. Η ταχύτητα ταιριάζει με την ποταπότητα.
2. Σε αντίθεση με την τηλεόραση, ο κινηματογράφος προωθεί πιο αργούς ρυθμούς.
3. Πιθανόν μια πιο αργή ζωή να μην ήταν τόσο αποτελεσματική όσο η γρήγορη.
4. Η κουλτούρα της ταχύτητας στην Αμερική προωθεί την ασταμάτητη εργασία.
5."Οι αργές πόλεις" φαίνεται να είναι αποδοτικές.
Β. 1. Να βρείτε έναν από τους τρόπους ανάπτυξης της τέταρτης παραγράφους και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας. (Μονάδες 10)
Β2. "Οι πόλεις του δικτύου «Slow Cities» έχουν αγκαλιάσει αυτή τη λογική". Να χαρακτηρίσετε το είδος της σύνταξης, να τη μετατρέψετε στην αντίθετη και να επισημάνετε τις υφολογικές διαφορές. (Μονάδες 10)
Β.3. καθοριστικό, γρήγορο, ύπαιθρος, αγκομαχούν, μείωση: Να δώσετε ένα συνώνυμο για καθεμία από τις προηγούμενες λέξεις. (Μονάδες 5)
Β. 4. κλασικό, αιματηρών, ιδιωτικής, υιοθέτηση, βραδύτητας: Να δώσετε ένα αντώνυμο για καθεμία από τις προηγούμενες λέξεις. (Μονάδες 5)
Γ. Επηρεασμένοι από το κείμενο αποφασίζετε να γράψετε ένα άρθρο στη σχολική σας εφημερίδα για τα αίτια των γρήγορων ρυθμών ζωής που κατακλύζουν την κοινωνία μας, καθώς και για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα. (350 – 400λέξεις). (Μονάδες 40)
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Τρέχουμε - Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Τρέχουμε σ' έναν αγώνα
χωρίς νικητή, χωρίς έπαθλο.
Κι όλο αναβάλλουμε τη ζωή μας
για αύριο
γιατί τώρα τρέχουμε
τρέχουμε στον αγώνα.
Ώσπου μια μέρα δεν υπάρχει αύριο
δεν υπάρχει τρέξιμο
δεν υπάρχει ζωή
τι κρίμα που δεν πρόλαβε
μέσα στο τρέξιμο αυτό
ποτέ της να υπάρξει.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Α1. "Η ζωή μας έχει αλλοτριωθεί από τους γρήγορους ρυθμούς που επικρατούν". Να δικαιολογήσετε την κρίση αυτή σε μία παράγραφο 50-60 λέξεων με βάση το ποίημα που σας δόθηκε. (Μονάδες 15)
Α2. Να χαρακτηρίσετε ως σωστές ή λανθασμένες τις παρακάτω δηλώσεις με βάση το ποίημα. (Μονάδες 15)
1. Ο αγώνας που βιώνουμε είναι ουσιαστικός.
2. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής έχουν θέσει στο περιθώριο την ίδια τη ζωή.
3. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής κάνουν τον άνθρωπο νικητή στον αγώνα της επιβίωσης.
4. Κάποια μέρα το τρέξιμο σταματάει και αρχίζουν οι άνθρωποι να ζουν.
5. Με τους γρήγορους ρυθμούς που επικρατούν, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν καν να ζήσουν.
Β1. Στο ποίημα κυριαρχεί το α' πληθυντικό πρόσωπο. Τι επιτυγχάνει ο ποιητής με τη χρήση του; (Μονάδες 10)
Β2. Στην πρώτη στροφή υπάρχει το σχήμα του κύκλου. Να το εντοπίσετε και να σχολιάσετε τη λειτουργία του. (Μονάδες 10)
Β3. Να καταγράψετε δύο χαρακτηριστικά της μοντέρνας ποίησης, όπως εμφανίζονται στο συγκεκριμένο ποίημα. (Μονάδες 10)
Γ. Έχοντας επηρεαστεί από το ποίημα που διαβάσετε να καταγράψετε στο ημερολόγιό σας τις σκέψεις σας σχετικά με τις συνέπειες των γρήγορων ρυθμών ζωής. (100-150 λέξεις). (Μονάδες 40)
Η τέχνη της επιβράδυνσης…
Ο Τζορτζ Ρίτζερ, στο κλασικό πλέον πόνημα «Η μακντόναλντοποίηση της κοινωνίας» μιλάει για τις τρεις κυρίαρχες αξίες που καθορίζουν τον πολιτισμό του φαστ φουντ: «Ταχύτητα, μετρησιμότητα, αποδοτικότητα». Από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά η ταχύτητα υπήρξε πάντα το καθοριστικό ζητούμενο, όχι μόνο στις σχέσεις παραγωγής, αλλά και στις μεταφορές και την επικοινωνία. Ταχύτερα αυτοκίνητα, ταχύτεροι υπολογιστές, πιο γρήγορη ανταλλαγή μηνυμάτων, ταχύτερη πληροφόρηση, πιο γρήγοροι ρυθμοί ζωής, ακόμα και αυτή η διασκέδασή μας συμπυκνώνεται σε χρόνους που μετριούνται με bpm, τα «χτυπήματα το λεπτό» του μετρονόμου, το γρήγορο και μονότονο ντάπα ντούπα που κυριεύει τη σκυλο-τρανς εκδοχή των σύγχρονων μουσικών ιδιωμάτων.
Μέσα σε δύο λεπτά ξέρουμε ότι «τον θέλει, τον θέλει», ότι «υποφέ-υποφέρει πολύ, από αγάπη υπερ-βολική θα πε-θα-νει», και πάλι από την αρχή, στο χρόνο που χρειάζεται για να καταβροχθίσεις ένα χάμπουργκερ με κέτσαπ και τηγανητές πατάτες, έχουμε διαβεί όλη τη θύελλα των συναισθηματικών εξάρσεων. Η ταχύτητα σ’ αυτή την περίπτωση ταιριάζει μια χαρά με την επιδερμικότητα και την ευτέλεια.
Στον κινηματογράφο η ταχύτητα στο μοντάζ είναι το σήμα κατατεθέν της εμπορικότητας, ενώ στην τηλεόραση είναι εντυπωσιακός ο ρυθμός με τον οποίο εναλλάσσονται τα πλάνα τόσο στις αστυνομικές σειρές όσο και στα δελτία ειδήσεων, σε μια καταρρακτώδη διαδοχή μαντάτων του λάιφ-στάιλ, εχθροπραξιών και αιματηρών τραγωδιών.
Αν και ο πολιτισμός της ταχύτητας δίνει την εντύπωση ότι τρέχει με χίλια, ωστόσο δεν κάνει παρά κύκλους γύρω από τον εαυτό του. Το αυτοκίνητο, αυτός ο τυραννόσαυρος ρεξ του 20ου αιώνα που έχει πατήσει για τα καλά το γιγάντιο και ανοικονόμητο πόδι του στον 21ο , είναι η κατ’ εξοχήν απόδειξη της φαινομενικής ταχύτητας του πολιτισμού φαστ-φουντ: όσο γίνονται μεγαλύτεροι και περισσότεροι αυτοκινητόδρομοι ταχείας κυκλοφορίας, όσο μπαζώνεται η γη και οικοπεδοποιείται η ύπαιθρος, όσο πληθαίνουν τα τελευταίας τεχνολογίας καταλυτικά αυτοκίνητα τόσο πέφτει ο μέσος όρος της ταχύτητας των αυτοκινήτων μέσα στην πόλη, τόσο ασφυκτιούν οι οδηγοί σε «φρακαρισμένους» δρόμους, τόσο εγκλωβίζονται στο μεταλλικό χωνευτήρι των τενεκεδένιων κουτιών ιδιωτικής χρήσης.
Ίσως το αυτοκίνητο είναι το ιδανικό σύμβολο για όλα όσα πάνε στραβά στη λεγόμενη «κουλτούρα της ταχύτητας»: σχεδιασμένα για να υπηρετούν, να τρέχουν και να μαρσάρουν, κατέληξαν να αγκομαχούν με ρυθμούς χελώνας, κάθε χρόνο και πιο αργά. Η μείωση της ταχύτητάς τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αύξηση του στόλου των αυτοκινήτων και ακολουθεί σταθερά τη μείωση των επιβατών ανά όχημα. Ίσως, όπως ο παλιός μύθος του λαγού με τη χελώνα, η υιοθέτηση ενός πιο «αργού» μοντέλου ζωής, να αποδειχθεί σε τελική ανάλυση πιο γρήγορο, πιο αποτελεσματικό από την αγχώδη ανάλωση της ταχείας καύσης. Το «σπεύδε βραδέως» αντιτάσσεται ως αντίπαλο δέος στη «μακντοναλντοποίηση» και στο θρίαμβο της ταχύτητας. Και μάλιστα οι οπαδοί ενός πιο αποστασιοποιημένου και πιο αργού τρόπου ζωής μοιάζουν να κερδίζουν έδαφος παγκοσμίως.
Τουλάχιστον αυτό διαφαίνεται από την εξάπλωση οργανώσεων όπως η «Slow Food» που δεν υποστηρίζει απλώς το αργό μαγείρεμα ενάντια στο φαστ φουντ, αλλά διεκδικεί γενικότερα το δικαίωμα στη ράθυμη απόλαυση και την ήρεμη ζωή, κόντρα στη βουλιμική κατανάλωση και τον αγχώδη βίο. Το διεθνές πλέον κίνημα του «Slow Food» έχει ήδη από το ΄99 μετεξελιχθεί στην κίνηση «Slow Cities», καθώς 33 ιταλικές πόλεις κινούνται με τους ρυθμούς της βραδύτητας: απαγόρευση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης (με το σκεπτικό ότι «η κίνηση είναι προπάτορας του άγχους»), ενίσχυση των τοπικών προϊόντων και της βιολογικής καλλιέργειας (κόντρα στα «παγκοσμιοποιημένα», μεταλλαγμένα τρόφιμα) και φυσικά διοργάνωση μακρόσυρτων φεστιβάλ, συμποσίων και ομαδικών γευμάτων, όπου οι συνδαιτυμόνες απολαμβάνουν το αντίθετο του φαστ φουντ. Το περιοδικό «Newsweek», μάλιστα, αφιέρωσε πρόσφατα το κεντρικό του θέμα σε μια υποτιθέμενη «Αργή Ευρώπη», που θα αντιπαρατίθεται στην αμερικανική κουλτούρα της ταχύτητας και της εργασιομανίας. Το σήμα κατατεθέν της αμερικανικής ψύχωσης με την ταχύτητα και την εργασία είναι τρεις αριθμοί: 365-7-24. Δηλαδή, τίποτα δεν αξίζει αν δεν λειτουργεί 365 μέρες το χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες την ημέρα.
Η ευρωπαϊκή απάντηση στην κουλτούρα της αδιάκοπης εργασίας είναι η εβδομάδα των 35 ωρών (που εφαρμόζεται ήδη στη Γαλλία), μεγαλύτερες διακοπές και συχνότερες άδειες, ακόμα και περιοριστικά μέτρα για τη λειτουργία των καταστημάτων και των επιχειρήσεων.
Οι πόλεις του δικτύου «Slow Cities» έχουν αγκαλιάσει αυτή τη λογική, επιβάλλοντας για παράδειγμα σε όλα τα μικρά μπακάλικα να είναι κλειστά κάθε Πέμπτη και Κυριακή. Αυτό όμως δεν έχει βλάψει διόλου τις δουλειές τους, που κάθε χρόνο παρουσιάζουν αύξηση μέχρι και 15%, όπως υποστηρίζει ο Πάολο Σατουρίνι, ιδρυτής του δικτύου και δήμαρχος της Γκρεβ, της πρώτης «αργής πόλης».
Αφροδίτη Πολίτη, Η τέχνη της επιβράδυνσης, εφημ. Ελευθεροτυπία 7/8/2001
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Α1. Να παρουσιάσετε στην τάξη σας το περιεχόμενο των παραγράφων 5,6,7,8 σε μια περίληψη 50-60 λέξεων περίπου. (Μονάδες 15)
Α2. Να χαρακτηρίσετε ως σωστές ή λανθασμένες τις παρακάτω δηλώσεις και να τεκμηριώσετε την επιλογή σας με βάση το κείμενο. (Μονάδες 15)
1. Η ταχύτητα ταιριάζει με την ποταπότητα.
2. Σε αντίθεση με την τηλεόραση, ο κινηματογράφος προωθεί πιο αργούς ρυθμούς.
3. Πιθανόν μια πιο αργή ζωή να μην ήταν τόσο αποτελεσματική όσο η γρήγορη.
4. Η κουλτούρα της ταχύτητας στην Αμερική προωθεί την ασταμάτητη εργασία.
5."Οι αργές πόλεις" φαίνεται να είναι αποδοτικές.
Β. 1. Να βρείτε έναν από τους τρόπους ανάπτυξης της τέταρτης παραγράφους και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας. (Μονάδες 10)
Β2. "Οι πόλεις του δικτύου «Slow Cities» έχουν αγκαλιάσει αυτή τη λογική". Να χαρακτηρίσετε το είδος της σύνταξης, να τη μετατρέψετε στην αντίθετη και να επισημάνετε τις υφολογικές διαφορές. (Μονάδες 10)
Β.3. καθοριστικό, γρήγορο, ύπαιθρος, αγκομαχούν, μείωση: Να δώσετε ένα συνώνυμο για καθεμία από τις προηγούμενες λέξεις. (Μονάδες 5)
Β. 4. κλασικό, αιματηρών, ιδιωτικής, υιοθέτηση, βραδύτητας: Να δώσετε ένα αντώνυμο για καθεμία από τις προηγούμενες λέξεις. (Μονάδες 5)
Γ. Επηρεασμένοι από το κείμενο αποφασίζετε να γράψετε ένα άρθρο στη σχολική σας εφημερίδα για τα αίτια των γρήγορων ρυθμών ζωής που κατακλύζουν την κοινωνία μας, καθώς και για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα. (350 – 400λέξεις). (Μονάδες 40)
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Τρέχουμε - Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Τρέχουμε σ' έναν αγώνα
χωρίς νικητή, χωρίς έπαθλο.
Κι όλο αναβάλλουμε τη ζωή μας
για αύριο
γιατί τώρα τρέχουμε
τρέχουμε στον αγώνα.
Ώσπου μια μέρα δεν υπάρχει αύριο
δεν υπάρχει τρέξιμο
δεν υπάρχει ζωή
τι κρίμα που δεν πρόλαβε
μέσα στο τρέξιμο αυτό
ποτέ της να υπάρξει.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Α1. "Η ζωή μας έχει αλλοτριωθεί από τους γρήγορους ρυθμούς που επικρατούν". Να δικαιολογήσετε την κρίση αυτή σε μία παράγραφο 50-60 λέξεων με βάση το ποίημα που σας δόθηκε. (Μονάδες 15)
Α2. Να χαρακτηρίσετε ως σωστές ή λανθασμένες τις παρακάτω δηλώσεις με βάση το ποίημα. (Μονάδες 15)
1. Ο αγώνας που βιώνουμε είναι ουσιαστικός.
2. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής έχουν θέσει στο περιθώριο την ίδια τη ζωή.
3. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής κάνουν τον άνθρωπο νικητή στον αγώνα της επιβίωσης.
4. Κάποια μέρα το τρέξιμο σταματάει και αρχίζουν οι άνθρωποι να ζουν.
5. Με τους γρήγορους ρυθμούς που επικρατούν, οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν καν να ζήσουν.
Β1. Στο ποίημα κυριαρχεί το α' πληθυντικό πρόσωπο. Τι επιτυγχάνει ο ποιητής με τη χρήση του; (Μονάδες 10)
Β2. Στην πρώτη στροφή υπάρχει το σχήμα του κύκλου. Να το εντοπίσετε και να σχολιάσετε τη λειτουργία του. (Μονάδες 10)
Β3. Να καταγράψετε δύο χαρακτηριστικά της μοντέρνας ποίησης, όπως εμφανίζονται στο συγκεκριμένο ποίημα. (Μονάδες 10)
Γ. Έχοντας επηρεαστεί από το ποίημα που διαβάσετε να καταγράψετε στο ημερολόγιό σας τις σκέψεις σας σχετικά με τις συνέπειες των γρήγορων ρυθμών ζωής. (100-150 λέξεις). (Μονάδες 40)
Επιμέλεια κριτήριου αξιολόγησης, για το e-didaskalia.blogspot.gr: Αποστόλης Ζυμβραγάκης, Φιλόλογος - Ειδικός Παιδαγωγός M.Ed
Περισσότερα κριτήρια αξιολόγησης εδώ.
