Απόψε μυρίζει χώμα
χώμα αφράτο, χώμα σκαλισμένο
σαν αυτό της αλάνας
που οργώναμε ξυπόλυτοι
όταν ήμαστε παιδιά.
χώμα αφράτο, χώμα σκαλισμένο
σαν αυτό της αλάνας
που οργώναμε ξυπόλυτοι
όταν ήμαστε παιδιά.
Απόψε μυρίζει ξύλο
ξύλο φρεσκοκομμένο, ξύλο νωπό
σαν αυτό του δάσους
που ανταλλάξαμε ματιές
όταν υπήρξαμε έφηβοι.
ξύλο φρεσκοκομμένο, ξύλο νωπό
σαν αυτό του δάσους
που ανταλλάξαμε ματιές
όταν υπήρξαμε έφηβοι.
Απόψε μυρίζει αλμύρα
αλμύρα καλοκαιρινή, αλμύρα αλισάχνης
σαν αυτή της παραλίας
που ερωτεύτηκαμε γυμνοί
όταν γίναμε πρώιμα ώριμοι.
αλμύρα καλοκαιρινή, αλμύρα αλισάχνης
σαν αυτή της παραλίας
που ερωτεύτηκαμε γυμνοί
όταν γίναμε πρώιμα ώριμοι.
Απόψε το χώμα, το ξύλο και η αλμύρα
αναδύουν μιαν
ανυπόφορη αποφορά,
την ώρα που επιστρέφουν τη ζωή
εκεί απ' όπου ξεκίνησε.
αναδύουν μιαν
ανυπόφορη αποφορά,
την ώρα που επιστρέφουν τη ζωή
εκεί απ' όπου ξεκίνησε.
Απόψε ο λάκκος,
η κάσα και
το δάκρυ
υπογράφουν υστερόγραφο:
"Ενθάδε κείται ο άνθρωπος που βίωσε τον θάνατο ως νέα αρχή".
η κάσα και
το δάκρυ
υπογράφουν υστερόγραφο:
"Ενθάδε κείται ο άνθρωπος που βίωσε τον θάνατο ως νέα αρχή".
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
