Υπάρχουν μήπως συνηθισμένες φράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά και μας εμποδίζουν να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας; Και πώς μπορούμε να αναπτύξουμε μια μοναδική σχέση με τα πιο υπέροχα πλάσματα της ζωής μας χρησιμοποιώντας τα σωστά λόγια που χτίζουν μια αληθινή επικοινωνία;
Σταμάτα να κλαις.
Κανένα παιδί δεν κλαίει χωρίς λόγο. Κάθε φορά που το μικρό μας κλαίει, προσπαθεί να εκφράσει ένα συναίσθημα. Μπορεί να είναι εκνευρισμός, κούραση, φόβος ή κάποια ανάγκη του. Όταν ακούει τη φράση «σταμάτα να κλαις» ή «μην κλαις σαν μωρό», το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα σταματήσει! Άλλωστε, λέγοντας σε ένα παιδί να μην κλαίει, είναι σαν να του λέμε ότι το να κλαίμε είναι κάτι λανθασμένο ή κακό.
*Τι μπορεί να βοηθήσει: Αφήνουμε το παιδί μας να εκφράζει ελεύθερα κάθε του συναίσθημα, αλλά του δείχνουμε πώς να μάθει να διαχειρίζεται τις συναισθηματικές μεταβολές. Μπορούμε να πούμε «Όλοι κλαίμε μερικές φορές, αλλά είμαι εδώ για να βρούμε μαζί πώς θα σου φτιάξουμε το κέφι»! Επίσης, είναι σημαντικό να δείξουμε στο πιτσιρίκι μας πως αναγνωρίζουμε και κατανοούμε τα συναισθήματά του. Για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε «Καταλαβαίνω πως είσαι κουρασμένο, αλλά το κλάμα δεν βοηθάει. Έλα να σε πάρω αγκαλιά και να μου εξηγήσεις τι συμβαίνει».
Γιατί να μην είσαι σαν τον αδερφό / την αδερφή / τον φίλο σου;
Είναι σαν να λέμε στο παιδί μας ότι δεν μας αρέσει αυτό που είναι. Εάν συγκρίνουμε συνεχώς το παιδί μας με άλλα παιδιά, το αποθαρρύνουμε από το να προσπαθήσει και να αναπτύξει τα ταλέντα του. Άλλωστε, πώς θα νιώθαμε κι εμείς αντίστοιχα εάν μας συνέκριναν συνεχώς με άλλους; Σίγουρα όχι και πολύ ευχάριστα…
*Τι μπορεί να βοηθήσει: Ενθαρρύνουμε το παιδί να μάθει νέα πράγματα και να προσπαθήσει περισσότερο σε ό,τι χρειάζεται, αποφεύγοντας τις συγκρίσεις.
Γιατί έτσι. Γιατί το λέω εγώ.
Το μόνο που πετυχαίνουμε με τέτοιες φράσεις είναι να κάνουμε τα μικρά μας να αισθάνονται ότι έχουν λιγότερο έλεγχο στο τι τους αρέσει και θέλουν να κάνουν.
*Τι μπορεί να βοηθήσει: «Ξέρω ότι προτιμάς να παίξεις κι άλλο με τα άλλα παιδάκια, αλλά η μαμά / ο μπαμπάς έχει γυρίσει σπίτι και θέλει πολύ να σε δει και να σε πάρει αγκαλιά».
Είσαι κακό παιδί.
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως δεν είναι κακό το παιδί, αλλά η πράξη του. Κάθε παιδί έχει την ανάγκη να νιώθει ότι το αγαπάμε άνευ όρων. Μαθαίνουμε στο μικρό μας ότι μπορεί να διαφωνούμε με κάποια επιλογή ή συμπεριφορά του, αλλά δεν το αφήνουμε ποτέ να αμφισβητήσει το πόσο πολύ το αγαπάμε.
*Τι μπορεί να βοηθήσει: «Ξέρω ότι δεν είσαι κακό παιδί, αλλά αυτό που κάνεις είναι πολύ άσχημο. Δεν θα ήθελα να το ξανακάνεις».
Εσύ πάντα… ή Εσύ ποτέ…
Πάντα και ποτέ: οι δύο αυτές λέξεις κρύβουν έναν μεγάλο κίνδυνο. Να «κολλήσουν» δηλαδή σαν ετικέτες στα μικρά μας. Κάθε παιδί προσπαθεί να μας ικανοποιήσει και να μας δει να του χαρίζουμε αυτό το χαμόγελό μας που τόσο αγαπά. Αλλά εάν κάνουμε το πιτσιρίκι μας να πιστέψει ότι δεν είναι ικανό σε κάτι, τότε το αποθαρρύνουμε από το να δοκιμάσει ξανά, να βελτιωθεί και τελικά να επιτύχει.
*Τι μπορεί να βοηθήσει: «Παρατήρησα ότι δυσκολεύεσαι να θυμάσαι να κάνεις αυτό. Τι μπορούμε να κάνουμε ή πώς μπορώ να σε βοηθήσω για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση;».