Για τα περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα, οι λόγοι είναι αρκετά σημαντικοί. Πρόκειται για συναισθηματικές καταστάσεις παιδικής ηλικίας που έχουν εντυπωθεί για πάντα στη μνήμη των ανθρώπων ακόμη και μετά την ενηλικίωση, με αποτέλεσμα να τους επηρεάζουν.
Παρακάτω θα μάθετε για μερικά στοιχεία που έχουν οι χαρακτήρες των ανθρώπων, των οποίων η ζωή κατευθύνθηκε από την φαινομενικά συνηθισμένη συμπεριφορά των γονέων τους.
Οι «γονείς ελικόπτερα» παρακολουθούν και εξετάζουν πάντα τη ζωή του παιδιού τους. Συμπεριφέρονται αρκετά καλά αλλά η υπερπροστασία αυτή οδηγεί σε ψυχολογικά ζητήματα. Αν δεν μπορείτε να λάβετε μια σημαντική απόφαση χωρίς να καλέσετε τους γονείς σας, τότε πιθανότατα ήσασταν ένα τέτοιο παιδί.
Αν οι γονείς λένε πάντα στο παιδί ότι προκαλεί προβλήματα, θα συμπεράνει πως όλοι θα ήταν καλύτερα χωρίς αυτόν. Ως αποτέλεσμα, το παιδί μεγαλώνει και γίνεται ένας ενήλικας που υποσυνείδητα βρίσκει τρόπους να καταστρέψει τον εαυτό του: το αλκοόλ, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά ή τα ακραία αθλήματα.
«Να είσαι σοβαρός! Μην κάνεις ανοησίες! Μην συμπεριφέρεσαι σαν μωρό!». Αυτές οι φράσεις θα δημιουργήσουν έναν υπερβολικά σοβαρό ενήλικα που δεν χαλαρώνει ποτέ, δεν κατανοεί τα παιδιά και μισεί τους ανώριμους ανθρώπους.
Οι γονείς που συγκρίνουν το παιδί τους με περισσότερο «επιτυχημένα» παιδιά, θα αποκτήσουν έναν αυτοκριτικό έφηβο και έπειτα έναν ενήλικα με σύμπλεγμα κατωτερότητας. Πάντα προσπαθούν να αποδώσουν καλύτερα, ενώ μισούν τον εαυτό τους που δεν είναι ανώτεροι και στην πρώτη θέση.
Οι συμβουλές για να μην εμπιστεύονται κανέναν, θα οδηγήσει τα παιδιά στο να αντιλαμβάνονται τον κόσμο ως ένα εχθρικό μέρος που έχει παγίδες παντού. Αυτοί οι ενήλικες μπορεί να έχουν σοβαρά θέματα εμπιστοσύνης.
«Είσαι πολύ μικρός για αυτό!» Με αυτό τον τρόπο, οι ίδιοι δημιουργείτε ένα παιδί-ενήλικα. Πιθανότατα θα παραμείνει «πολύ μικρός» για πάντα, θα εξαρτάται από τους άλλους και θα χρειάζεται ένα σύντροφο που θα έχει τον ρόλο του γονιού.
Αν οι γονείς χρησιμοποιούν συχνά φράσεις όπως «Μην είσαι έξυπνος μαζί μου» ή «Σταμάτα την ονειροπόληση», το παιδί τους δεν θα έχει ούτε τη δική του γνώμη, ούτε πρωτοβουλία ούτε ηγετικές ιδιότητες. Ως ενήλικες πιθανότατα θα πνίξουν τις φιλοδοξίες τους στο αλκοόλ και τη «διασκέδαση.»
Η έλλειψη συναισθημάτων και ευαισθησίας από τους γονείς, δεν μπορεί να αγνοηθεί από το υποσυνείδητο του παιδιού. Όταν του λένε συχνά να σταματήσει να κλαίει ή να παραπονιέται, το παιδί κλείνεται στον εαυτό του. Αυτά τα καταπιεσμένα συναισθήματα μπορούν να μετατραπούν σε ψυχοσωματικά ζητήματα.
«Εμείς αρνηθήκαμε τα πάντα για να έχετε μια ανώτερη εκπαίδευση!» Το αίσθημα της αναξιόπιστης ενοχής κατακλύζει ένα παιδί. Το ίδιο ισχύει και για τις απειλές που αφορούν τους κακούς βαθμούς, μιας και το παιδί βρίσκεται υπό συνεχή πίεση.
Υπάρχει ένας ειδικός τύπος υπερπροστατευτικού παρανοϊκού γονέα που δεν αφήνει το παιδί του να κάνει τίποτα. «Μην αγγίζεις τη γάτα! Θα σε γρατσουνίσει! Μην καθίσεις στην άκρη!» Αυτά τα μηνύματα κάνουν ένα παιδί να φοβάται να πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Επίσης εμφανίζεται παθητικότητα και ανευθυνότητα.