Κοππέλια (1996)
Σ' αυτό το πανέμορφο χωριουδάκι, ζει ένας παράξενος γέρος που τον λένε Κοππέλιο. Μένει μόνος του σ' ένα μεγάλο σπίτι και δεν ανοίγει ποτέ το παράθυρό του στο φως. Όλοι τον φοβούνται. Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι... τί δουλειά κάνει. Αυτή τη χρονιά ο Δήμαρχος κάνει μια δωρεά. Χαρίζει μια μεγάλη καμπάνα στην εκκλησία και διαλαλεί ότι στα εγκαίνια της καμπάνας θα γίνει μια μεγάλη γαμήλια τελετή με πολλά δώρα και τον ίδιο κουμπάρο. Τα παράθυρα του χωριού ανοίγουν, ο κόσμος στέκεται ν' ακούσει την είδηση. Ακόμα και το παράθυρο του γερο-Κοππέλιο για πρώτη φορά φωτίζεται. Τότε... μια όμορφη κοπέλα παρουσιάζεται. Μια κοπέλα που μοιάζει πολύ στην Σουανίλντα, ένα κορίτσι του χωριού. Όλοι τρομάζουν. Νομίζουν ότι ο Κοππέλιο την απήγαγε. Καταστρώνουν ολόκληρο σχέδιο για το πώς θα την ελευθερώσουν. Ξαφνικά...
Δείτε την παράσταση εδώ.
Η αγάπη και τα τρία πορτοκάλια (1998)
Μια νεράιδα θα μας διηγηθεί αυτή τη φορά το παραμύθι μας, Μια αόρατη νεράιδα που θα μπορούν να βλέπουν μόνο τα παιδιά, ενώ για τους μεγάλους θα είναι ορατή μόνο όταν εκείνη θέλει.
Για τις ανάγκες αυτού του παραμυθιού, όλη η αίθουσα του θεάτρου θα μεταμορφωθεί σε μια μαγική πολιτεία με όμορφα σπιτάκια,, χωμένα κυριολεκτικά μέσα στο δάσος, μια πολιτεία που θα 'χει, λες, ξεκολλήσει από ένα πολύχρωμο εικονογραφημένο βιβλίο.
Πάνω στη σκηνή θα χτιστεί ένας πέτρινος πύργος, όπου θα εγκατασταθεί μια ευτυχισμένη παραμυθένια βασιλική οικογένεια, που κάποια στιγμή θα πάψει να είναι ευτυχισμένη, όταν ο πρίγκιπας και γιος του βασιλιά θα παρουσιάσει περίεργα συμπτώματα. Δεν τρώει, δεν μιλάει, δεν γελάει, μόνο αναστενάζει και παίζει μαντολίνο. Ανήσυχοι οι γονείς του, στέλνουν να φωνάξουν τους πιο διάσημους γιατρούς, "Οξεία μαντολινίτις", λένε εκείνοι. "Ασθένεια που προέρχεται από βαθιά μελαγχολία, για την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα"... Απογοητευμένη η βασίλισσα...
Ο τσάρος με την μακριά γενειάδα (1999)
Ο Τσάρος με την μακριά γενειάδα, είναι ένα παραμύθι, που αυτή την φορά έρχεται την μακρινή Ρωσία. Τότε που ο κόσμος του Θεού ήταν γεμάτος με μάγους και ξωτικά, ζώα με ανθρώπινη λαλιά αλλά και ποτάμια μέσα στα οποία ήταν χτισμένα παλάτια ολόκληρα με βασιλιάδες και βασίλισσες.
Τότε λοιπόν σε ένα βασίλειο που ανήκε σε μια αυτοκρατορία, πολύ πιο πέρα από τις γαλάζιες θάλασσες και πολύ πίσω από τα ψηλά βουνά, ζούσε ένας τσάρος που τον έλεγαν Γιεριμέι. Είχε μάλιστα και παρατσούκλι ο τσάρος αυτός. Τον φώναζαν: “Γεριμέι με την μακριά γενειάδα”, μια που είχε μια μακριά , πολύ μακριά γενειάδα. Ο Γιεριμέι λοιπόν, ζούσε με την τσαρίνα του ,την Λαρίσα, σ’ ένα όμορφο παλάτι Η ζωή τους κυλούσε ήρεμα μα βαρετά, μια που δεν είχαν παιδιά να τους δώσουν χαρά και ενδιαφέρον.
Μια μέρα συζητώντας με τους συμβουλάτορες του και τον γελωτοποιό του ο Γεριμέι , κατάλαβε ότι δεν κυβερνούσε καλά το βασίλειο του μια που κανείς δεν ήξερε πόσοι ήταν οι κάτοικοι της χώρας, πόσα τα σπίτια, πόσα τα ζωντανά.
-Να κάνουμε απογραφή ! πρότεινε ο γελωτοποιός.
Έτσι κι έγινε ….και κάπως έτσι ξεκινάει το παραμύθι μας με πολλή ενδιαφέρουσα πλοκή, κωμικές στιγμές, ανατροπές και αγωνία, σε μια παράσταση με τσάρους και τσαρίνες, βογιάρους και μπάμπουσκες, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, μέδουσες, αστερίες και άλλους ήρωες της θάλασσας, ντυμένους με πολύχρωμα παραμυθένια κοστούμια, μέσα σε ολόχρυσα, από τη μια και καταγάλανα από την άλλη, σκηνικά, πλημμυρισμένη από υπέροχες μελωδίες, τραγούδια και χορούς της Ρωσίας, που θα κρατήσει αμείωτη την προσοχή μικρών και μεγάλων.
Ένα παραμύθι, που θα μας πάει σε δύο ξεχωριστούς τόπους.
Στο βασίλειο της γης και στο βασίλειο των νερών.
Μια παράσταση φτιαγμένη με πολλή αγάπη και σεβασμό.... ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ομήρου Οδύσσεια (το παραμύθι των παραμυθιών) (2000)
Όλα αρχίζουν στον Όλυμπο… Οι θεοί συνεδριάζουν, μια που ο Ποσειδώνας -εχθρός του Οδυσσέα- λείπει σε ταξίδι. Ευκαιρία να επιτρέψουν στον πολύπαθο ήρωα να φύγει από το νησί της Καλυψώς, όπου είναι αποκλεισμένος. Ο Ερμής αναλαμβάνει να μεταφέρει την είδηση. Η Καλυψώ θυμώνει, αλλά του επιτρέπει να φύγει. Με μια σχεδία ο Οδυσσέας ξεκινάει για την ποθητή επιστροφή. Για κακή του τύχη, ο Ποσειδώνας...
Ο μαγικός κόσμος της αγάπης (2001)
Ο πατέρας της ιστορίας είναι ένας άνθρωπος αυστηρών αρχών, εγκλωβισμένος στις ψυχαναγκαστικές απόψεις περί ακριβείας και τάξης. Εργάζεται σε μια παραδοσιακή εγγλέζικη τράπεζα. Η μητέρα είναι υπεραπασχολημένη σε δραστηριότητες κοινωνικές και φιλανθρωπικές. Παραμερισμένα τα παιδιά, αφήνονται στα χέρια των νταντάδων. Αυτή την οικογένεια έρχεται να ταράξει και να ενώσει μια μαγική νταντά που εκφράζει την αγάπη και τη φροντίδα που λείπει από την ανατροφή των δύο αυτών παιδιών.
Δείτε την παράσταση εδώ.
Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες (2002)
Ο εκκεντρικός Βρετανός αριστοκράτης Φιλέας Φογκ στοιχηματίζει όλη του την περιουσία ότι μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες, σε μια εποχή που τα ταχύτερα μέσα ήταν το τρένο και το ατμόπλοιο.
Δείτε την παράσταση εδώ.
Η χώρα των πουλιών (2003)
Δυο φίλοι, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απογοητευμένοι από την κατάσταση στην Αθήνα – τα σκάνδαλα, τα χρέη, τις μίζες, το άθλιο περιβάλλον – ξεκινούν ένα ταξίδι σε αναζήτηση της ιδανικής πολιτείας. Ζητούν την βοήθεια του Έποπα, του τσαλαπετεινού (που ήταν κάποτε άνθρωπος κι αυτός) και μαζί πείθουν τα πουλιά να δημιουργήσουν μια καινούργια δική τους πολιτεία. Μια πολιτεία που θα βρίσκεται ανάμεσα στις πολιτείες των ανθρώπων και των ολύμπιων θεών! Η Νεφελοκοκκυγία – όπως την ονομάζουν – είναι μια πολιτεία ονειρεμένη χωρίς σκοτούρες, βάσανα και στεναχώριες. Το νέο μαθαίνεται και κόσμος πολύς καταφθάνει από την Αθήνα: ένα κοράκι που κάνει τον ιερέα, ένας γεωμέτρης για να μετρήσει τον αέρα, μια ψηφισματοπώλις για να πουλήσει νόμους και άλλοι πολλοί τεμπέληδες και απατεώνες με στόχο να τα ’κονομήσουν. Τα πουλιά τους διώχνουν όλους κακήν κακώς. Ακόμα και την θεά Ίριδα, κόρη και απεσταλμένη του Δία, που ζητά να γκρεμιστεί το τείχος της Νεφελοκοκκυγίας για να κάνουν ελεύθερα θυσίες οι άνθρωποι και πάλι στους Θεούς. Θα καταφέρει όμως άραγε η ονειρεμένη πολιτεία να αντέξει τη ζήλια των ανθρώπων και των Θεών;
Δείτε την παράσταση εδώ.
Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας (2004)
Γραμμένο στα μέσα της δεκαετίας του 1590, λίγο πριν ο Σαίξπηρ γράψει το πασίγνωστο αριστούργημά του "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", το "Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας" θεωρείται μια από τις πιο παράξενες αλλά και διασκεδαστικές δημιουργίες του συγγραφέα, που εδώ ασχολείται με θέματα όπως ο έρωτας, το όνειρο, η φαντασία και η μαγεία. Κι ενώ από τη μία παίρνει στοιχεία από την αρχαία ελληνική μυθολογία, από την άλλη εμπνέεται από τα παραμύθια της αγγλικής παράδοσης. Δημιουργεί, έτσι, ένα έργο που περιλαμβάνει πολλά είδη θεάτρου: το κωμικό, το τραγικό και το λυρικό.