Γράφει ο Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Αυτές τις μέρες η επικοινωνία μας στηρίζεται εξ ολοκλήρου στη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ένα από τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει είναι η ενεργότερη συμμετοχή του κόσμου στο δημόσιο διάλογο μέσω του σχολιασμού. Ή για την ακρίβεια στον κατ' επίφαση δημόσιο διάλογο.
Δυστυχώς, χωρίς να χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερη έρευνα, φαίνεται πως το ύφος πολλών απ' αυτούς που -και καλά- θέλουν να συμμετέχουν σε κάποιον διάλογο είναι άκρως αγενές και επιθετικό. Λυπηρό, αν σκεφτεί κανείς την πορεία της χώρας της Εκκλησίας του Δήμου, το να μην μπορεί να εκφράσει κάποιος τις απόψεις του, τις σκέψεις του ή τις επιθυμίες του, επειδή θα βρεθούν εκεί έξω άνθρωποι που ακονίζουν τα κινητά τους και είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν οτιδήποτε δεν ταιριάζει στα δικά τους θέλω.
Η επιχειρηματολογία έχει αντικατασταθεί από ειρωνείες. Τα τεκμήρια έχουν δώσει τη θέση τους στη βωμολοχία. Η υγιής αντιπαράθεση σκέψεων και απόψεων βρίσκεται σε έλλειψη και αφθονεί η αγένεια και οι επιθέσεις εκατέρωθεν. Αντί να ανταλλάζουμε με ευγένεια απόψεις, καθένας προσπαθεί να επιβάλλει τη δική του. Πολλοί δεν μπαίνουν στον κόπο καν να διαβάσουν τα άρθρα που υπάρχουν. Μένουν στους τίτλους, βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα και εκτοξεύουν απειλές και ύβρεις. Θλιβερές πρακτικές μιας κοινωνίας που φανερώνει κάθε μέρα την κουλτούρα της αγένειας με την οποία έχει εμποτιστεί χρόνια τώρα.
Ο διάλογος είναι αξία, είναι δικαίωμα, είναι προνόμιο. Μέσα από το διάλογο και από τη ζύμωση ιδεών προκύπτουν ιδέες που μπορεί κάποιος να μην τις είχε σκεφτεί, ιδέες που μπορεί να αλλάξουν την κοινωνία προς το καλύτερο. Δυστυχώς, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον διάλογο τον έχουμε κάνει κατάντια.
Περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα εδώ.