Ο Λουκάς Αναγνωστόπουλος είναι Λαμιώτης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει 2 βιβλία: "Σαράντα μικρές περιπλανήσεις" (Άνεμος Εκδοτική,2020) που είναι ποιητική συλλογή και ένα δοκίμιο "Οι μύθοι του χθες και οι άνθρωποι του σήμερα" (Γράφημα, 2021). Έχει συμμετοχή και σε δυο ομαδικές ποιητικές συλλογές. Συνιδρυτής και αρθρογράφος στο site Μεταξύ μας. Τακτικός αρθρογράφος σε Ελληνικές και Κυπριακές εφημερίδες.
Ποιήματα
Ο μόνος τρόπος
Αν η Τροία με την Ιθάκη δεν υπήρξαν ποτέ.
Αν η Πηνελόπη σου είναι μόνο ένα αερικό,
εσύ γιατί οργώνεις τις θάλασσες;
Γιατί θαλασσοπνίγεσαι;
Είναι που δεν ξέρω αλλιώς.
Είναι που δε μπορώ αλλιώς.
Ο μόνος δρόμος που γνώρισα ποτέ,
ο μόνος τρόπος είναι αυτός.
Πέρασε η ώρα
Λίγο πριν κοιμηθείς
μια φράση παρηγορούσε
την ανήσυχη ψυχή σου.
Δεν ήρθε ακόμα η ώρα.
Άνοιξες τα μάτια σου.
Ο ύπνος σου έμοιαζε
να κράτησε χρόνια.
Κοίταξες έντρομος το ρολόι.
Ακόμα απορείς
δε μπορείς να καταλάβεις
πως χαθήκαν όλα,
πως σε προσπέρασε
της ζήσης σου η ώρα.
Σε μια γωνιά αυτής της γης
Σε μια γωνιά αυτής της γης
ένα αγόρι διψασμένο και γυμνό
γυρεύει να πιει μια σταγόνα νερό
από έναν νερόλακκο βρωμερό.
Σε μια γωνιά αυτής της γης
ένα κορίτσι διάφανο και αδύνατο
πουλάει το κορμί της σε σκοτεινό στενό
για ένα πιάτο φαγητό.
Σε μια γωνιά αυτής της γης
ένας μαύρος εκλιπαρεί μάταια
να πάρει μιαν ακόμη αναπνοή
και πεθαίνει κάτω από μπότα βρωμερή.
Σε μια γωνιά αυτής της γης
φαγητά πετιούνται στη χωματερή
και στην άλλη γωνιά χιλιάδες χέρια υψωμένα
παρακαλούν για μια μπουκιά ψωμί.
Σε μια γωνιά αυτής της γης
τα νιάτα στους δρόμους βγαίνουν
Γυρεύοντας μιαν αλλιώτικη ζωή
από το μεροκάματο και την καταστολή.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά
είμαστε εσύ και εγώ να σχολιάζουμε
με μια μικρή δόση χαράς και ενοχής
που είμαστε στην απέναντι γωνιά αυτής της γης.
Ο φάρος που δε σβήνει
Να φροντίζεις οι λέξεις σου
να ναι διαβατάρικα πουλιά.
Να μην μένουν για πολύ καιρό
στα ίδια, πολυκαιρισμένα μέρη.
Και όταν οι λέξεις σου θα διασχίζουν
τους ουρανούς των ανθρώπων
να φροντίζεις με περισσή έγνοια
να μένουν στη μνήμη τους.
Να σέβεσαι, όπως δε σεβάστηκες ποτέ άλλοτε
τα ανείπωτα, τα πιο βαθιά σκοτάδια
των άλλων, γνωστών και αγνώστων.
Μερικά γεννούν φως πιο λαμπερό
και από τον ήλιο του καλοκαιριού.
Να είσαι φάρος καλοσύνης και ανθρωπιάς
σε ήρεμα και μανιασμένα νερά.
Μην αφήσεις κανέναν να χαθεί
Στα αδάμαστα κύματα της ζωής.
Φώτιζε όσο δυνατά μπορείς
και όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή
που θα σβήσεις και σκοτάδι σε τυλίξει
όλοι θα θυμούνται το φως σου.
Να γυρεύεις
Να γυρεύεις κάθε μέρα
σαν αδάμαστος περιηγητής
μια καλή πράξη, μια καλή κουβέντα,
μια καλή ιδέα, ένα καλό βιβλίο.
Να γυρεύεις οτιδήποτε κρατά
άσβεστη και αιώνια τη φλόγα
της ανθρώπινης ψυχής
κόντρα στην παγωνιά της βαρβαρότητας.