Η Αμαλία Κέντρου κατάγεται από τη Β. Ήπειρο ενώ τα τελευταία 20 χρόνια ζει μόνιμα στα Ιωάννινα. Σπούδασε κτηνιατρική το οποιο δεν το εξασκησε ενώ εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε ελληνικές εφημερίδες της μειονότητας και ως ανταποκρίτρια σε τηλεοπτικά κανάλια. Ασχολείται από νεαρή ηλικία με την λογοτεχνία ενώ στα 15 δημοσίευσε τα πρώτα της ποιήματα σε παιδικό περιοδικό συνεχίζοντας σε εφημερίδες και σε άλλα λογοτεχνικά έντυπα. Σήμερα, έχει πια διακριθεί σε διάφορους διαγωνισμούς ποίησης και λογοτεχνικών κειμένων. Παράλληλα, έργα της δημοσιεύονται ακόμα σε λογοτεχνικές ανθολογίες. Σύντομα εκδίδεται η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "αγναντεύοντας" και ολοκληρώνονται και 2 ακόμα ποιητικές συλλογές οι οποίες σύντομα θα είναι έτοιμες για έκδοση. Τα παρακάτω ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή "αγναντεύοντας".
Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΆ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ
Λουλούδια της αμυγδαλιάς σας γελασ' ο Φλεβάρης
λίγες ακτίνες έδωσε και ζέστη παραπάνω
Σας γέμισε με άρωμα, με ομορφιά και χάρη
Να σας μυρίσουν οι καρδιές και να μην νιώθουν πόνο.
Κ'εσυ κορίτσι όμορφο, μπουμπούκι μέσ' το χιόνι
Δεν ξέρεις τι ναι πονηριά, χτενιζεσαι και βγαίνεις
Στολίζεις τα ξανθά μαλλιά μ' αμυγδαλιάς λουλούδια
Επίσκεψη στον έρωτα σε βλέπω να πηγαίνεις.
Λίγες οι μέρες ζεστασιάς, είναι τέλος Φλεβάρη
Ανθήσαν οι αμυγδαλές σαν Κρήτης μαντινάδες.
Φύσηξε άγρια ο Βοριάς, κατέστρεψε τα πάντα
και τα λουλούδια πάγωσαν, γίναν χιονιού νιφάδες.
Κ' εσύ που επισκεφθηκες τον έρωτα Φλεβάρη
ματωσες τα λουλούδια σου δίχως να τα φιλισεις
Μαζί με την αμυγδαλιά άδειασες την ψυχή σου
εσύ κορίτσι μοναχό παγωσες πριν ανθίσεις.
ΦΟΡΕΣΕ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ
Φόρεσε ένα όνειρο και μαζί μου βγες
Σταμάτα μιας Ανατολής τον φωτεινό της δρόμο
Απ την πηγή του ήλιου την καυτή λάβα πιες
Και σήκωσε τον θλιβερό τον κόσμο μου στον ωμό.
Κ' αν σύννεφα σου κόψουν του πάθους την ορμή
Άρχισε λίγο να γελάς και να σκορπάς φεγγάρια
Φιλιά μελιού, χάδια φωτιά και λίγο σιωπή
Σκησ' τις κουρτίνες γύρω μου να φύγουν τα σκοτάδια.
Ουρανό παρ' αγκαλιά και μέθυσε τ' αστέρια
Τής νύχτας να' μαστ' εραστές και άγνωστοι της μέρας
Βλέμματα ρίξε για βροχή και κράταμε στα χέρια
Εμείς μαζί κ' ο έρωτας παιδιά της ίδιας τρέλας.