Η Εύα Κοτσίκου από παιδί αγαπούσε τις λέξεις και τα νοήματα που προέκυπταν όταν τις έβαζε στην κατάλληλη σειρά οπότε, μοιραία, περιπλανιέται στον μαγικό τους κόσμο από τότε.
Αρθρογραφεί στην προσωπική της στήλη «Ευαναγνώσματα» στη μηνιαία εφημερίδα «Η φωνή της Σαλαμίνας». Επίσης αρθρογραφεί στο λογοτεχνικό σάιτ «Μεταξύ μας». Διατηρεί την προσωπική της ιστοσελίδα «Ευαναγνώσματα» στην οποία υπάρχουν όλα της τα λογοτεχνικά έργα, όπως επίσης και το προσωπικό της μπλογκ με την ίδια ονομασία όπου στεγάζονται όλα της τα άρθρα. Είναι συνδιαχειρίστρια στην ποιητική ομάδα «Ποιητική έλξη». Έχει συμμετάσχει σε δύο ομαδικές ποιητικές συλλογές και κάποια από τα πονήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές όπως και σε διάφορα λογοτεχνικά σάιτς και μπλογκς.
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
Φοβού τους ποιητές και δώρα φέροντες.
Φοβού τις κολακείες τους και τα αφιερώματά τους.
Φοβού τις πλουμιστές και στολισμένες με βαρύγδουπες υποσχέσεις λέξεις τους.
Φοβού την αποθέωση που σου χαρίζουν.
Φοβού την απογείωση που σου επιφυλάσσει μια γενναία πτώση.
Φοβού τα λόγια τα γυαλιστερά τους τα γεμάτα φτηνή ασημόσκονη.
Φοβού τις ομοιοκαταληξίες τους που περιλαμβάνουν καταλήξεις.
Φοβού την επικίνδυνη ευαισθησία τους.
Φοβού τους ποιητές πάσης φύσεως.
Ποιητές ονείρων, ποιητές ελπίδων, ποιητές πλασματικών πραγματικοτήτων.
Φοβού κι εμένα, μία απλή ταχυδακτυλουργό των λέξεων.
Φοβού τους ποιητές και δώρα φέροντες.
Μα αγάπα τους ποιητές γιατί ποιούν μαγεία κι ομορφιά. Και αυτό είναι κάτι.
Εύα Κοτσίκου
ΡΟΥΑ ΜΑΤ
Έλα να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι.
Έλα να καταρρίψουμε τα ασπρόμαυρα τετράγωνα, να τα βάψουμε όλα κόκκινα.
Να μπλέξουμε τα πούλια μας, να μη στέκονται απέναντι ως αντίπαλοι αλλά να ενωθούν σαν σύμμαχοι.
Έλα να μην μας νοιάζει ποιος θα πάρει την παρτίδα.
Να αγνοήσουμε επιδεικτικά στρατηγικές και νίκες, να μας νοιάζει μόνο το παιχνίδι.
Να παίξουμε εφ όλης της ύλης.
Εμείς οι νικητές, εμείς και οι χαμένοι.
Και κάθε που θα κερδίζουμε να πανηγυρίζουμε ο ένας πάνω στο σώμα του άλλου. Και κάθε που θα ηττούμαστε να τις γλεντάμε τις ήττες μας αλλά μαζί.
Μέχρι βασιλιάς και βασίλισσα να γίνουν ζητιάνοι και να επαιτούν ο ένας του άλλου τα χάδια, τα άγγιγματα και τις αμυχές.
Μέχρι βασιλιάς και βασίλισσα να λιώσουν μαζί και να γίνουν ένα κράμα ηδονών, βογγητών, οργασμών και αναστεναγμών.
«Ρουά ματ» θα ψιθυρίσουμε ο ένας στο στόμα του άλλου. Και αποκαμωμένοι θα κλείσουμε το σκάκι.
Εύα Κοτσίκου