Η Ιωάννα Λαδοπούλου Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από την Ικαρία. Είναι απόφοιτος της Δραματικής σχολής Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη και έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια για την αρχαία Ελληνική τραγωδία και τον Σαίξπηρ, με τον κορυφαίο σκηνοθέτη και δάσκαλο του θεάτρου, Μίνω Βολανάκη. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Από νεαρή ηλικία ασχολείται με την ποίηση ως δημιουργός. Το 2014 βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης, για το ποίημα της " Ατσάλινο παρόν", στον 6⁰ Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό δήμου Βέροιας και συνδέσμου φιλολόγων Ν. Ημαθίας. Ποιήματα της, έχουν δημοσιευτεί στο διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό " Περί Ου" - Άνοιξη 2018, στο περιοδικό λόγου και τέχνης " Παρέμβαση" τεύχος - Χειμώνας 2019-20020, στο περιοδικό Οδός Πανός, τεύχος 189, χειμώνας 2020 - 2021, και επίσης, στο ανθολόγιο ερωτικής ποίησης, και ημερολόγιο 2021, των εκδόσεων "Βεργίνα" . Ποιήματα της Ιωάννας Λαδοπούλου Παπαδοπούλου, και τμήμα του έργου της Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ, έχουν ανθολογηθεί στους "Ποιητικούς Διαλόγους " που έχει επιμεληθεί ο ποιητής Ανδρέας Καρακόκκινος. Πρόσφατα εκδόθηκε το πρώτο έργο της Ιωάννας Λαδοπούλου Παπαδοπούλου " Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ", (ποιητική σύνθεση, με θεατρική δομή), από τις εκδόσεις " Ατρειδών Κύκλος".
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Η ΟΜΗΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ Τρώνε για να μην μιλούν Τρώνε γιατί δεν μπορούν να εκφραστούν Αμέριμνοι, άβουλοι, απαθείς κάθονται στον καναπέ, τρώνε γαριδάκια και ποπ-κορν παρακολουθώντας τηλεόραση. Μα αν κάποιος μιλήσει, ανοίγουν το στόμα το δίγλωσσο και τον δαγκώνουν Έχουν μόνον την ομηρεία του σώματος Την δηλητηριώδη νόσο που καταδίκασε τους πρωτόπλαστους να ζουν μαζί με τα φίδια.
Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΕΑΣ
Το τετράγωνο ανθρωπάκι απαιτεί να εξουσιάσει το σώμα σου τώρα, Χρόνια τη νόηση κατατρώει καιροί για ωμοφαγίες και όργια ρωμαϊκα Αναπτύσσοντας θεωρίες για βαμπίρ που σε δαγκώνουν αόρατα Άγνωστοι εχθροί σε νοιάζονται, σε κλείνουν σπίτι, να είσαι έτοιμος για το επόμενο στάδιο της Ελευθερίας που σου πωλούν πλέον ως κρατικό αγαθό Νόμοι θεϊκοί καταπατούνται. Και το ανθρωπάκι κραυγάζει λυσσαλέα, - Άκου ανθρωπάκο, σε ονομαζουν ανθρωπάκο, ανθρωπάκο κοινό...- στην άμορφη μάζα που κατενθουσιασμένη χειροκροτεί μ' ένα τεράστιο στόμα πού τείνει να εξαφανίσει το μέτωπό σου Η μάζα νιώθει χαρούμενη Η μάζα νιώθει ικανοποίηση Η μάζα είναι άμορφη και τίποτα δεν αλλάζει Αυτά ομιλεί ο συρφετός των ανθρώπων Το σύστημα πάντα φταίει Το τετράγωνο Το παρανοϊκό και τίποτα δεν αλλάζει η μάζα συμφωνεί φοβάται νομοθετεί Κι εσύ, ω ποιητή ν' αξιωθείς ένα σύννεφο τουλάχιστον που να μοιάζει με πρόσωπο πάψε επιτέλους ν' ανοίγεις το στόμα σου για να φας το κεφάλι σου. Τόσοι τίτλοι και περγαμηνές για πέταμα σε τετράγωνους κάδους που ομιλούν αυτόματα. Κι εσύ καλλιτέχνη Ω! είσαι εδώ μαζί μου δίπλα μου, πλησίον μου μα δεν σε βλέπω ένας τοίχος μας χωρίζει μια πόρτα με παλαιά κλειδιά της μνήμης.
ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ Το λιοντάρι μου λέει να ξαναγίνω παιδί Χαρά μου λιώνω στις κορυφές σου Ω! Συ Ζαρατούστρα με μέθυσες Το κλήμα του πάθους μου ποθεί να καρπίσει στην ερημιά.
Η ΚΛΗΣΗ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΕΠΙΤΥΧΩΣ Κρίσιμη στιγμή - Εμπρός! Χροιά ειρωνική, εχθρική μόλις ομολογεί : - Ποιός είπε ν' ανοίγεις αυλαία, κρατώντας σπαθί Μελπομένη μου; Ευτυχώς παρενέβη ως από μηχανής Θεός ο Διόνυσος Αυτό το χαρούμενο μίσος διέρρηξε κάθε κρυψώνα της κινητής τηλεφωνίας Ο εραστής περνώντας από τα κύματα είχε συνένοχο στο έγκλημα Η κάθαρση έλαβε τέλος με Απολλώνια διαμεσολάβηση Η κλήση τερματίστηκε επιτυχώς απεφάνθη ο δικαστής. Δεν χρειάζεται να επαναληφθεί.
ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Καλή Ανάσταση σας εύχομαι ανυπάκουα λουλούδια του δρόμου που ανθίζετε πάνω στην άσφαλτο Εσείς ο Χριστός που εξαφανίστηκε Η ανοιχτή πληγή στο ζωντανό σώμα Εσείς η Άνοιξη Η περιφρόνηση του θανάτου Εσείς η ζωή Ο ατελής τάφος.
ΧΩΡΙΣΜΟΣ Άστοχη λέξη κλειδώνει το σύστημα τερματισμός λειτουργίας. Η κάρτα έχει λήξει.
ΙΕΡΑ ΒΕΛΗ Φορώντας μάσκα αλλάζουν οι λέξεις δεν λέμε πια: " Υπέρ της πατρίδος" αλλά "υπέρ του γενικού συμφέροντος" όπου γενικό συμφέρον ορίζεται η σφαίρα του ενός και μόνον οφθαλμού της νέας επιστήμης όπου: δεν λέμε πια γιατρός αλλά τοποτηρητής Δεν λέμε πια λοιμωξιολόγος παρά εντεταλμένος οδικής κυκλοφορίας, όπου απαγορεύει ρητώς τη συνάντηση, συναλλαγή και συνεύρεση των μικροβίων. Ασυμπτωματικοί οι εχθροί των μαζών μεταδίδουν ως άνεμοι την ακάθαρτη αγάπη του πνεύματος! Ιερά βέλη του έρωτος εξακοντιστείτε!
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ Ασχημονώντας οι βάρβαροι πώς ν' αρθρώσουν λόγο Ελληνικό; Δράκοι ξερνούν φωτιές Γορίλες επιβραβεύουν τον όγκο τους Γιατί μπορούν! Χρόνια τώρα ξεριζώνουν δένδρα φέρνουν την αλλαγή θερμοκρασίας των αισθημάτων καραδοκούν να φάνε, να φάνε! δεν έχει τέλος, δεν έχει έλεος αυτή η πείνα Θέλουν άγρια να νικηθούν ακόμη μια φορά Θέλουν να φάνε, να φάνε! και να κοιμηθούν.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ και ΤΟ ΣΩΜΑ Παίζεις μαζί μου σαν άνεμος πετώντας αγκαλιές στον αέρα. Να με κάψεις ποθείς μέχρι ν' αποκοιμηθώ την ανάσα σου νιώθω που σώμα γίνεται. Καθώς μου λες τη σιωπηλή καληνύχτα, τρέχω να προλάβω να σε κρατήσω στην επόμενη πίστα. Άραγε θα με γνωρίσεις κρυμμένη στο παράθυρο να ψιθυρίζω το μικρό σου όνομα, με τη φωνή της μητέρας σου, που έγινε πάλι κορίτσι για χάρη σου;