Κείμενο 1
Να φτιάξουμε ένα διαφορετικό είδος αντρών
Μας πήρε κάμποσο καιρό να το καταλάβουμε, αλλά τουλάχιστον κάναμε το κρίσιμο βήμα να μιλάμε για γυναικοκτονίες. Δηλαδή να αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μια ιδιαίτερη εκδοχή βίας, συχνά δολοφονικής, που στρέφεται από άντρες σε γυναίκες.
[...] Όμως, μόνο η διαπίστωση του προβλήματος, δηλαδή αυτής της βίας που στρέφεται από άντρες σε γυναίκες, δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε και να την εξηγήσουμε.
Και η εξήγηση είναι ότι ιστορικά συνδέθηκε η «αρρενωπότητα» με μια αντίληψη πατριαρχική. Δηλαδή, μια αντίληψη που θεωρεί ότι οι άντρες έχουν περισσότερα δικαιώματα από τις γυναίκες, ότι ο λόγος τους μετράει περισσότερο, ότι μπορούν να τους ασκήσουν εξουσία. Οι πατριαρχικές αντιλήψεις συνήθως δεν εκφράζονται ως «ρητές» απόψεις. Πολύ περισσότερο εκφράζονται ως αυθόρμητα αντανακλαστικά. Ως οι πρώτες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό κάποιου. Ως φορτίσεις και συναισθήματα και εντάσεις. Και με αυτόν τον τρόπο μπορούν να τροφοδοτήσουν τη βία. Ή ακόμη και μια γυναικοκτονία.
[...] Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι σεξιστικές αντιλήψεις επιμένουν να αναπαράγονται. Ακόμη χειρότερα: εάν κανείς κοιτάξει ακόμη και στον κοινωνικό του περίγυρο θα δει νέους άντρες να αναπαράγουν σεξιστικά στερεότυπα. Να μιλούν για γυναίκες με υποτιμητικό τρόπο. Να τις αντιμετωπίζουν ως σεξουαλικά αντικείμενα. Να μιλούν απαξιωτικά για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.
[...] Τις προηγούμενες δεκαετίες πιστέψαμε ότι αρκούσε η τυπική ισότητα και όποιες αλλαγές έγιναν στα σχολικά βιβλία ή ακόμη και στον λόγο των ΜΜΕ για να ξεπεράσουμε τον σεξισμό. Φάνηκε ότι δεν αρκούσαν αυτές οι αλλαγές. Γι’ αυτό και χρειάζεται να το πάρουμε απόφαση. Χρειάζεται πολύ πιο βαθιά αλλαγή νοοτροπιών και αντιλήψεων.
Πρέπει να φτιάξουμε ένα διαφορετικό είδος αντρών. Να το διαπαιδαγωγήσουμε, να το εκπαιδεύσουμε, να του μιλήσουμε, να το κάνουμε να καταλάβει. Χωρίς τοξική αρρενωπότητα, χωρίς να πιστεύει ότι η βία και η κακοποίηση είναι «μαγκιά». Που να μπορεί να καταλαβαίνει ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι πρόσωπα και όχι αντικείμενα ή τρόπαια. Που να καταλαβαίνει ότι έρωτας σημαίνει σεβασμό στον άλλο. Που να θυμάται ότι η αγάπη ξεκινά από την ελευθερία. Που να αντιλαμβάνεται ότι η ανθρωπότητα είναι όμορφη γιατί είναι πολύχρωμη. Να το κάνουμε για τους νέους, να το κάνουμε και για εμάς τους ίδιους. Γιατί διαφορετικά πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να μετράμε δολοφονημένες γυναίκες. Όμως, τότε, θα είμαστε, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, συνένοχοι.
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, in.gr
Κείμενο 2
Υπάρχει μια γενιά που με τρομάζει...
Υπάρχει μια γενιά που μεγάλωσε στην κορύφωση της χειρότερης οικονομικής κρίσης που γνώρισε η Ελλάδα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Που ανατράφηκε με τρομερά ελλείμματα φροντίδας από γονείς οι οποίοι πάσχιζαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην σε δύο ή και τρεις δουλειές. Που έμαθε από το σπίτι την απογοήτευση, τον θυμό, την αγανάκτηση. Που δε βρήκε καταφύγιο σε ένα ανθρωπιστικό σχολείο που διδάσκει αξίες και ανθρωπιά, αλλά που κρίνει και διαχωρίζει απρόσωπα και εντελώς τεχνοκρατικά. Μια γενιά που χειραγωγήθηκε και πίστεψε πως βρήκε λύσεις από φασιστικά νεοναζιστικά κόμματα που ακόμη και σήμερα δηλητηριάζουν το μυαλό της. Παιδιά που μεγάλωσαν με πρότυπα επιβήτορα προβεβλημένα στο διαδίκτυο, όπου ο έρωτας μεταφράζεται από λεπτό αίσθημα σε χοντροκομμένο βιασμό.
Υπάρχει μια γενιά που με κάνει και τρομάζω. Μα περισσότερο με τρομάζει η απάθειά μας, η αποποίηση των ευθυνών μας και το ανάθεμα που ρίχνουμε ως μετά Χριστόν προφήτες κάθε φορά που γίνεται (σε ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα) "το κακό".
Κάντε ένα καλό πριν να είναι ανεπανόρθωτα αργά: μιλήστε στα παιδιά σας, μιλήστε στους μαθητές σας, μιλήστε στους φίλους σας, αφήστε ατάιστο το κτήνος που τόσα χρόνια θρέφεται, ταΐστε μόνο την ατροφική ανθρωπιά της κοινωνίας μας.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης, e-didaskalia.blogspot.gr
Κείμενο 3
Τέρατα
Μην τα φοβάσαι
Περισσότερα κριτήρια αξιολόγησης εδώ.
Επιμέλεια: Αποστόλης Ζυμβραγάκης, φιλόλογος - M.Ed. ειδικός παιδαγωγός, συγγραφέας.
