Προς υποστήριξη των άριστων μαθητών που ονειρεύονται να εισαχθούν στις Αρχιτεκτονικές σχολές της Ελλάδας, αλλά δεν συγκέντρωσαν τον απαραίτητο βαθμό, μεγαλύτερο από την ΕΒΕ, στα μαθήματα επιλογής του Σχεδίου.
Είμαι αρχιτέκτονας μηχανικός, 25 χρόνων, που εργάζεται στο εξωτερικό ενώ σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Θέλω να εκφράσω την απερίγραπτη θλίψη και ντροπή μου για το νέο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα άφηνε εκτός Αρχιτεκτονικών σχολών και εμένα, εάν έδινα πανελλήνιες εξετάσεις φέτος αντί για το 2014.
Τότε, συγκέντρωσα 18.600 μόρια στα 6 μαθήματα των εξετάσεων και 21.200 σύνολο, μετά την εξέταση στο γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο. Ήμουν συγκεντρωμένος από την αρχή της σχολικής χρονιάς να πετύχω στη σχολή πρώτης επιλογής μου στην Αθήνα. Αποφοίτησα, από αυτήν, το 2020 με βαθμό 8,7/10, ενώ διακρίθηκα κατά τα ακαδημαϊκά χρόνια με υποψηφιότητα στα Βραβεία «Στάμου Στούρνα», για τις μεγάλες επιδόσεις μου. Συμμετείχα, επίσης, σε προγράμματα συνεργασίας της Αρχιτεκτονικής σχολής του ΕΜΠ με πανεπιστήμια του εξωτερικού (Πολυτεχνική σχολή της Μαδρίτης, Sapienza Universita di Roma, Leibniz University of Hannover) αλλά και ως μέλος της ομάδας που σχεδίασε το περίπτερο συμμετοχής της Ελλάδας για την Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2018.
Τώρα εργάζομαι στην Ολλανδία, καθώς οι ευκαιρίες να πραγματοποιήσω τις επαγγελματικές ανησυχίες μου στην Ελλάδα ήταν ελάχιστες (μάλλον αυτό είναι θέμα για επόμενη συζήτηση). Είμαι μέλος διεθνούς ομάδας που αναλαμβάνει δημόσια έργα σχεδιασμού μερών της πόλης με επίκεντρο την οικολογία και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής (αστικός βιώσιμος σχεδιασμός). Ο μεγαλύτερος στόχος μου είναι να λάβω τις απαραίτητες γνώσεις, δεξιότητες και εμπειρίες ώστε να βοηθήσω την Ελλάδα, μέσω της επαγγελματικής και ερευνητικής θέσης μου, να διαχειριστεί παρόμοιες κατευθύνσεις σχεδιασμού στο μέλλον.
Για να συμβούν, όμως, αυτά που ονειρεύτηκα και συνεχίζω να ονειρεύομαι, χρειάστηκε να επιτύχω στη σχολή επιλογής μου. Ο βαθμός 12 στο γραμμικό σχέδιο δεν ήταν εμπόδιο στην επιτυχία που βιώνω αυτή τη στιγμή. Νιώθω πολύ τυχερός που το τότε εκπαιδευτικό σύστημα επιβράβευσε την άριστη προσπάθεια μου και στάθηκε ως το εφαλτήριο για την μετέπειτα σταδιοδρομία μου. Ο καύσωνας, η κούρασή μου -μετά από τόσες βδομάδες εξετάσεων- αλλά και η ίσως όχι τόσο καλή προετοιμασία μου, δεν αποτέλεσαν τροχοπέδη στην εισαγωγή μου στη σχολή.
Η σκέψη μου, λόγω της προσωπικής εμπειρίας, ότι θα μπορούσα να είμαι ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά που σήμερα «κόβονται» τα όνειρά τους με ένα και μόνο μάθημα, το οποίο δεν διδάσκεται καν στα σχολεία(!) με λυπεί και με πληγώνει αφάνταστα. Λυπάμαι που στη βιασύνη του Υπουργείου να «αντιγράψει» εκπαιδευτικά συστήματα του εξωτερικού, δημιουργεί τόσα εμπόδια στους μαθητές και τους νέους ανθρώπους. Πολλοί από αυτούς θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα σπουδάσουν κάτι που δεν επέλεξαν ή κάποιοι θα επιλέξουν κάποιο ιδιωτικό ίδρυμα της Ελλάδας, όπου η ποιότητα της εκπαίδευσης που θα λάβουν δεν θα έχει καμία σχέση με αυτή των ΑΕΙ της χώρας.
Λυπάμαι πραγματικά, κυρία Κεραμέως, που δεν πιστεύετε σε αυτά τα παιδιά που αγωνίζονται αυτές τις μέρες για να σπουδάσουν. Λυπάμαι γιατί, έτσι, αποδεικνύετε ότι δεν πιστεύετε και σε μένα.
Άγγελος Χουλιαράς, Ιούλιος 2021
