Η Ριάννα Ζιβανού γεννήθηκε στην Σπάρτη Λακωνίας με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη. Στιχουργός, ποιήτρια . Είναι μέλος της ΕΔΕΜ πρώην ΑΕΠΙ από το 2003. Έχει εκδώσει έργα της στην φιλολογική πρωτοχρονιά, ένα συλλεκτικό έργο που έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών και εκδίδεται από το 1943. Και ετοιμάζονται και άλλες εκδόσεις ποιημάτων της στο άμεσο μέλλον.
Ποιήματα
Ωδή στην αγάπη
Απο που έρχεσαι απόψε Αγάπη μου ντυμένη στα λευκά είμαι η φωνή κι είσαι η απόκριση ανθεί η χαρά σαν κρίνο Ανέβα τα σκαλιά, η πόρτα τούτη σκονισμένη , για σένα χρόνια περιμένει να ανοίξει, θέλω ολάκερη να σε χαρώ, ακέραια, το χθές ήτανε χώμα , για εσέ τα δέντρα θα χορέψουν, όλα θα ξαναγεννηθούν! Απο που έρχεσαι απόψε Αγάπη μου μέσα στους κρουνούς της βροχής φορώντας κατάσαρκα τον ήλιο κι είμαι ξανά ένα μικρό παιδί Η άνοιξη πέρασε απ' το κορμί σου κι ούτε της έμεινε λουλούδι και γίναν τα μαλλιά σου ένα μάτσο θαλασσόχορτα απλωμένα, το ξαφνιασμένο στόμα σου πουλί Τέλεια εσύ συμπληρωμένη , ρίζωσε μέσα μου. Κι όταν μια μέρα κι δυο χαθούμε, να μην σου φέρει λύπη Αγάπη μου, θα ' ρθω μαζί σου να πεθάνω. Θα μείνει αιώνια τούτη η ώρα, που η σελήνη μας κοιτούσε απ' το παράθυρο και μαζί μας διασταυρώθηκαν άστρα,εναλλάχτηκαν χρώματα, τραγούδησαν πουλιά. Μέσα μας ρέει φωτόπλημμύρα κι όλα του κόσμου ξένα γίναν, να μην απομείνει τίποτε άλλο, παρά μονάχα εμείς Αν πέσει ένα αστέρι θα απλώσω το χέρι μου να στο χαρίσω Αυτοί που προσπαθούν να καταλάβουν την Αγάπη κοιμήθηκαν νωρίς απόψε μοιάζουν με ένα σύννεφο που πεθαίνει με ξένα δάκρυα κλαίνε Απο που έρχεσαι απόψε Αγάπη μου..Είναι το Φως το πάντα πρώτο
Ορμώντας κάθετο από την μήτρα της ελπίδας
Κι ύστερα θα ρθεί ο καιρός που πρέπει
Η θάλασσα είναι εδώ!
Κανείς δεν μπορεί να πει από πού έρχεται
Δεν είναι αργά για αυτούς που το αιώνιο πρωί αναζητούνε
Κείνο που οι άλλοι μισέψανε κάτω από ξένο Ήλιο
Κάτασπρα, ζευγάρι περιστέρια,
με σύννεφα λευκές στρατιές,
οι μέρες της γιορτής θα ξανάρθουν,
με Δικαιοσύνη, Ελπίδα και μια Αγάπη απέραντη πλατιά
Υψώνονται τα μάτια στο Υπέρτατο
Φυτρώνει το δίκιο, πράσινο χορτάρι,
σαν το παιδί απ' την κοιλιά της μάνας του
θα γεννηθεί
Γιατί η φωτιά είναι στις φλέβες
Τα χρυσολέϊμονα της αυγής περιμένουν,
το τραγούδι ακούγεται γλυκό
και το καράβι πρέπει να φύγει,
μέσα από τούτους τους καιρούς
Όσα αδελφώνονται στο μάτι,
Άρετη, Ομορφιά και Καλοσύνη
Χέρι δεν τα παραμερίζει!
Σήκω!!
Το ματωβρεγμένο γιασεμί θα ανθίσει!
Εκεί πάνω στα ψηλά του τα μπαλκόνια
ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΧΕΛΙΔΟΝΑ.
Φωνή δεν έχω να τραγουδήσω
μας κούρσεψαν την πόλη οι εχθροί
Αιγαίο και Όλυμπο δωσ'' μου να Σμίξω
να Γεννηθώ και πάλι απ'' την Αρχή
Γυρεύω τον παλιό μου Μύθο
Πώς να την μάθω τούτη την σιωπή.
Για μια στάλα ουρανό μας έστησαν
στον τοίχο για μια άτιμη πληρώσαμε οφειλή
Τα σύνορα του κόσμου πως να ανοίξω
στον θάνατο ποιος έδωσε κλειδί
τα μάτια μας με ήλιο να γεμίσω
να ανοίξω ένα παράθυρο να μπεί
Ήλιε μου εσύ και Χελιδόνα
απ' τους Δελφούς μίλησαν οι Θεοί
εφτά πληγές μας άνοιξαν στο χώμα
πραμάτεια μην σας πάρουν οι θνητοί
Μας κράτησαν κλειστό το στόμα
μια στάλα να ανασαίνουμε ζωή
Πάνω απ' την θάλασσα μέσα απ' τα αμπέλια
Τις Θύρες θα ανοίξουμε να μπείς
Μελοποιημένη ποίησή της από τον Σπύρο Σαμοΐλη
