12 λάθη που κάνουν οι γονείς και επηρεάζουν τα παιδιά στην υπόλοιπη ζωή τους! Στο παρακάτω άρθρο θα δούμε ποια λάθη κάνουμε οι γονείς έστω και άθελά μας και μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τα παιδιά μας μεγαλώνοντας. Σαν γονείς σίγουρα προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να είναι τα παιδιά μας ευτυχισμένα.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και λάθη που οι περισσότεροι γονείς κάνουμε και δυστυχώς επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά μας σαν ενήλικες . Οι γονείς δεν γίνονται γονείς με εγχειρίδιο χρήσης. Γι’ αυτό και το παρακάτω άρθρο δεν έχει σκοπό να σας κρίνει.
Όμως είναι καλό να βελτιωνόμαστε και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για τα αγγελούδια μας. Έτσι το παρακάτω άρθρο έχει ως σκοπό να υπογραμμίσει τα πιο κοινά λάθη των γονιών και να τους βοηθήσει να γίνουν καλύτεροι. Διαβάστε παρακάτω:
Τα υποχρεώνουμε να είναι στοργικά μαζί μας!
Σίγουρα η αγκαλιά του παιδιού μας μπορεί να φτιάξει ακόμη και την πιο άσχημη μέρα. Δεν πρέπει όμως να απαιτούμε από το παιδί μας μία αγκαλιά ή ένα φιλί. Πρέπει να τα ρωτάτε πρώτα. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να λέμε “η μαμά είχε μία άσχημη μέρα στην δουλειά. Δώσε μου μία αγκαλιά”.
Αντιθέτως πρέπει να λέμε “η μαμά είχε μία άσχημη μέρα στην δουλειά. Μπορείς να μου κάνεις μία αγκαλιά;” . Έτσι το παιδί μαθαίνει ότι ακόμη και οι γονείς του δεν μπορούν να του κάνουν κουμάντο στο σώμα του και να το εξουσιάζουν. Μαθαίνουν ότι τα χάδια και οι αγκαλιές γίνονται όταν τα νιώθουμε και όχι όταν μας υποχρεώνουν.
Τα γεμίζουμε ενοχές! Από τα σημαντικά λάθη που κάνουν οι γονείς και επηρεάζουν τα παιδιά σαν ενήλικες.
Κάθε φορά που το παιδί δεν κάνει κάτι που θέλουμε αμέσως του λέμε ότι μας στεναχωρεί. Το παιδί, φυσικά και νιώθει τύψεις και μεγαλώνοντας μαθαίνει να θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο κάθε φορά που χαλάει το χατίρι στον κάθε άνθρωπο της ζωής του.
Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι όταν του ζητάμε κάτι έχουμε σημαντικό λόγο που το κάνουμε. Για παράδειγμα, αν θέλουμε να φάει το φαγητό του, πρέπει να του εξηγούμε πως πρέπει να το φάει για την δική του υγεία. Και όχι να προσπαθούμε να περάσει το δικό μας λέγοντας ψέματα πως μας πληγώνει και μας στεναχωρεί.
Αν το κάνουμε αυτό, το παιδί μεγαλώνοντας θα φοβάται να φέρει αντίρρηση στους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του, ακόμη κι αν είναι δικαίωμά του, μόνο και μόνο για να μην τους “στεναχωρήσει” και τους “πληγώσει” .
Μοιράζεσαι με το παιδί σου τα προβλήματά σου!
Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με τα παιδιά μας. Όμως δεν μπορούμε και δεν πρέπει ποτέ να γίνουμε φίλοι με τα παιδιά μας. Διαφορετικές ανάγκες καλύπτουν οι φίλοι και διαφορετικές ανάγκες οι γονείς ή τα παιδιά.
Υπάρχουν γονείς λοιπόν που πνιγμένοι από τα προβλήματα λένε στα παιδιά τους, πράγματα που τα παιδιά δε θα έπρεπε να ξέρουν. Το παιδί δεν πρέπει να μάθει ότι έχεις παράπονα από τον πατέρα ή την μητέρα του. Το παιδί δεν χρειάζεται να αγχώνεται για τα οικονομικά του σπιτιού.
Όταν έχεις τέτοια προβλήματα μοιράσου τα με τους φίλους και τους γονείς σου. Όχι με το παιδί. Αγχώνεις και γεμίζεις αρνητικά συναισθήματα το παιδί.
Το κάνεις να φορτώνεται ευθύνες που δεν του αναλογούν και νιώθει από μικρή ηλικία ότι υπάρχει για να στηρίζει τους γονείς. Αντιθέτως όμως νιώθει ότι οι γονείς του, δεν μπορούν να το στηρίξουν γιατί έχουν σοβαρότερα προβλήματα.
Επεμβαίνετε στις αποφάσεις ζωής τους!
Υπάρχουν γονείς που επεμβαίνουν στην ζωή των παιδιών τους παραπάνω από ότι τους αφορά. Για παράδειγμα, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν ένα χόμπι ή ένα επάγγελμα ή σπουδές που τους αρέσουν. Τα παιδιά τότε, γίνονται ενήλικοι με απωθημένα που είτε θα τα ξεσπάσουν σε άλλους, είτε θα μάθουν να τα εξουσιάζουν άλλοι άνθρωποι.
Είστε υπερπροστατευτικοί!
Τα παιδιά αν δεν πονέσουν δε θα μάθουν. Σίγουρα δε θα αφήσουμε τα παιδιά μας να πάθουν κάτι κακό αλλά δεν μπορούμε να τα κλείσουμε και σε γυάλα. Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μην ξέρουν τι κίνδυνοι υπάρχουν εκεί έξω. Ούτε θέλουμε να τα καταπιέζουμε.
Θέλουμε να περνάμε συνεχώς χρόνο με τα παιδιά μας!
Σίγουρα τα παιδιά έχουν ανάγκη να περνούν χρόνο με τους γονείς τους. Όμως το μέτρο πρέπει να υπάρχει σε όλες τις καταστάσεις. Πρέπει να αφήνετε το παιδί και λίγο μόνο του. Το έχει ανάγκη όπως το έχετε κι εσείς. Ασχοληθείτε με το παιδί περνώντας δημιουργικό χρόνο μαζί του όμως με μέτρο.
Αγνοείτε τις απορίες του παιδιού!
Πολλές φορές τα παιδιά έχουν απορίες που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Παρόλα αυτά, το να αγνοείς τις απορίες των παιδιών ή να αλλάζεις το θέμα απότομα δεν είναι σωστός τρόπος διαχείρισης. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να πεις στο παιδί την αλήθεια με λέξεις και τρόπο που καταλαβαίνει και δε θα το επηρεάσει αρνητικά.
Υποχρεώνεις τα παιδιά να κάνουν παρέα με άλλα παιδιά! Είναι και αυτό μέσα στα λάθη που κάνουν οι γονείς και επηρεάζουν τα παιδιά σαν ενήλικες
Τα παιδιά πρέπει να είναι ανεξάρτητα και να διαλέγουν μόνα τους, τους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν παρέα. Δεν μπορείς να τα υποχρεώσεις να γίνουν φίλοι με άλλα παιδιά που δεν συμπαθούν ή δεν ταιριάζουν. Με αυτόν τον τρόπο φτιάχνεις ενήλικους που δεν είναι ανεξάρτητοι και περιμένουν από τους άλλους να τους καθοδηγήσουν.
Συγκρίνεις το παιδί με άλλα παιδιά!
“Η Μαρία πήρε 10 εσύ γιατί πήρες 9;” . Είναι μία κλασική ατάκα που έχει στοιχειώσει όλων μας την παιδική ηλικία. Το να συγκρίνεις το παιδί σου με άλλα παιδιά, κάνει το παιδί να νιώθει μειονεκτικά. Νιώθει ότι οι γονείς του δε το αποδέχονται και αποδέχονται περισσότερο την “Μαρία” . Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν ενήλικο με ανασφάλειες.
Αλλάζεις συχνά την babysitter!
Τα παιδιά δένονται με τους ανθρώπους. Έτσι όταν έχουμε μία babysitter στο παιδί δεν πρέπει να την αλλάζουμε εκτός αν υπάρξει σοβαρός λόγος. Είναι σημαντικό, όταν επιλέξετε την babysitter να είστε σίγουροι ότι η συγκεκριμένη κοπέλα ήρθε για να μείνει, εκτός απροόπτου. Αλλιώς το παιδί στεναχωριέται που φεύγει και νιώθει εγκαταλελειμμένο.
Δεν τα εμπιστεύεστε!
Σίγουρα οι γονείς καθοδηγούν τα παιδιά τους. Όμως είναι διαφορετικό να τους υπενθυμίζεις ότι αυτό που πάνε να κάνουν είναι λάθος κι άλλο να δείχνετε έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάθε κίνησή τους. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργείτε ενήλικες με χαμηλή αυτοεκτίμηση και τρομαγμένους να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση.
Τα φορτώνετε με δικά σας λάθη!
Όλοι μας έχουμε τα απωθημένα μας. Σχολές που δεν καταφέραμε να περάσουμε. Όνειρα που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε. Το ότι μία δική μας επιλογή δε μας βγήκε σε καλό δεν σημαίνει ότι θα συμβεί το ίδιο και με τα παιδιά μας.
Για παράδειγμα μπορεί εσύ να αποφάσισες να αφήσεις το σχολείο στα 18 επειδή έμεινες έγκυος. Ήταν όμως μία απόφαση που δεν την ήθελες πραγματικά αλλά σε υποχρέωσαν να το κάνεις. Το παιδί σου από την άλλη μπορεί να θέλει να αφήσει το σχολείο από τα 18 γιατί του κίνησε το ενδιαφέρον μία συγκεκριμένη δουλειά.
Μπορεί να μην του αρέσουν τα γράμματα και να μη θέλει να χάσει χρόνο στο πανεπιστήμιο αλλά να επιλέξει να βγάλει γρήγορα τα δικά του λεφτά. Δεν μπορείς εσύ να προδικάσεις ότι η απόφασή του είναι λάθος επειδή οι συνθήκες έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Τα κοινά χαρακτηριστικά μένουν, όμως οι συγκυρίες και οι προσωπικότητες διαφέρουν.
Λέτε μπροστά τους ότι δεν είστε καλός γονιός!
Όλοι έχουν τις άσχημες μέρες τους. Όμως δεν πρέπει μπροστά στα παιδιά να λέτε ότι είστε κακή μαμά. Τα παιδιά πληγώνονται και νιώθουν ότι πρέπει για όλη τους τη ζωή να σας δείχνουν πόσο καλή μαμά ή μπαμπάς είστε. Σίγουρα θα το κάνουν όμως είναι άλλο να το κάνουν από ευγνωμοσύνη και άλλο από υποχρέωση.
