Γυναίκα
Σ̕ έχω δει να ξυπνάς μες στα μεσάνυχτα
για να ταΐσεις το μωρό που έκλαιγε.
να περιμένεις το παιδί που βόλταρε.
Σ̕ έχω δει να εργάζεσαι σκληρά και ισάξια
σ̕ έναν κόσμο γεμάτο ανισότητες.
Σ̕ έχω δει να μετατρέπεσαι σε πάθος
εκείνου που δε γνώριζε να ερωτεύεται.
Σ̕ έχω δει να ολοκληρώνεσαι σε αγάπη
εκείνου που δεν πίστευε σε λεπτά αισθήματα.
Σ̕ έχω δει να χτίζεσαι κολόνα
του σπιτιού που δεν γκρεμίζεται με τίποτα.
Σ̕ έχω δει να κάθεσαι θεμέλιο
πάνω στο οποίο ο άντρας έχτισε καριέρα.
Σ̕ έχω δει να γίνεσαι αμαρτία
σε χείλη πιστών.
Σ̕ έχω δει να εμφανίζεσαι θεός
σε μάτια απίστων.
Σ̕ έχω δει να δίνεις κουράγιο
όταν έχει χαθεί κάθε μικρή ελπίδα.
Σ̕ έχω δει να στέκεσαι φράγμα
σε χείμαρρο προβλημάτων που θα μας σκόρπιζε.
Σ̕ έχω δει να σε φωνάζουν
μητέρα, σύζυγο, ερωμένη, νοικοκυρά, εργαζόμενη
και άλλα τέτοια πολλά
όταν μπορούν απλώς να σε καλούν
γυναίκα.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Από την ποιητική συλλογή "Επαναπροσδιορισμός" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24γράμματα.
Περισσότερα ποιήματα εδώ.
