Άλλη μια παρόμοια υπόθεση που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο...
Συγκλονισμένο παρακολουθεί το πανελλήνιο τις εξελίξεις στην υπόθεση του θρίλερ της Πάτρας, όπου η Ρούλα Πισπιρίγκου και ο Μάνος Δασκαλάκης έχασαν και τα τρία τους παιδιά, μέσα σε τρία χρόνια.
Η μητέρα των παιδιών συνελήφθη την περασμένη Πέμπτη, με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση για την κόρη της Τζωρτζίνα, ενώ ερευνώνται και οι θάνατοι των άλλων δύο παιδιών της οικογένειας. Της Ίριδας και της Μαλένας.
Ωστόσο, αυτή δεν είναι η μοναδική τέτοιου είδους υπόθεση στα ελληνικά χρονικά.
Η «Μήδεια» της Θεσσαλονίκης
Το 1985 μια άλλη μητέρα, 26 ετών και νοσοκόμα, σκότωσε τα 2 παιδιά της και αποπειράθηκε να σκοτώσει το τρίτο δηλητηριάζοντάς τα με βαρβιτουρικά.
Σύμφωνα με το grtimes.gr, η δολοφόνος είχε ήδη εξοντώσει τα δύο της παιδιά, τον 7χρονο Ζήση και την 6χρονη Μαρία μέσα σε διάστημα περίπου τριών μηνών και μόλις μια εβδομάδα αφότου έθαψε το δεύτερο θύμα της, άρχισε να δηλητηριάζει το τρίτο της παιδί, την Αλεξάνδρα, που τότε ήταν τριών ετών.
Το μικρό κοριτσάκι νοσηλευόταν στο νοσοκομείο έχοντας ήδη βαριά συμπτώματα από τα βαρβιτουρικά χάπια που της έδινε κρυφά η μητέρα της για να την σκοτώσει, όπως είχε κάνει με τα άλλα δύο της παιδιά.
Ωστόσο κάποια στιγμή άρχισε να ξεροβήχει σαν να πνίγεται και κινητοποιήθηκε ένας γιατρός που την βοήθησε να φτύσει ένα από τα συνολικά τρία χάπια που της έδωσε η μητέρα για τελευταία φορά.
Το χάπι αναλύθηκε, βρέθηκε η ύποπτη ουσία που σκότωσε τα άλλα δύο παιδιά και η μητέρα καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση.
Η ίδια ισχυρίστηκε ότι το έκανε για να τα γλιτώσει από την επιληψία που πίστευε ότι έχουν, ο δε πατέρας ισχυρίστηκε ότι ήθελε να κάνει τη ζωή της.
Τι λέει ο ιατροδικαστής της υπόθεσης…
Ο Δημήτρης Ψαρούλης ήταν ο ιατροδικαστής που χειρίστηκε την υπόθεση και μίλησε στις «Αλήθειες με τη Ζήνα» ανασύροντας από το αρχείο του την υπόθεση.
«Οι γιατροί πανικοβλήθηκαν όταν πήγε το τρίτο παιδί στο νοσοκομείο και αποφάσισαν να στείλουν στο Λονδίνο τον Ζήση και την Αλεξάνδρα. Ο Ζήσης πέθανε, το άλλο παιδί γύρισε πίσω καλά και λίγο καιρό αργότερα η μάνα ξεκίνησε την ίδια δουλειά».
Ο κ. Ψαρούλης τόνισε ότι οι ιατροδικαστές πρέπει πάντα να κρατάνε στοιχεία σε θανάτους που είναι αδιάγνωστοι και ειδικά σε μικρά παιδιά διότι «δεν ξέρεις τι θα προκύψει στο μέλλον». Έτσι έκανε και ο ίδιος μετά τον θάνατο και του δεύτερου παιδιού. Είχε κρατήσει όργανα και μετά από συγκριτική μελέτη με τα ευρήματα από το χάπι του τρίτου παιδιού αποκαλύφθηκε ότι η μητέρα είχε δηλητηριάσει με τον ίδιο τρόπο και τα άλλα δύο παιδιά της.
«Είχα ένα ιδίωμα να κρατάω αρχείο. Είχα κρατήσει ένα όργανο που έλεγε πάρα πολλά. Και αποφασίσαμε να αναλύσουμε και βρήκαμε τον βαρβιτουρικό παράγοντα. Είναι ίδια υπόθεση. Η μητέρα τα διέλυε σε νερό και τα έδινε με το ζόρι στα παιδιά. Να έχεις τη μάνα νοσοκόμα και να κάνει αυτή τη δουλειά; Ήταν δύσκολο περιστατικό. Δεν μπορούσες να φανταστείς ότι σε 7 χρονών παιδί θα ψάξεις για βαρβιτουρικά».
«Υπήρχε κάποιο ιστορικό στην οικογένεια όπως είπε και βάσει αυτού κινήθηκε. Τα παιδιά ήταν υγιή. Μετά το πρώτο παιδί όταν πήγε στο νοσοκομείο με λήθαργο η ιδέα μας είχε μπει ότι κάτι συμβαίνει. Ο λήθαργος δεν μπορούσε να εξηγηθεί γι’ αυτό όταν ανακαλύψαμε την ουσία παρακολουθήσαμε τη μάνα».
Για την υπόθεση της Πάτρας είπε:
«Η λογική λέει ότι και τα άλλα δύο παιδιά πέθαναν από κεταμίνη αλλά χρειάζονται στοιχεία. Οι γιατροί ξέρουν τι πρέπει να κάνουν».
Μάλιστα όπως είπε, ο ιατροδικαστής που ανέλαβε την υπόθεση, Σωτήρης Μπουζιάνης, ανακάλυψε την κεταμίνη, τον ενημέρωσε και του είπε ότι θα προχωρήσει σε ποσοτικό προσδιορισμό όπως και έγινε.
«Πολύ καλά θα κάνεις του λέω γιατί έβγαλε την πραγματικότητα. Το ήξερε μόνο η αστυνομία, δεν το ήξερε κανένας, όταν έβγαλε τον προσδιορισμό πάλι δεν το είπε κανέναν, το κράτησαν 2-3 μέρες για να έχουν τον αιφνιδιασμό στην ανάκριση. Γιατί αυτά που λέγονται προλαβαίνουν τον δράστη να κάνει άμυνα» κατέληξε.